Συνεχίζουν να έρχονται μηνύματα στο Sigmalive από φοιτητές/τριες που ζουν στο εξωτερικό και ζητούν επαναπατρισμό στην Κύπρο εξαιτίας του κορωνοϊού αλλά και από γονείς που ανησυχούν την επόμενη μέρα. Το πρωί στην Εκπομπή «Πρωτοσέλιδο του Σίγμα η κ. Αντριάνα Αριστείδου Εκπρόσωπος, του Παγκύπριου Συνδέσμου Γονέων Φοιτητών Εξωτερικού είχε την ευκαιρία να καταθέσει εκ μέρους τις πλειονότητα των φοιτητών την αγανάκτηση που βιώνουν.
Το Sigmalive ζήτησε από όσους Κύπριους φοιτητές/φοιτήτριες, βρίσκονται στη Βρετανία ή σε άλλη χώρα του εξωτερικού και επιθυμούν να επικοινωνούν με την ιστοσελίδα μας μέσω email ([email protected]) ή μέσω Facebook και Twitter να αποστείλουν βίντεο ή φωτογραφίες με τα δικά τους μηνύματα/αιτήματα.
Πάντως σε παρέμβαση του στην εκπομπή του Σίγμα «Μεσημέρι και Κάτι» ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Χριστοδουλίδης χαρακτήρισε δικαιολογημένη την ανησυχία που επικρατεί από τους γονείς αλλά και από πολίτες που διαμένουν στο εξωτερικό.
Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά μηνύματα
«Είμαι σχεδόν μόνη μου»
Είμαι φοιτήτρια στην Αγγλία(Λονδίνο )! Οι περισσότεροι στην εστία μου έφυγαν γιατί είναι από Αγγλια άρα είμαι σχεδόν μόνη μου. Σας στέλνω αυτό το email για να με συμπεριλάβετε στην λίστα για επαναπατρίσμο στην Κύπρο!
Ραφαέλια Αδαμίδου Bird College of performing arts
«Μην μας ξεχάσετε»
Ονομάζομαι Παναγιώτης και είμαι φοιτητής στην Αμερική.Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να πω ότι εδώ τα πράγματα χειροτερεύουν και φοβομάστε να μην εγκλωβιστούμε. Η Αμερικη έχει ξεφύγει!!! Κρούσματα πολλά και νοσοκομεία γεμάτα.Καθημερινά αυξάνονται ραγδαία και τα μέτρα δεν έχουν εφαρμοστεί σε όλες τις Πολιτείες
Ζητάμε ΒΟΗΘΕΙΑ πρήν να είναι αργά !!
Είμαστε λιγα άτομα και πολύ μακριά σαν ξεχασμένοι και απροστατευτοί. Μην μας ξεχάσετε!!
Παναγιώτης Ανδρέου
«Θέλω να γυρίσω πίσω»
Ως Κύπρια φοιτήτρια εγκλωβισμένη στο Ηνωμένο Βασίλειο και ως φοβισμένη από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου θα ήθελα να γυρίσω σύντομα πίσω στην πατρίδα μου. Επίσης, είμαι πρωτοετής φοιτήτρια εδώ και είμαι μόνη μου εφόσον τα πανεπιστήμια έκλεισαν μέχρι το τέλος της Ακαδημαϊκής χρονιάς. Δεν βρίσκω κανένα λόγο να είμαι εδώ, θέλω να γυρίσω πίσω. Ευχαριστώ.
Φοίβη Αχιλλέως, University of Portsmouth
«Δεν αποτελούμε απειλή»
Για όσους λένε πως οι Κύπριοι φοιτητές στην Αγγλία είναι μερικά κακομαθημένα παιδιά που το μόνο που θέλουν είναι να επιστρέψουν στο σπίτι τους για το Πάσχα, έχω να πω αυτό: Τουλάχιστον, ενημερωθείτε σωστά πριν αρχίσετε να μας κρίνετε με μίσος. Οι υπεραγορές στην Αγγλία είναι άδειες. Το σύστημα υγείας δεν παρέχει καμία υποστήριξη, γι’ αυτό και θεωρώ πως ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων δεν είναι ακόμη γνωστός.
Είμαστε αναγκασμένοι να βγαίνουμε έξω, να ψάχνουμε για φαγητό ανάμεσα στο πλήθος και να χρησιμοποιούμε μέσα μαζικής μεταφοράς, κάτι που ελλοχεύει πολλούς κινδύνους για την υγεία μας.
Δεν αποτελούμε απειλή για τους Κύπριους πολίτες γιατί α) είμαστε Κύπριοι πολίτες και έχουμε κάθε δικαίωμα -σύμφωνα με το Σύνταγμα- να εισέλθουμε στη χώρα μας και να λάβουμε την ίδια προστασία όπως κάθε πολίτης της ΚΔ και β) ζητάμε εμείς οι ίδιοι να μπούμε σε καραντίνα, επιστρέφοντας στην Κύπρο, για να προστατεύσουμε τις οικογένειές μας και την κοινωνία.
Όλες οι άλλες χώρες όχι μόνο επέτρεψαν στους πολίτες τους να επιστρέψουν στη χώρα, αλλά φρόντισαν να διευθετήσουν και την επιστροφή τους. Το ίδιο έκανε και η "κυβέρνηση" στα κατεχόμενα. Γιατί δεν μπορεί να κάνει το ίδιο μία χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γιατί αφεθήκαμε από το κράτος μας να επιβιώσουμε μόνοι, σε μία ξένη χώρα; Γιατί αντιμετωπίζουμε μία συνεχή εχθρότητα από τους συμπατριώτες μας, όταν εμείς στρεφόμαστε σ’ εσάς για στήριξη, μια τέτοια δύσκολη στιγμή;
Τι ακριβώς σημαίνει τελικά η υπηκοότητά μου και ποιος ο λόγος ύπαρξης του Συντάγματος όταν με την πρώτη δυσκολία αυτά καταπατούνται; Λίγους μήνες πριν, έμενα ξάγρυπνος όλο το βράδυ και δούλευα επί ώρες, κατά τη διάρκεια της ημέρας, για να κρατήσω τη χώρα μου ασφαλή και τώρα η χώρα μου με αναγκάζει να παραμείνω σε μία κατάσταση που συνεχώς χειροτερεύει. Και αν αυτό μπορώ -κάπως- να το δεχτώ, δεν μπορώ να δεχτώ την εχθρότητα και το μένος κάποιων συμπατριωτών μου, οι οποίοι απαιτούν από το κράτος να μου στερήσει ένα δικαίωμα που απέκτησα από τη στιγμή που γεννήθηκα σε αυτό τον τόπο -την ασφαλή πρόσβαση στη χώρα μου.
Κρίς Μεταξάς
«Να γλυτώσουμε ενοίκιο»
Γεια σας είμαι φοιτήτρια στην Βρετανία και επιθυμώ να επαναπατριστώ άμεσα αφού μετά απο τις 12 του Απρίλη η εστία μας προτίνει να φύγουμε αν υπάρχει τρόπος με οφέλως να γλυτώσουμαι το τελευταίο ποσό των εστίων που ανέρχεται στις 1950€.
Χριστίνα Χριστοφή - University of Derby
Επιστροφή με κάθε κόστος
Χρειαζόμαστε την βοήθεια σας!! Θέλουμε επιστρέψουμε στην πατρίδα μας, με κάθε κόστος! Η ανάγκη για επαναπατρισμος είναι μεγαλη.
Δάφνη Πετρίδου - University of Derby
Να επανεξετάσετε τα μέτρα
Είμαι και εγω φοιτητρια στο Ηνωμενο Βασιλιο και γνωριζω οτι είμαστεν χιλιάδες φοιτητές οι οποίοι επιθυμούμε να επαναπατριστούμε, γι αυτό σας στέλνουμε οπως επανεξετάσετε τα μέτρα τα οποία έχουν να παρθεί για να επαναπατριστούμε και εμείς όπως και άλλοι.
Κωνσταντίνα Μιχαηλίδη - University of Derby
Χρειαζόμαστε και λεωφορεία
«Τίποτα δεν είναι σίγουρο»
Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια στην Αγγλία, τα πράγματα μέρα με την μέρα χειροτερεύουν εδώ, μας λένε πως σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να πάμε πίσω στην πατρίδα μας , άλλα κάνεις δεν γνωρίζει το πότε.
Πολλοί φοιτητές είναι με τον φόβο πως η Αγγλία θα μπει σε "lock down'' και θα είναι δύσκολο μετά να γυρίσουμε στην πατρίδα μας. Τίποτε δεν είναι σίγουρο πλέον, και προκαλεί άγχος, πολλές υποθέσεις γίνονται χωρίς λόγο.
Πολλοί συμπατριώτες πίσω στην όμορφη μου πατρίδα , μας ζητάνε να μείνουμε εδώ , μέχρι να καλυτερέψει η κατάσταση , όμως η αλήθεια είναι ότι η Αγγλία άργησε να πάρει μετρά και έχει είδη χτυπηθεί άσχημα από αυτό τον ίο . Όλοι μου οι συγκάτοικοι έχουν φύγει.
Αυτό που θέλω να πω είναι το πόσο άσχημο είναι αυτό το συναίσθημα, οι συμπατριώτες μας να μας λένε να μείνουμε μακριά στα άγνωστα όπου δεν ξέρουμε πως θα εξελίχθη η κατάσταση.
Τέτοιες στιγμές, πρέπει όλοι να υποστηρίζουμε ένας τον άλλο ιδικά ψυχολογικά και να πάψουμε να κάνουμε υποθέσεις , αντιθέτως να κάνουμε αυτό που είναι πιο σωστό έτσι ώστε να νικήσουμε αυτή την μάχη.
Aυγή Καμπέρη -University of Derby
«Χάθηκε πολύτιμος χρόνος»
Ονομάζομαι Άννα και είμαι φοιτήτρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Edgmond (ένα μικρό χωριό 50 λεπτά απότο Birmingham). Εδώ που βρίσκομαι, δεν έχει άλλους Κύπριους και στο σπίτι που διαμένω είμαι μόνη μου, λόγω του ότι οι υπόλοιποι συγκάτοικοι είναι κάτοικοι Αγγλίας και επέστρεψαν, πίσω στις πόλεις τους. Η κατάσταση εδώ είναι τραγική! Όπως γνωρίζετε ήδη, τα κρούσματα και οι θανάτοι καθημερινά εδώ αυξάνονται ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ,η καθημερινότητα έχει γίνει εφιάλτης, οι συγκοινωνίες είναι αρκετά δύσκολες και για να πάω στην υπεραγορά πρέπει να περπατήσω 20 λεπτά και τις πλείστες φορές τα ράφια είναι άδεια. Η Πρεσβεία δεν απαντάει τα τηλέφωνα και νιώθουμε απομονωμένοι και ξεχασμένοι.
Δεν είμαστε Κύπριοι πολίτες; Γιατί μας συμπεριφέρονται ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ; Από πότε ο Κύπριος φοιτητής ανήκει σε άλλη κατηγορία;
Χάθηκε πολύτιμος χρόνος εκ μέρους της κυβέρνησης αφού παρέπεμπε τους φοιτητές να κάνουν το τεστ ενώ γνώριζαν ότι καμία χώρα δεν το παρέχει χωρίς συμπτώματα.
Δεν ζητάμε κάτι παράλογο ! Το μόνο που ζητάμε είναι να επιστρέψουμε στην Κύπρο.
Άννα, Harper Adams University
Υπάρχουν ωστόσο και άλλες φωνές που παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα όπως ο πιο κάτω φοιτητής
«Οι μισές αλήθειες»
Είμαι φοιτητής στην Αγγλία και συγκεκριμένα πρωτοετής. Βλέπω ότι πολλοί γονείς στην Κύπρο έχουν λάθος αντίληψη για το τι συμβαίνει στην Αγγλία, επειδή έχει φοιτητές που τους ανησύχησαν με όσα λένε, ενώ τα μισά είναι αλήθεια.
Κατ'αρχάς, όσο αφορά τα τρόφιμα, στις υπεραγορές πάντα θα υπάρχει φαγητό να βρεις. Αν λάβω υπόψη τις τελευταίες 2-3 βδομάδες, μονο μια φορά επικράτησε πανικός και ως αποτέλεσμα, δεν είχε ψωμί, γάλα, κοτόπουλο και πάστα. Όλα τα άλλα όμως υπήρχαν π.χ λαχανικά, λαζάνια κτλ.
