«Ο Χριστός στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας και χτυπάει να Του ανοίξουμε για να μπεί. Εάν συναντηθούμε και ενωθούμε με τον Χριστό, θα πάψουμε να είμαστε μόνοι. Θα ενωθούμε με όλο τον κόσμο, με όλη την κτίση. Θα ενωθούμε με τον εαυτό μας, θα συναρμολογήσουμε τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού μας και αυτό θα είναι ο μεγαλύτερος θρίαμβός μας. Όποιος βρεί τον Χριστό, εκείνος ζει αληθινά. Μόνη αληθινή βοήθειά μας είναι ο Χριστός κι εμείς πρέπει να Τον καλέσουμε και να Τον βάλουμε για πάντα στη ζωή μας», τόνισε, στο κήρυγμά του, ο Προκαθήμενος τής Εκκλησίας τής Κύπρου, Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Χρυσόστομος.
Ο Μακαριώτατος απευθυνόμενος προς τους πιστούς, οι οποίοι συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία, εντός αλλά και στον περίβολο τού Ιερού Ναού τής του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα τής Πάφου, αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή της ημέρας και ανέλυσε το παράπονο τού παραλύτου προς τον Κύριό μας «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω».
«Πικρό βγαίνει το παράπονο από τα χείλη του παραλύτου. Κύριε, βρίσκομαι κατάκειτος για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Προσπαθώ να μπω στα νερά της δεξαμενής για να θεραπευθώ, μα δεν τα καταφέρνω. Πάντοτε προλαβαίνει άλλος κι εγώ εξακολουθώ να παραμένω ανίατος. Με τον τρόπο μου φωνάζω, ζητάω βοήθεια, αλλά κανείς δεν με ακούει, κανείς δεν με προσέχει. Οι φωνές μου και η κάθε μου προσπάθεια πέφτουν στο κενό».
«Όλοι μας έχουμε άνθρωπο, τον Άνθρωπο», τόνισε ο Μακαριώτατος. «Τον σαρκωθέντα, σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριό μας. Αυτόν που έγινε άνθρωπος, ανέβη στον σταυρό, πήγε στον Άδη και ανέστη.
Δεν μας επιτρέπεται να ξεστομίζουμε, εμείς οι χριστιανοί τουλάχιστον, που τόσες φορές έχουμε γευθεί την αγάπη τού Θεού, την πρόνοια και σκέπη Του στην ζωή μας, ότι δεν έχουμε άνθρωπο.
Για να έχουμε όμως τη βεβαιότητα αυτή, πρέπει πρώτα να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον Θεό, τότε και μόνο θα μπορούμε και στο πρόσωπο τού αδελφού μας να βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός είναι ο χριστιανός.
Είναι αδιανόητο να έχουμε συνανθρώπους μας που υποφέρουν κι εμείς να παραμένουμε αδρανείς και απαθείς. Φυσικά, θλιβόμαστε με τις δυσκολίες τής ζωής, με τα προβλήματα και τις αντιξοότητές της. Αν έχουμε, όμως, κατά νουν ότι έχουμε άνθρωπον, τον ίδιον τον Χριστόν, τότε θα τα υπερβαίνουμε όλα. Ούτε θλίψη, ούτε απογοήτευση, ούτε παράπονο χωρεί στην ζωή του χριστιανού.
Από την ώρα που ο ίδιος ο Θεός έλαβε ανθρώπινη μορφή και νίκησε τη φθορά και τον θάνατο, αυτόματα κάθε μορφή λύπης καταργήθηκε από τη ζωή τού χριστιανού».
Διαβάστε ακόμη:
