Μια κοινωνία διχασμένη ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Για κυρίαρχα θέματα της επικαιρότητας αλλά και για «μικρότερα». Αφορισμοί, «κόμματα» και «παρατάξεις» στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στα τηλεοπτικά πάνελ, στους ραδιοφωνικούς αιθέρες, στις καφετέριες.
Τα τελευταία χρόνια η κυπριακή κοινωνία, τείνει να «σπάει» στα δυο, για διάφορα θέματα. Αστυνομικού και κοινωνικού περιεχομένου μέχρι πολιτικού και αθλητικού.
Μερικά κλασσικά παραδείγματα:
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα διαχωρισμού της κυπριακής κοινωνίας δεν είναι άλλο απ’ αυτό της εκδίωξης μαθήτριας από τον Διευθυντή της γιατί εμφανίστηκε την πρώτη μέρα φορώντας την μαντήλα της. Οι προεκτάσεις του συμβάντος γνωστές, με το Υπουργείο Παιδείας να ανακοινώνει την μια μέρα την λήξη του θέματος και την αμέσως επόμενη, την μετάθεση του Διευθυντή. Για λόγους ασφαλείας έγινε η μετάθεσή του όπως αποκάλυψε στο ΣΙΓΜΑ ο ίδιος ο Υπουργός, αφού υπήρξε η πληροφόρηση για προβοκατόρικες επιθέσεις την μέρα που θα άνοιγε το σχολείο μετά το συμβάν.
Τα παραδείγματα διχασμού πολλά. Τις πλείστες φορές θλιβερά. Ακόμη και σήμερα η Κύπρος παρακολουθεί αποσβολωμένη την υπόθεση θανάτου ενός 15χρονου αγοριού στη φάρμα του πατέρα του. Και σ’ αυτή την περίπτωση οι ευθύνες των αρμόδιων υπηρεσιών προφανείς και στον αντίποδα μια κοινωνία ζητεί «κεφάλια επί πίνακι».
Το διπλό φονικό ήταν μια ακόμη υπόθεση που προκάλεσε πόλωση. Η αρχική «όδευση» ενός εγκλήματος σε μια φιλήσυχη γειτονιά, αναζωπύρωσε ξανά συζητήσεις που μερικές φορές έγιναν ακραίες.
Παραμένοντας στο αστυνομικό ρεπορτάζ, η πρόσφατη καταγγελία ομαδικού βιασμού 19χρονης Βρετανίδας από 12 Ισραηλινούς ξεσήκωσε για μια ακόμη φορά αντιπαραθέσεις. Στην αρχή δριμύ κατηγορώ, για την υπόθεση όπως αρχικά παρουσιάστηκε με τα πρώτα επίσημα στοιχεία, ενώ στη συνέχεια αντιπαραθέσεις για το πώς εξελίχθηκε.
Ο αδόκητος χαμός μιας νεαρής κοπέλας, της Έλενας Φραντζή ξεσήκωσε ίσως για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια πρωτοφανές κύμα αντίδρασης. Στην υπόθεση τότε είχε εμπλοκή και η Εκκλησία με τις απόψεις να διίστανται μέχρι σήμερα, για το ποιος τελικά ευθυνόταν για έναν ακόμη θάνατο.
Η Εκκλησία δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στο στόχαστρο επικρίσεων. Τα πρόσφατα γεγονότα με τις δημόσιες τοποθετήσεις του Μητροπολίτη Μόρφου για σωρεία θεμάτων με κεντρικό άξονα την ομοφυλοφιλία, καθώς επίσης και η θέση της Εκκλησίας αναφορικά με το ζήτημα των εκτρώσεων ξεσήκωσαν κύμα έντονων αντιπαραθέσεων.
Η Εκκλησία και ο Προκαθήμενός της μπήκαν αρκετές φορές στο στόχαστρο, τόσο σε ό,τι αφορά ζητήματα που αφορούσαν θέσεις της Εκκλησίας σε διάφορα θέματα όσο και σε συγκεκριμένα ζητήματα, όπως αυτό των εισφορών στην εκκλησία της Παναγίας του Τράχωνα και την κίνηση του Αρχιεπισκόπου να πιάσει τις καταθέσεις της εκκλησίας.
Σε ότι αφορά το κοινωνικό ρεπορτάζ μια υπόθεση που κατατάσσεται στις υποθέσεις που διαχώρισαν, είναι κι αυτή σε σχολείο της Λεμεσού όπου καθηγητής εμφανιζόταν σε βίντεο να χαστουκίζει μαθήτρια.
Στο θερμό φετινό καλοκαίρι των τραγικών ειδήσεων προστέθηκε και μια είδηση προερχόμενη από τον χώρο του αθλητισμού, που προκάλεσε ξανά σάλο. Αυτή του πανηγυρισμού και των δηλώσεων του παίκτη του ΑΠΟΕΛ, Γιώργου Μερκή με το πέρας του αγώνα της ομάδας του στο Μπακού όπου φόρεσε την ελληνική σημαία.
Άναρχος χώρος με νεοφανή δημοκρατικά εργαλεία που θέλει χρόνο… ωρίμανσης
Τις αιτίες του φαινομένου αυτού ανέλυσε μιλώντας στο SigmaLive ο δρ. Νίκος Περιστιάνης. Ο δρ. Περιστιάνης αρχικά χαρακτήρισε θετικό το γεγονός ότι η κοινωνία πλέον εκφράζεται μέσω της ελευθερίας που παρέχουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αλλά και τα νέα Μέσα.
Παρήλθε η εποχή της παραδοσιακής δημοσιογραφίας όπου μεμονωμένες επιστολές δημοσιεύονταν στις εφημερίδες σημειώνει ο δρ. Περιστιάνης, πλέον υπάρχει ένας δημόσιος διάλογος μέσω των social media που εμπεριέχει μεν διχαστικές αντιπαραθέσεις κάτι που σε βάθος χρόνου θα ωριμάσει σημειώνει.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν οργανωμένα σύνολα και όσες προσπάθειες έγιναν για να ευδοκιμήσουν μετά από μεγάλα συμβάντα κυρίως, όπως ήταν το Μαρί, δεν καρποφόρησαν στην πορεία. Η πόλωση όπως εξηγεί ο δρ. Περιστιάνης υπήρχε πάντα, από τα αρχαία χρόνια. Σήμερα για πρώτη φορά συμπληρώνει υπάρχει ένας διαδεδομένος διάλογος λόγω της προσιτότητας των Μέσων.
Ο διάλογος αυτός εξηγεί ικανοποιεί άμεσα τα ένστικτα των ανθρώπων, κάτι που είναι μεν θετικό αλλά διαφαίνεται η ανωριμότητα που στην πορεία θα εκλείψει.
Ο χώρος λέει διέπεται από «αναρχία» ωστόσο πρόκειται για ένα νέο δημοκρατικό εργαλείο το οποίο θα δούμε όπως λέει ο δρ. Περιστιάνης να εξελίσσεται θετικά στο μέλλον. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ωστόσο τους κινδύνους που ελλοχεύουν και αυτοί σκιαγραφούνται βλέποντας τα παραδείγματα του εξωτερικού, όπου εκεί διαφάνηκε ότι οργανωμένα σύνολα με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα παρεισφρέοντας στα Μέσα επηρεάζοντας καταστάσεις.
Πηγή φωτογραφίας: @MR_DRONER_CY