Καταλαβαίνω ότι στο Λονδίνο είναι διαφορετικά επειδή είναι και μεγαλούπολη με πολλούς κατοίκους, έτσι τα πράγματα εκεί πέρα είναι διαφορετικά.
Αλλά, μιλώντας και με φίλους μου που βρίσκονται σε διάφορες πόλεις όπως Λιντς, Μπρίστολ, Μάντσεστερ, που δεν είναι ούτε μικρές αλλά ούτε και μεγάλες πόλεις , μου λένε πως φαγητό υπάρχει. Αν δεν υπάρχει στο ενα σουπερμάρκετ, θα βρεθεί στο αλλο.
Δεν γίνεται να μου λένε πως δεν έχει φαγητό και να τρομάζουν οι γονείς που έχουν παιδιά στην Αγγλία. Εδώ πέρα είχε μια κοπέλα που έβαλε ποστ στο Facebook φωτογραφίζοντας τα άδεια ράφια στην υπεραγορά. Την ίδια μέρα πηγα σε διαφορετικη υπεραγορά και ψώνισα η ώρα 6 το βραδύ και πήρα φαγητό για 2 βδομάδες.
Αυτο που εχω να πω είναι ότι οι γονείς στην Κύπρο
δεν πρέπει να ανησυχούν τόσο για εμάς που μείναμε Αγγλία. Καταλάβω αν είναι Λοντινό η οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη η αν έχει προβλήματα υγείας το παιδι τους. Αλλά μέχρι εδώ.
Να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα.
Δημήτρης Γιάγκου
Μόνη στη Βουλγαρία
Χρίστοβα Ιζαμπέλα- Stopanska akademia “Dimitar A. Tsenov “ Bulgaria
Παράπονα μέσω μηνυμάτων εξέφρασαν και γονείς που έχουν παιδιά στο εξωτερικό
Έστειλα με couries τη Δευτέρα αντισυπτικό στο υιό μου στην Σκωτία και πλήρωσα 110 ευρώ για το πακέτο. Με παίρνουν σήμερα Παρασκευή και μου λένε ότι οι κυπριακές αρχές κατέσχεσαν το αντισυπτικό. Δηλαδή πλήρωσα 110 ευρώ για το τίποτα!!
Μ.Χ
Μόλις πήρα τηλέφωνο στο Υπουργείο Εξωτερικών στην Ειδικη Γραμμή Κρίσεων στο 2280100. Τους ρώτησα εάν ξέρουν ποσοι φοιτητές βρίσκονται στο εξωτερικό πχ Αγγλία και δεν ήξεραν. Τραγικό! πως θα προγραμματίσουν τυχον επαναπατρισμό; Μου θυμίζει την περίπτωση "που περίμενεις ξένους στο σπίτι σου και δεν ξέρεις τον αριθμό των καλεσμένων". Έπρεπε να επικοινωνήσουν με όλα τα πανεπιστήμια και να κάνουν τον σχετικό κατάλογο για να ξέρουν το πρόβλημα. Μηδέν προγραμματισμός, καμιά ενημέρωση και κανένας σχεδιασμός, καμιά ευθύνη. Και το χειρότερο από όλα εμπαιγμός, βλέπε "πιστοποιητικό υγείας που δεν δίνεται σε κανένα στην Αγγλία". Ήταν πιο έντιμο να το πουν από την αρχή "Περιμένετε γιατί δεν μπορεί το σύστημα Υγείας του Τόπου μας να ανταποκριθεί". Δεν το είπαν όμως, αντθέτως μας κοροίδευσαν υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, και συνεχίζουν με τον ιδιο τρόπο. Αίσχος και ντροπή.
Παρακαλώ κάνετε κάτι εσείς. Μια τέτοια διαχείρηση κρίσης χρεάζεται προγραμματισμό και συνέπεια. Πρέπει να γίνουν σωστοί καταλόγοι και να προγραμματιστεί σωστά και υπεύθυνα το θέμα. Η πρεσβεία του ΗΒ πρέπει να επικοινωνήσει με τα πανεπιστήμια και να κάνει καταγραφή του ακριβούς αριθμού των εγκλωβισμένων φοιτητών. Ήδη ξέρουμε πόσοι και ποιοι θα μείνουν (από τις αιτήσεις των 750 Ευρών) άρα πρέπει να γίνει σωστή καταγραφή των υπολοίπων (πόσοι είναι και ποιοι είναι). Αυτο δεν έχει γινει. Το κράτος δεν γνωρίζει το μέγεθος του προβληματος, πως θα το αντιμετωπίσει? Τουλάχιστον αυτά τα ζητήματα που εμπίπτουν στον σωστό προγραμματισμό πρέπει να γίνουν - δεν στοιχίζει τίποτα.
Παρακαλώ βοηθήστε.
A.M
Μήνυμα έχει σταλεί και από κάποιο που σπουδάζει και παράλληλα εργάζεται στην Ιταλία, το επίκεντρο της πανδημίας στην Ευρώπη. Ο ίδιος προτίμησε να παραμείνει ανώνυμος και είχε μια διαφορετική προσέγγιση από τους υπόλοιπους φοιτητές/τριές για το θέμα του επαναπατρισμού και των κινδύνων που εγυμονεί ένα τέτοιο εγχείρημα τουλάχιστο στην παρούσα φάση .
Επίσης, και πάλι από την διεθνή πληροφόρηση, έχουμε πληροφορηθεί πως οι 2 βδομάδες καραντίνας στην οποία επιβάλλονται όσοι εισέρθουν επί κυπριακού εδάφους, δεν είναι αρκετές για την γνωστοποίηση του ίου, ποσόν μάλλον για την θεραπείαν αυτού, αφού υπάρχουν περιπτώσεις που αρχικά δεν παρουσιάζουν συμπτώματα καθώς μπορεί να μην παρουσιάσουν ποτέ συμπτώματα του ίου και να είναι απλοί φορείς, γεγονός όμως που καθιστά την διάδοση του ίου ακόμα γρηγορότερη και δυσκολότερο να ανιχνευθεί.
Έτσι ερωτώ το εξής: Οι φοιτητές αλλά και οι αρμόδιοι επί του θέματος, ο οποίοι κάνουν λόγο για επαναπατρισμό, δεν έχουν υπόψη τους τα παραπάνω δεδομένα και στατιστικά; Επίσης οι ίδιοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μπορούν να αποτελέσουν τον δούρειων ίππο του ίου αυτού και να θέσουν σε κίνδυνο τις οικογένειες τους αλλά και άλλους τόσους ανθρώπους και τις οικογένειες αυτών;
Έτσι με τα εξής δεδομένα, στην παρούσα κατάσταση και στο παρόν στάδιο, ο οποιοδήποτε επαναπατρισμός θα μπορούσε να θεωρηθεί άκρως παράλογος αφού θα μπορούσε να θέσει πολλούς συμπολίτες μας σε κίνδυνο και να βλάψει ακόμη περισσότερο το ήδη ευάλωτο σύστημα υγείας της Κύπρου αλλά και την οικονομία αυτής.
Οι γονείς και οι συγγενείς, για το δικό τους καλόν επίσης, θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα λίγην υπομονή για να δουν τα παιδιά τους. Ευτυχώς ζούμε σε μίαν εποχή όπου η τεχνολογία και το ίντερνετ μπορεί να κάνει τα μακρά κοντά και με συνεχή επικοινωνία να κρατούνται όλοι συνεχώς ενήμεροι για την οποιαδήποτε κατάσταση στην οποία μπορεί να βρισκόμαστε.
Τέλος, η κυβέρνηση της Κύπρου, θα μπορούσε να μας βοηθήσει με άλλο τρόπο εάν πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε οικονομικές δυσκολίες με περεταίρω οικονομική βοήθεια/στήριξη, και όχι με τον κίνδυνο του επαναπατρισμού.
Θα σας παρακαλούσα να είστε πιο αντικειμενικοί σε εκείνα που δημοσιεύετε παρουσιάζοντας όλες τις πτυχές και δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάζονται καθώς και μια πιο σφαιρική γνώμη επί του θέματος.
Τυχόν νέα μηνύματα θα αναρτηθούν στο θέμα