Η διάσωση του χάρτινου πύργου της εξυπηρέτησης ειδικών συμφερόντων και όχι της πραγματικής οικονομίας είναι ο στόχος της νομισματικής πολιτικής που μας επιβάλλεται. Για την Κύπρο που είναι στο χείλος του γκρεμού λόγω υπέρμετρου ιδιωτικού χρέους είναι ίσως και το τελειωτικό κτύπημα.

Η πολιτική περιορισμού της ρευστότητας (νομισματική πολιτική-monetary policy) μέσω συνεχών αυξήσεων των επιτοκίων δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα του πληθωρισμού όταν αυτό προκύπτει από εξωγενείς παράγοντες (όπως η Πανδημία και ο Πόλεμος στην Ουκρανία) που επηρεάζουν τα κόστη παραγωγής (Prices of inputs of production in Figure 1).

Αυτά περιορίζουν την προσφορά (και μετακινούν το Supply Cost-Push curve αριστερά) όπου και παραμένει λόγω εξωγενών της οικονομίας παραγόντων. Η νομισματική πολιτική μπορεί να μειώσει την ζήτηση (Demand Year 2 curve μετακινείται αριστερά στο διάγραμμα). Ο πληθωρισμός περιορίζεται έτσι αλλά σε ένα τεράστιο κόστος στην οικονομία. Στο παράδειγμα, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν μειώνεται από 1320 τον πρώτο χρόνο σε 1000 τον δεύτερο.

Το αποτέλεσμα αυτών των μυωπικών και συχνά αλλότριων σκοπών μέτρων είναι να κάνουν τις συγκυρίες στην πραγματική οικονομία χειρότερες και να προκαλούν έτσι συνθήκες ύφεσης.

Figure 1 – Η επίπτωση νομισματικής πολιτικής στην πραγματική οικονομία σε συνθήκες αύξησης του κόστους παραγωγής λόγω εξωγενών παραγόντων

Ο χάρτινος πύργος εξυπηρέτησης ειδικών συμφεροντων

Υπό κανονικές συνθήκες και στην καλύτερη περίπτωση η νομισματική πολιτική επιδρά προκαλώντας μείωση στη ζήτηση που έχει σαν αποτέλεσμα και αντίστοιχη μείωση στην παραγωγή. Είναι σαν να ρίχνεις το σπίτι σου για να υπάρξουν συνθήκες που θα σε κάνουν να το ξανακτίσεις! Όμως στην περίπτωση του «Cost-Push Inflation» λόγω εξωγενών παραγόντων ούτε αυτές δεν θα επέλθουν.

Το τι θα προκύψει είναι μια βαθιά και μακρά οικονομική ύφεση.

Στην πραγματικότητα όμως η ενδεδειγμένη νομισματική πολιτική δεν γίνεται για να σωθεί η οικονομία. Εφαρμόζεται για να διατηρήσουν τις αποδόσεις των ομολόγων σε πραγματικό εισόδημα και να μην πέσει έτσι ο χάρτινος πύργος που έκτισαν και εξυπηρετεί ειδικά συμφέροντα σε ένα κόσμο όπου κυριαρχεί η επιδίωξη του εύκολου κέρδους χωρίς τον κίνδυνο[1] που η πραγματική οικονομία είναι το εξιλαστήριο θύμα[2]. Και ως επίσης για να κρατήσει τις κυβερνήσεις, που και αυτές είναι καταχρεωμένες, ικανές να συνεχίσουν να δανείζονται για να μπορούν να καταβάλλουν τους τόκους και τις πληρωμές των αποδόσεων των ομολόγων τους (bond yields).

[1] Savvides, Savvakis C., Risk Through the Looking Glass – The Pursuit of a Return Without the Risk. World Economics Journal, Vol. 23, No. 4, December 2022.
[2] Savvides, Savvakis C., The disconnect of funding from wealth creation, World Economics Journal, Vol. 23, No. 2, June 2022.

Oικονομολόγος, με ειδίκευση στην οικονομική ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση έργων. Είναι πρώην ανώτερος διευθυντής στην Κυπριακή Τράπεζα Ανάπτυξης και έχει διατελέσει τακτικός επισκεπτόμενος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Harvard και μετά το 2001 στο Queen's University στον Καναδά. \

Author page: http://ssrn.com/author=262460.