Γραπτή δήλωση Δώρου Πολυκάρπου, εκτελεστικού Διευθυντή ΚΙΣΑ

 

Όταν η δημοσιογραφία μετατρέπεται σε εργαλείο υποκίνησης σε μίσος και βία τότε κινδυνεύει η ίδια η δημοκρατία!

 

Η προσφυγοποίηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων είναι ένα λυπηρό παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα, την Ε.Ε. και ασφαλώς την Κύπρο με τις ιδιάζουσες συνθήκες της και γεωγραφική της θέση. Για την διαχείρισή του χρειάζεται η συνεργασία όλων, τόσο σε εθνικό όσο και υπερεθνικό, διακρατικό επίπεδο με σεβασμό πάντοτε των διεθνών υποχρεώσεων για παροχή προστασίας και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ανθρώπων που οδηγούνται στην προσφυγιά και την αναζήτηση μιας  ασφαλούς χώρας για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.

Παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και στατιστικές, οι αριθμοί αποτελούν σημαντική παράμετρο. Οι αριθμοί νέων αιτήσεων ασύλου την τελευταία δεκαετία στην Κύπρο σε σχέση με το σύνολο των νέων αιτήσεων σε ολόκληρη την ΕΕ έχει ως ακολούθως:

 

	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
E.E.	259,630	309,040	335,290	431,095	626,960	1,322,845	1,260,910	712,235	647,165
CΥ	2,875	1,770	1,635	1,255	1,745	2,265	2,940	4,600	7,765
CY%	1,10%	0,55%	0,48%	0,29%	0,27%	0,17%	0,23%	0,64%	1.19%

https://appsso.eurostat.ec.europa.eu/nui/show.do?dataset=migr_asyappctza&lang=en

Η πολιτική της κυβέρνησης

Ενώ από το 2010 μέχρι 2016 οι νέες αιτήσεις ασύλου στην Ε.Ε. παρουσίαζαν  συνεχή αύξηση,  στην Κύπρο ο αριθμός των αιτήσεων ήταν σε πτωτική τάση τόσο σε απόλυτους αριθμούς  όσο και ποσοστιαία. Από το 2017  και μετά η πορεία αυτή αντιστρέφεται με γοργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα οι νέες αιτήσεις ασύλου στην Κύπρο να έχουν εκτοξευθεί σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ε.Ε. που μειώνονται.

Η αλλαγή αυτή οφείλεται κατά την άποψη μου σε δύο βασικούς παράγοντες για τους οποίους ως ΚΙΣΑ είχαμε προειδοποιήσει κατ’ επανάληψη την κυβέρνηση:

1.       Η συμφωνία Ε.Ε. -  Τουρκίας από τη μια και τα μέτρα σε Ελλάδα και Βαλκάνια από την άλλη είχαν κλείσει τους διαδρόμους στους πρόσφυγες για την κεντρική Ευρώπη, και

2.       Σημαντική αύξηση φοιτητών σε ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα τόσο στις ελεγχόμενες όσο και στις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές  που «καταλήγουν» στο σύστημα ασύλου. Υπάρχει ένα ανάλογο όμως σε μικρότερο βαθμό φαινόμενο με άτομα που έρχονται νόμιμα με σκοπό την απασχόληση και στη συνέχεια για δικαιολογημένους ή μη λόγους, υποβάλλουν αίτηση ασύλου.

Μέχρι το 2017, η κυβέρνηση στην ουσία βρισκόταν σε κατάσταση αδράνειας και εφησυχασμού με τη  μείωση των αιτήσεων και δεν έπραξε κάτι ουσιαστικό (π.χ. κατάργηση της αναθεωρητικής αρχής προσφύγων ώστε να μειωθεί κατά 2-3 κατ΄ελάχιστον χρόνια ο χρόνος εξέτασης των αιτήσεων).

