Η 25η Οκτωβρίου είναι μία ημέρα αφιερωμένη σε όλους όσους αγωνίζονται ενάντια στον καρκίνο του μαστού. Μία ασθένεια που δεν είναι αθεράπευτη, ωστόσο η αντιμετώπισή της είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον τακτικό προληπτικό έλεγχο.

 

Αυτό εξάλλου είναι και το μήνυμα αυτής της ημέρας, αλλά και ολόκληρου του Οκτώβρη, που είναι ο μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού.

Η 29χρονη Μαρία από τη Λάρνακα διηγήθηκε στο SigmaLive τη δική της προσωπική ιστορία με τον καρκίνο, πώς το αντιμετώπισε και αν άλλαξε η ζωή της μετά από την περιπέτεια που πέρασε με την υγείας της.

Η Μαρία Πανασέτη διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού στα 26 της χρόνια. Ο αγώνας της άρχισε τον Νοέμβριο του 2018 με την όλη περιπέτεια να κρατάει μέχρι τον Ιούλιο του 2019. Πλέον στα 29 της χρόνια, αν και καλά στην υγεία της, χρειάζεται να κάνει ορμονοθεραπείες.

Ποια είναι η δική σου ιστορία; Πότε διαγνώστηκες και ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;

Η δική μου ιστορία είναι απλή και πιστεύω παρόμοια με πολλές άλλες. Από λάθος γιατρού δεν διαγνώστηκα εγκαίρως. Από λάθος δικό μου το αμέλησα για ένα χρόνο μέχρι που το σώμα μου άρχισε να μου δίνει τα δικά του στοιχεία. Από μια επέμβαση ρουτίνας, θα έλεγα, η βιοψία έδειξε στις 21 Νοεμβρίου 2018 κακοήθεια στον μαστό. Η ογκολόγος που ανάλαβε να με δει μου είπε ότι πρέπει να εγχειριστώ ξανά εντός 3 εβδομάδων. Αυτή η φράση ήταν η μόνη που με φόβισε σε όλη την διαδικασία.

Ακολούθησαν 3 δύσκολες εβδομάδες με επισκέψεις σε γιατρούς για περισσότερες εξετάσεις μέχρι να βρω τον γιατρό που θα εμπιστευόμουν για αυτή την τεράστια αλλαγή που θα επέφερε η επικείμενη επέμβαση στο σώμα μου. Στάθηκα τυχερή σε αυτό το στάδιο. Βρήκα τον γιατρό μου με ένα τρόπο παράξενο και ανάλαβε να με δει και να με χειρουργήσει.

Στο άκουσμα «καρκίνος» ακολούθησε μια ρουτίνα, δηλαδή χημειοθεραπείες, αλλοίωση γεύσης, αναγούλες, φούσκωμα κτλ. Για εμένα τα πρώτα συναισθήματα δεν ήταν ούτε πανικός αλλά ούτε και φόβος. Είχα αστείρευτη ηρεμία και έτσι κυρίευσε η λογική. It is what it is. Δεν ένιωσα ούτε στιγμή ότι καταρρέει το σύμπαν και ο κόσμος μου. Αντιθέτως όλα φαίνονταν πιο καθαρά.

Ξαφνικά συνειδητοποιείς τι πραγματικά αξίζει. Πέραν από αυτά, το γουργούρισμα στο στομάχι μου έλεγε ότι στις πρώτες θέσεις για τις αξίες της ζωής έρχεται το φαΐ, άλλωστε νηστικός δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά. Έτσι ζήτησα από τον μπαμπά μου να έχει έτοιμα σουβλάκια μέχρι να επιστρέψω από τον γιατρό!

Σε κάθε δυσκολία στη ζωή αντλούμε δύναμη από κάπου ή κάποιους. Εσένα πιο ήταν το στήριγμα σου σε όλο αυτό το «ταξίδι»;

Η δύναμη του κάθε ανθρώπου πηγάζει από την ψυχή του. Όταν αυτή η δύναμη νιώθεις ότι τρεμοσβήνει τότε η οικογένεια και οι φίλοι σου δυναμώνουν την φλόγα της θέλησης με την αγάπη και τη συμπαράσταση. Υπάρχουν άτομα που περνάνε μόνοι κάποιες δοκιμασίες. Θαυμάζω αυτά τα άτομα. Για αυτούς τους ανθρώπους η δύναμή τους είναι μόνο ο εαυτός τους. Έχω καταλάβει πως “all we need is love, and that’s about it” γι’ αυτό και η δική μου πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για όποιον θέλει να συζητήσει μαζί μου το οτιδήποτε.

