Δύσκολο να αλλάξει η θέση της Εκκλησίας της Κύπρου, όσον αφορά την ευθανασία. Η συζήτηση άνοιξε ενώπιον της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τους εμπλεκόμενους να ζητούν ρύθμιση του ζητήματος.

 

Διαβάστε επίσης: Άρχισε ο διάλογος για την ευθανασία στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μιλώντας στην εκπομπή Πρωτοσέλιδο ο Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής, Ησαΐας  εξήγησε πως «τη θέση της Εκκλησία της Κύπρου την εκφράζει πάντοτε ο εκπρόσωπος της Συνόδου. Είναι γνωστή η στάση μας εναντίον της ευθανασίας».

Δίνοντας τη θεολογική διάσταση του θέματος, ο Μητροπολίτης είπε πως πρόκειται για ένα πολύπλοκο θέμα. «Για εμάς όμως πολύ απλό. Ο Ιησούς είπε “εγώ ειμί ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται”… Είναι ξεκάθαρο πως ο αρχηγός της ζωής, αυτός που τη δημιουργεί και τη διαχειρίζεται είναι ο ίδιος ο Θεός. Για εμάς εκεί τελειώνει το θέμα. Όλες οι Θρησκείες απορρίπτουν την ευθανασία συνεπικουρούμενες από την ιατρική επιστήμη και την Ιπποκρατική ηθική».

Σημείωσε πως, «η διαφορά μεταξύ της κοσμικής θεώρησης της ζωής και της πνευματικής είναι ότι εμείς πιστεύουμε στην μεταθανάτιο ζωή. Ας μην πει κάποιος ότι ιερείς είναι αποξενωμένοι από την κοινωνία και δεν ζουν τον ανθρώπινο πόνο. Το επιχείρημα είναι ότι η ευθανασία είναι μια λύτρωση, μια απαλλαγή από το μαρτύριο του πόνου, και έτσι δικαιούται κάποιος να εξουσιάζει τον θάνατό του. Αυτό είναι ψευδοεπιχείρημα. Ο πόνος είναι μια διαδικασία πνευματικής κάθαρσης και εισόδου στην μεταθάνατο ζωή».

«Ο άνθρωπος δεν είναι άτομο είναι πρόσωπο. Στην σύγχρονη ηθική ο άνθρωπος θεωρείται άτομο, γ΄αυτό έχουμε θεοποίηση και απολυτοποίηση των ατομικών δικαιωμάτων. Το άτομο δηλαδή, είναι αυτονομημένο και ελεύθερο να μπορεί να αποφασίζει για ό,τι το αφορά. Στη Θεολογία ο άνθρωπος είναι εικόνα Θεού, δεν ζει ως αυτόνομη μονάδα αλλά ως σχέση με το συνάνθρωπό του και τη φύση. Στην έννοια του προσώπου στηρίζεται η ελευθερία που καθορίζεται από τις σχέσεις του με το κοινωνικό σύνολο», είπε ο Μητροπολίτης Ταμασού.

Τέλος εξήγησε πως η συζήτηση για την ευθανασία μας επαναφέρει πίσω στα πρώτα ένστικτα όπου ο άνθρωπος δεν αντιλαμβανόταν την αξία της ψυχή του και επιστροφή σε παγανιστικές θεωρίες που απαξιώνουν τη ζωή. «Δεν είναι αξιοπρεπής θάνατος, η ευθανασία, είναι υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Είναι συνδυασμός φόνου και αυτοχειρίας και όχι λύτρωση και απαλλαγή από τον πόνο. Οι ιερείς είναι πολύ κοντά στον άνθρωπο όσον αφορά τον πόνο. Οι κληρικοί είναι αυτοί που καλεί ο άνθρωπος όταν πονάει και υποφέρει για να τον στηρίξουν».