Από το 2017 μέχρι σήμερα, αντί να επικεντρωθεί στους πιο πάνω παράγοντες που θα οδηγούσαν σε ουσιαστική διαφοροποίηση της κατάστασης, η κυβέρνηση έχει περιπλέξει το προσφυγικό με θέματα εθνικής ασφάλειας, τρομοκρατίας, πολιτιστικής και θρησκευτικής ταυτότητας, δημογραφικής απειλής, απασχόλησης, πράσινης γραμμής, υποβάθμισης αστικών περιοχών, εγκληματικότητας, με το κυπριακό,  την εισβολή και την κατοχή. Αυτή η πολιτική οδήγησε από τη μια στην αναγωγή του προσφυγικού περίπου ως τον καθοριστικό παράγοντα για το μέλλον, την ευημερία και την ασφάλεια αυτού του τόπου και από την άλλη το έχει καταστήσει τόσο περίπλοκο που φαντάζει ως δαιδαλώδες και αδύνατο να τύχει διαχείρισης .

Αντί λοιπόν να επικεντρωθεί στην προώθηση συγκεκριμένων μέτρων, η κυβέρνηση με το αφήγημα της γύρω από το προσφυγικό συνέβαλε στην υπόθαλψη ρητορικής μίσους, ρατσισμού και εθνικισμού στην κυπριακή κοινωνία με αποτέλεσμα να ρίχνει λάδι στο μύλο των ακροδεξιών και νεοναζιστικών κύκλων και ταυτόχρονα ενισχύει την μισαλλοδοξία και εθνικισμό που υπάρχει στην κοινωνία μας και αποτελεί σημαντική τροχοπέδη στην προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού και επανένωσης της Κύπρου.  

Η στάση των Μέσων Ενημέρωσης

Η Τουρκία, σύμφωνα με αυτή την άκρως μισαλλόδοξη αντίληψη, εισβάλλει για τρίτη φορά μέσω των προσφύγων επιδιώκοντας, σε συνέχεια της 2^ης εισβολής (επέμβαση στην αποκλειστική οικονομική ζώνη και την 1^η εισβολή που ολοκληρώθηκε το 1974 να υλοποιήσει τον αιώνιο στόχο της που είναι η κατάληψη και ισλαμοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.

Οι εξαθλιωμένοι και κατατρεγμένοι λοιπόν πρόσφυγες, τα ασυνόδευτα παιδιά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φτάνουν στην Κύπρο με την ελπίδα να τους αναγνωριστεί  προστασία ή που έχουν φτάσει πριν από χρόνια στη Κύπρο και ζουν ανάμεσα μας, αρκετοί έχουν γίνει εν τω μεταξύ πολίτες αυτής της χώρας,  θεωρούνται ως τακτικοί στρατιώτες της Τουρκίας, μιας χώρας για την οποία η συντριπτική πλειοψηφία διαπαιδαγωγήθηκε να τη βλέπει ως τον  αιώνιο εχθρό και με την οποία σήμερα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. 

Πνευματική τρομοκρατία κατά της κριτικής άποψης και φωνής της ΚΙΣΑ

«Θάνατο», «Ντουφεκισμο για έσχατη προδοσία», «…ο κόσμος να τον λυντσάρει στην πλατεία»,   «...kathariste to leshi», «ένα ξενοπροσκηνημενο σκουλήκι …»  «τουτον έπρεπε τον κλείσουν σε ένα κελί … με βιαστές..», «…να πάνε να βιάσουν την μάνα και την αδερφή του και την κόρη του όπως τότε στην εισβολή οι φίλοι του.....»,  «perki piais KORONOIO RE xsimaroshille», «την επόμενη φορά που θα μπει μπροστά στο αυτοκίνητο μου θα τον τσιλλισω».

