Μια από τις πιο συγκλονιστικές και αποκαλυπτικές εξομολογήσεις των τελευταίων χρόνων για τα γεγονότα του 1974 προβλήθηκε στην εκπομπή "24 ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ" του ΣΙΓΜΑ, χθες Σάββατο 8 Μαρτίου.
Ο «Χρίστος», ένας άνθρωπος που κουβαλά ένα τραύμα βαρύτερο από μια ολόκληρη ζωή, μίλησε ανοιχτά για πρώτη φορά για τη φρίκη που βίωσε στα 13 του χρόνια, κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής το 1974.
«Το τραύμα δεν γιατρεύεται, αλλά θέλω να ακουστώ», είπε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας το ανείπωτο μαρτύριο που υπέστη.
Ορφανός από μητέρα, την ώρα που το χωριό του παραδιδόταν στα χέρια των εισβολέων, προσπάθησε να διαφύγει μαζί με τον πατέρα του, όμως η τύχη δεν ήταν με το μέρος τους. Έπεσαν πάνω σε μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών, που τους βασάνισαν και τους κακοποίησαν σεξουαλικά, αφήνοντάς τους αιμόφυρτους.
"Δεν μπορούσαμε ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας, ούτε να κοιταχτούμε στα μάτια", αποκάλυψε, εξηγώντας πώς η σιωπή έγινε κομμάτι της ζωής τους.
Το μυστικό τους ακολούθησε στην προσφυγιά, στη μοναξιά, στον φόβο, στις κρίσεις πανικού που τον στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα.
H μόνη φορά που κατάφεραν πατέρας και γιος να συζητήσουν όσα έγιναν τότε, ήταν την τελευταία μέρα της ζωής του πατέρα του ο οποίος ένιωσε την ανάγκη να του ζητήσει συγγνώμη γιατί δεν μπορούσε να τον προστατέψει.
Διαβάστε ακόμη: 24 Ώρες μαζί: Η αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού - Πρεμιέρα στο ΣΙΓΜΑ
Έκκληση για αναγνώριση και στήριξη
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, ο «Χρίστος» εξακολουθεί να ζει με το μετατραυματικό στρες και τους εφιάλτες γεγονός που επιβεβαιώνεται και μέσα από τις ιατρικές του εκθέσεις.
Ζήτησε να μπορέσει να δει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έστω για 10 λεπτά, για να του μιλήσει προσωπικά για όσα κουβαλά μέσα του όλα αυτά τα χρόνια.
Παράλληλα, έστειλε ένα δυνατό μήνυμα προς την κοινωνία, ζητώντας να υπάρξει εξειδικευμένη στήριξη για ανθρώπους που υπέστησαν κακοποίηση το 1974, ώστε να μπορούν να αναζητήσουν βοήθεια χωρίς τον φόβο του κοινωνικού στίγματος. Ένα στίγμα που αναγκάζει αυτούς τους ανθρώπους να πάρουν το «μυστικό» μαζί τους στον τάφο.
"Όσες και όσοι ζήσαμε κάτι τέτοιο δεν είχαμε ποτέ χώρο να μιλήσουμε. Το κουβαλάς μόνος σου", είπε με φωνή που λύγισε από τη συγκίνηση.
Είπε επίσης ότι έχει συνεχώς την έγνοια των παιδιών του αφού θεωρεί τον εαυτό του «άχρηστο και ανίκανο».
Μεγαλύτερη του επιθυμία είναι η ιστορία του να γραφτεί σε ένα βιβλίο, ώστε να μην ξεχαστεί.
