Στην πολιτική είναι σημαντικό να διαβάζουμε ψυχρά και με ρεαλισμό τις εξελίξεις. Μακριά από ρομαντισμούς, ευχολόγια, παραινέσεις, επιθυμίες και ευσεβείς πόθους.
Αντιλαμβανόμενοι πως λειτουργεί η διεθνής πολιτική σκηνή και τα συμφέροντα των χωρών, πρέπει να προτάσσουμε επιχειρήματα. Όχι να αντιτάσσουμε τις τετριμμένες φράσεις περί ανάγκης προστασίας της ευρωπαϊκής οικογένειας και άλλες γενικολογίες.
Τα λεφτά είναι πολλά και αναφέρομαι στη συνάντηση Ερντογάν με τον Καγκελάριο Σόλτς και το θέμα της πώλησης 20 μέχρι 40 μαχητικών Eurofighter στην Τουρκία. Αεροσκάφη αντίστοιχων δυνατοτήτων των Rafale που πρόσφατα απέκτησε η Ελλάδα.
Επειδή όπως ανέφερα προηγουμένως η πολιτική διαμορφώνεται ανάλογα με τα συμφέροντα, ας αφήσουμε τις παραινέσεις και να επικεντρωθούμε στα επιχειρήματα, θυμίζοντας ποια είναι η Τουρκία και τι επιχειρεί να κάνει αγοράζοντας ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς.
Σε κάθε ευκαιρία, τόσο στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, της οποίας είμαι μόνιμο μέλος, είτε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ως Επικεφαλής της Κυπριακής Αντιπροσωπείας στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, υπενθυμίζω στους συναδέλφους με ποια υπό ένταξη χώρα έχουμε να κάνουμε.
Ένα υπό ένταξη κράτος που μιλά για «Γαλάζια Πατρίδα» και την έχει ενσωματώσει μάλιστα στα σχολικά της βιβλία, όπου σε αυτά, οικειοποιείται θαλάσσιες ζώνες και εκτάσεις άλλων χωρών. Η ενσωμάτωση αυτή, δείχνει τη στρατηγική βάθους και όχι απλά την πολιτική μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.
Η πλήρης ταύτιση του κατοχικού ηγέτη με τον Ερντογάν για ότι αφορά το Κυπριακό, δείχνει ότι η Άγκυρα παραμένει πιστή στο σχέδιό της και είναι εκείνη που καθορίζει την πορεία των Τουρκοκυπρίων, τη συνέχιση ή όχι των διαπραγματεύσεων. Αυτό το σχέδιο είναι η διχοτόμηση της Κύπρου και η διεθνής αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Οφείλουμε να αναδεικνύουμε στους εταίρους μας, ότι δεν νοείται οποιαδήποτε χρηματοδότηση ή εξοπλιστική αναβάθμιση μιας χώρας που απειλεί καθημερινά δύο κράτη μέλη της ΕΕ. Δεν νοείται πώληση ευρωπαϊκών μαχητικών στην Τουρκία που όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιεσδήποτε υποτιθέμενες εγγυήσεις χρήσης τους θα τις πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων.
Τα λεφτά είναι πολλά ναι και το καταλαβαίνω απόλυτα. Σχεδόν 6 δισεκατομμύρια μόνο για τα μαχητικά. Πέραν αυτών όμως, είναι εν εξελίξει ήδη το πρόγραμμα κατασκευής 6 γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214, των ίδιων 4 που έχει η Ελλάδα. Η πώληση εκατοντάδων κατευθυνόμενων πυραύλων, δεκάδων τορπιλών για το τουρκικό πολεμικό ναυτικό, η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός των τουρκικών υποβρυχίων τύπου 209, η παράδοση εξαρτημάτων για κινητήρες των τουρκικών κορβετών και φρεγατών. Όλα αυτά ανέρχονται σε ακόμα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Η ΕΕ όμως, οφείλει να βλέπει μακριά και να καταλαβαίνει τη μεγάλη εικόνα και όχι να ικανοποιείται από το πρόσκαιρο οικονομικό όφελος. Ανεχόμενη την επεκτατική Τουρκία στην Κύπρο, το Αιγαίο, στη Λιβύη, τη Συρία, στον Καύκασο, στην Αρμενία και σε άλλους τόσους τόπους, εκτρέφει ένα θηρίο. Ένα θηρίο με το οποίο κάποια στιγμή θα βρεθεί και η ίδια αντιμέτωπη. Γιατί οι επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας δεν έχουν όρια.
Αυτά τα επιχειρήματα πρέπει να αναδεικνύουμε και όχι να επικαλούμαστε μόνο τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της ΕΕ. Να καταλάβουν όλοι οι εταίροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι πολύ σύντομα, θα κληθούν και οι ίδιοι να αντιμετωπίσουν την επεκτατική Τουρκία.
Τώρα, προτού να είναι αργά.
