Ξανά στο ίδιο άθλιο σκηνικό: Κάθε φορά που ο τόπος εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο ή αντιμετωπίζει κάποια σοβαρή κρίση, αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι και εξιλαστήρια θύματα. Σε κάποιους πρέπει να επιρριφθούν ευθύνες για κακώς κείμενα, για ανευθυνότητες και ανεπάρκειες πολιτικών, κομματικών, κυβερνητικών ή άλλων πολιτειακών αξιωματούχων. Σπανίζει και είναι δυσεύρετο, σε τούτο τον δύστηνο τόπο, αυτό το αξιοπρεπές, μεγαλειώδες και έντιμο mea culpa. Και ποια είναι τα εύκολα, βολικά, εξιλαστήρια θύματα επί των οποίων επιπίπτουν και πολίτες και πολιτικάντηδες;
Μα, αυτοί οι... άθλιοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι τολμούν να αποκαλύπτουν τα βρώμικα και τα σαθρά της κάθε εξουσίας, που έχουν άποψη, που ελέγχουν τους κυβερνώντες, που με θράσος υποβάλλουν σκληρές ερωτήσεις προς υποψήφιους για την προεδρία, κομματικούς ή πολιτειακούς καρεκλοκένταυρους.
Τις τελευταίες ημέρες, για ακόμα μία φορά, γίναμε μάρτυρες αυτής της άθλιας, απαίδευτης, τριτοκοσμικής πρακτικής. Πολίτες, που υποστηρίζουν συγκεκριμένο υποψήφιο για την προεδρία της Δημοκρατίας, επέπεσαν κατά του συναδέλφου, Γ. Καρεκλά, του διευθύνοντα συμβούλου του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ και, φυσικά, εναντίον του κ. Κωστή Ν. Χατζηκωστή, εκ των ιδρυτών της "Σημερινής" και του Συγκροτήματος. Τους περιέλουσαν με όλων των λογιών και διαμετρημάτων υβριστικά επίθετα.
Επίσης, φανατικοί οπαδοί του Γενικού Ελεγκτή και ο ίδιος επιτέθηκαν κατά της εκλεκτής συναδέλφου και αρχισυντάκτριας του Κυριακάτικου "Φιλελευθέρου", Ανδρούλας Ταραμουντά. Το... αμάρτημά της και το... έγκλημα καθοσιώσεως, στο οποίο υπέπεσε; Τόλμησε, άκουσον!-άκουσον!, να επικρίνει τον Γενικό Ελεγκτή ο οποίος ασχολήθηκε με σφαίρες αξίας 333 ευρώ, που ιερείς έριξαν κατά τη διάρκεια βολής σε πεδίο βολής της Εθνικής Φρουράς μας.
Και οι μεν και οι δε, όπως και πολλοί άλλοι, δεν ανέχονται, δεν αντέχουν και δεν θέλουν ανεξάρτητους, ελεύθερους και υπεύθυνους δημοσιογράφους. Δεν θα δώσουμε μαθήματα δημοσιογραφίας σε άσχετους και αχάμπαρους αλλά λέμε μόνο τούτο: Είναι καθήκον, υποχρέωση και ευθύνη κάθε σοβαρού επαγγελματία και αξιόπιστου δημοσιογράφου να ελέγχει, να κρίνει, να επικρίνει και να υποβάλλει σκληρές, επιθετικές ερωτήσεις σε κάθε αξιωματούχο του κράτους και της πολιτείας. Για έναν απλό, αλλά παρά πολύ σημαντικό λόγο, που πολλοί ξεχνούν επειδή έτσι τους βολεύει: Ο δημοσιογράφος είναι ο διαμεσολαβητής μεταξύ της κοινής γνώμης και της εκάστοτε εξουσίας.
Αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι πάρα πολλά σκάνδαλα, καταχρήσεις, ατασθαλίες, πολιτικά και άλλα εγκλήματα, ανεπάρκειες, κτλ., δεν θα τα γνώριζαν ποτέ οι πολίτες.
Οι δημοσιογράφοι οφείλουμε να είμαστε ενοχλητικοί και επικριτικοί απέναντι στην εξουσία επειδή η αποστολή μας είναι να γράφουμε την αλήθεια και προς τα πάνω και προς τα κάτω. Οι επιθέσεις και οι επικρίσεις εναντίον εκλεκτών συναδέλφων, οι ύβρεις, οι χαρακτηρισμοί, η λασπολογία, οι αναπόδεικτοι ισχυρισμοί, τα ατεκμηρίωτα υπονοούμενα, η χυδαιολογία και ο διασυρμός τους, επιβεβαιώνουν την τραγική έλλειψη πολιτικής Παιδείας. Κυρίως τεκμαίρεται η απουσία ανοχής, σεβασμού, αποδοχής της αντίθετης άποψης και θέσης.
Η πλειοψηφία των άσφαιρων επικριτών του φατσοβιβλίου και αλλαχού, προφανώς δεν έχουν υπόψη τους το Βολταιρικό: «Διαφωνώ μαζί σου αλλά θα αγωνιστώ μέχρι θανάτου για να έχεις το δικαίωμα να λες την άποψή σου». Είτε αρέσει είτε όχι, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι καλούνται και οφείλουν να αντισταθούν σε αυτήν την άθλια ισοπέδωση και καθύβριση του επαγγέλματος, του ονόματος, του ρόλου και της αποστολής τους. Αυτός ο τόπος και οι άνθρωποί του έχουν, δυστυχώς, ακόμα πολύ δρόμο προς τον πολιτισμένο διάλογο, την ανοχή και την αποδοχή της αντίθετης άποψης.
Και για να τελειώνουμε: Όσοι ενοχλούνται ή εκνευρίζονται από κρίσεις, επικρίσεις ή σκληρές, επιθετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων ομοιάζουν προς ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα. Πρόβλημά τους!