Στις 12.02.2020 με νέο άρθρο/ ανάρτηση του το Sigmalive με κατηγορεί ότι παραμένω αμετανόητος για το «ξέπλυμα» Αττίλα» και δηλώνει ότι καταδικάζει μεν πλην όμως αρνείται να προβεί σε διαγραφή τους γιατί «πάγια πολιτική του Sigmalive είναι να μην επεμβαίνει ούτε να διαγράφει σχόλια στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.» Ο συντάκτης του άρθρου όπως και στα προηγούμενα άρθρα, θεωρεί προφανώς ότι γνωρίζει τα πάντα και δεν χρειάζεται να επικοινωνήσει, έστω για σκοπούς δεοντολογίας,  με το άτομο το οποίο εδώ και μέρες το κατηγορούν για «ξέπλυμα του Αττίλα». Πόση γνώση ή άγνοια έχει φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν είναι καν ενήμερος ότι εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία δεν είμαι ούτε πρόεδρος ούτε προϊστάμενος της ΚΙΣΑ,  όπως με αποκαλεί στο άρθρο του.

Αντίθετα με τα όσα ισχυρίζονται οι συντάκτες της Σημερινής/Sigmalive το σύντομο σχόλιο μου απευθυνόταν στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας Αλήθειας στον οποίο έκφραζα την ελπίδα ότι η παρουσία των προσφύγων, τους οποίους ο ίδιος ρατσιστικά αποκαλούσε 3^ο Αττίλα, θα συμβάλει στην καταπολέμηση ρατσιστικών αντιλήψεων και φυλετικών διακρίσεων  στην κοινωνία. Η αναφορά στο ενδεχόμενο η επέμβαση της Τουρκίας στην αποκλειστική οικονομική ζώνη, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει ως 2^ον  Αττίλα, να  λειτουργήσει, ανεξάρτητα από τα όποια πιθανά αλλότρια κίνητρα της, ως μοχλός πίεσης για επίδειξη μεγαλύτερης πολιτικής βούλησης από πλευράς της κυβέρνησης για επίλυση του κυπριακού ήταν μια επίθεση κατά της εθνικιστικής ανάγνωσης των πραγματικοτήτων γύρω μας. Τέλος, τον καλούσα  με ένα «προκλητικό» τρόπο να αναλογιστεί τις ευθύνες που ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες υποστηρικτές των ακροδεξιών πραξικοπηματιών είχαν για το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974, η οποία όσο οξύμωρο και αντιφατικό  ακούγεται, πέραν από τη φρίκη και τον πόνο,  οδήγησε στην κατάρρευση του πραξικοπήματος και τον τερματισμό των βασανιστηρίων και προγραμματισμένων εκκαθαρίσεων αριστερών, Τουρκοκυπρίων, αντιστασιακών και άλλων δημοκρατών.

Αυτοί και τα πνευματικά τους τέκνα που το 1974 συμμετείχαν ενεργά στην κατάλυση του  συντάγματος  της χώρας με τα όπλα και την εξαγγελία της «Ελληνικής Δημοκρατίας της Κύπρου», που έδωσε στη Τουρκία την ευκαιρία να εισβάλει στην Κύπρο, κατηγορούν αυτούς που τότε αντιστάθηκαν στις καταστροφικές και εγκληματικές τους πράξεις ότι «ξεπλένουν» την κατοχή και «υιοθετούν τουρκικές θέσεις».

Είναι τουλάχιστον τραγελαφικό αυτοί που σήμερα πολεμούν με νύχια και με δόντια κατά της συμφωνημένης  βάσης επίλυσης του κυπριακού,  τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία και την πολιτική ισότητα, να κατηγορούν τους ακτιβιστές που εδώ και 45 χρόνια αγωνίζονται σε συνεργασία με Τουρκοκύπριους και Τούρκους ακτιβιστές και οργανώσεις να ανατρέψουν τα τετελεσμένα που δημιούργησαν και να επανενώσουν την Κύπρο και το λαό της ως «τουρκοπροσκυνημένους» και «απολογητές του αττίλα».