Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Οι αλλαγές που επισυμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα, διαμορφώνουν τον σύγχρονο κόσμο. Απαιτούν αποφασιστικότητα, όραμα και κυρίως δράση.
Ο πολυπολικός χαρακτήρας της διεθνούς σκηνής, θέτει νέες προκλήσεις και δοκιμάζει τη συνοχή και την ανθεκτικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Κίνα, με την οικονομική και τεχνολογική της ισχύ, διεκδικεί ηγετικό ρόλο παγκοσμίως, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και εξακολουθούν να είναι ο ισχυρότερος γεωπολιτικός παίκτης, στρέφονται ολοένα και περισσότερο προς τον Ειρηνικό, υπογραμμίζοντας τις δικές τους προτεραιότητες. Στο πλαίσιο αυτό, η Ευρώπη καλείται να χαράξει τη δική της πορεία και να αναδειχθεί σε ισότιμο παγκόσμιο παίκτη.
Παρατηρούμε όμως, ότι οι παραδοσιακές "ατμομηχανές" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γαλλία και η Γερμανία, δείχνουν σημάδια κόπωσης. Η πολιτική αστάθεια, οι κοινωνικές ανισότητες και οι εσωτερικές προκλήσεις έχουν περιορίσει την ικανότητά τους να ηγούνται της Ένωσης. Η Ευρώπη φαίνεται να "ξεμένει από καύσιμα" σε μια περίοδο όπου απαιτούνται περισσότερες από ποτέ ισχυρές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ενέργεια, η ασφάλεια και η τεχνολογική πρωτοπορία.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος μας γίνεται ολοένα και πιο πολυσύνθετος. Οικονομικές εξαρτήσεις, τεχνολογική καινοτομία και γεωπολιτικές συμμαχίες αλλάζουν ταχύτατα τους όρους της γεωπολιτικής σκακιέρας. Σε αυτό το περιβάλλον, η Ευρώπη δεν μπορεί να παραμείνει θεατής. Χρειάζεται μια σαφή πυξίδα που θα την καθοδηγήσει για να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Θέση μου την οποία και προασπίζομαι στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι ότι μια ισχυρή Ευρώπη πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες.
Στη στρατηγική αυτονομία με την ανάπτυξη των δικών της ικανοτήτων σε τομείς-κλειδιά, όπως η άμυνα, η ενέργεια και η τεχνολογία. Η μείωση της εξάρτησης από τρίτες χώρες είναι απαραίτητη για την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της ΕΕ.
Στην οικονομική ανταγωνιστικότητα με επενδύσεις στην καινοτομία και ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η πράσινη μετάβαση αποτελεί ταυτόχρονα πρόκληση και ευκαιρία για τη δημιουργία ενός πιο βιώσιμου μέλλοντος.
Κυριότερος πυλώνας, κάτι που τονίζω αδιάκοπα, η ενότητα και η κοινή εξωτερική πολιτική. Η ΕΕ πρέπει να ξεπεράσει τις εσωτερικές διαιρέσεις και να λειτουργήσει ως ενιαία φωνή στη διεθνή σκηνή. Χρειαζόμαστε ένα νέο προγραμματισμό που θα θέτει το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον πάνω από τα εθνικά συμφέροντα.
Για αυτό και δεν είμαι εκεί μόνο για να συμφωνώ και να χειροκροτώ. Δεν είναι λίγες οι φορές που ζήτησα τον λόγο τόσο από την πολιτική μου ομάδα, όσο και από την ηγεσία της ΕΕ και εναντιώθηκα σε ενέργειες οικονομικής στήριξης και στρατιωτικής ενίσχυσης της Τουρκίας τη στιγμή που απειλεί κράτη μέλη της ΕΕ. Θα συνεχίσω να το κάνω εκεί και όπου χρειάζεται.
Η κλεψύδρα αδειάζει και ο χρόνος για δισταγμούς έχει τελειώσει. Η Ευρώπη πρέπει να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο και να επιδιώξει να γίνει παράδειγμα συνεργασίας, καινοτομίας και ανθρωπιστικών αξιών. Μια ισχυρή Ευρώπη δεν είναι απλώς επιλογή, αλλά αναγκαιότητα για τη σταθερότητα και την ευημερία του πλανήτη μας.
Σε αυτή την Ευρώπη πιστεύω και για αυτήν θα συνεχίσω να αγωνίζομαι.