Η χημειοθεραπεία επιφέρει και αλλαγές στην εμφάνιση, μια από αυτές είναι η απώλεια των μαλλιών. Δεν το έκρυψες, αντίθετα η στάση σου έδειχνε πόσο δυνατός άνθρωπος είσαι. Ένιωσες ποτέ να σε κοιτάνε παράξενα; Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου;

Πήρα την απόφαση να κόψω τα μαλλιά μου πριν να το πω ότι διαγνώστηκα με καρκίνο. Τα μαλλιά μου αρχίσαν να πέφτουν και δεν άντεχα την συναισθηματική πίεση. Ένιωθα την κάθε τρίχα από τα μαλλιά μου να πέφτει από το κεφάλι μου. Ήταν τόσο οδυνηρό που η απόφαση μου ήταν πραγματικά μονόδρομος.
Το να κόψω τα μαλλιά μου κοντά δεν με τρόμαξε καθόλου, ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα ενθουσιάστηκα που θα δοκίμαζα ένα διαφορετικό στυλ και είμαι σίγουρη μια μέρα θα επιστρέψω στο κοντό μαλλί.

Όσον αφορά τον κόσμο δεν μπήκα στον κόπο να ακούσω τι είχε να πει ο καθένας αλλά τα νέα διαδοθήκαν τόσο γρηγορά, ειδικά σε μια μικρή κοινότητα όπως είναι η Κύπρος.

Υπήρχαν άνθρωποι  που νόμιζαν ότι πήρα την απόφαση να αλλάξω το στυλ των μαλλιών μου και με υποστήριξαν. Υπήρχαν όμως και αυτοί που έλεγαν ότι «η Μαρία είναι άρρωστη».

Αυτό ήταν αποκαρδιωτικό για μένα και έτσι πήρα την απόφαση να ανακοινώσω τα δυσάρεστα για την υγεία μου μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με αυτό τον τρόπο έβαλα ένα τέλος στα μουρμουρητά και στις συζητήσεις πίσω από την πλάτη μου.

Πολλές φορές περπατώντας μέσα στην πόλη παρατήρησα ανθρώπους να με κοιτάζουν με οίκτο και περιέργεια αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου. Ήμουν το φαλακρό γελαστό κορίτσι που περπατούσε και χαμογελούσε μέσα στην πόλη, στην δική μου πόλη, στο δικό μου σπίτι.

Πως άλλαξε η ζωή σου μετά την περιπέτεια που πέρασες με την υγεία σου; Αντιμετωπίζεις με διαφορετικό τρόπο τις δυσκολίες που έρχονται στη ζωή σου;

Ζωή και υγειά! Τα 2 πιο πολύτιμα πράγματα που είμαστε ευλογημένοι να έχουμε οι άνθρωποι. Άλλαξα την ζωή μου σε πολλά πράγματα.

Έγινα πιο ήρεμη, θετική, ανοικτόμυαλη, δυνατή και πολλά αλλά. Έγινα αγωνίστρια της αφύπνισης. Αφύπνισα τους ανθρώπους να βλέπουν τις ομορφιές της ζωής. Τολμώ να κάνω πράγματα που φοβόμουν να τα κάνω προηγουμένως.

Δεν τα παρατάω. Βλέπω την κάθε μέρα σαν μια ευκαιρία να κάνω περισσότερα και καινούρια πράγματα.

Όταν τελείωσα τις χημειοθεραπείες, βρήκα κάτι καινούργιο για εμένα, την yoga. Η yoga με βοήθησε να αλλάξω και να ανακαλύψω μια καινούργια εκδοχή του εαυτού μου.

Είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ, που με βοηθάει να ανακαλύπτω κάθε μέρα καινούργια πράγματα για μένα και τον κόσμο.

Ποια συμβουλή θα έδινες σε όσους παλεύουν με την ασθένεια;

Αυτό που θέλω να πω στον κάθε ένα είναι να ακούει το σώμα του, να αποδέχεται τα γεγονότα και να παίρνει μια δεύτερη ιατρική γνώμη.

Κανένας δεν θα εκτιμήσει την υγεία σου περισσότερο από εσένα τον ίδιο. Και αν έρθει το απροσδόκητο να σταθείς στα πόδια σου δυνατότερος από ποτέ.

Κάνε τα πάντα για να παραμείνεις θετικός, όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας αλλά τα καλά πρέπει να ξεπερνούν τα άσχημα. Η πόρτα μου είναι ανοικτή για οποιονδήποτε θέλει μια συμβουλή ή απλά επιθυμεί να μιλήσει με κάποιον. Ως δασκάλα yoga το στούντιο μου είναι πάντα ανοικτό για οποιονδήποτε.

Έχω θετική ενέργεια για να την δώσω απλόχερα και να αγκαλιάσω όποιον το έχει ανάγκη.

Διαβάστε επίσης: 

Δεύτερη ευκαιρία ζωής ζητά 34χρονη Κύπρια:«Θέλω να γίνω ξανά μαμά και σύζυγος»

«Μου έδιναν τρεις μήνες ζωής…11μιση ώρες χειρουργείο.. έγινε ένα θαύμα»