Ο δραστήριος Τζον Παναγίδης έχει περάσει πάνω από 60 χρόνια στη βιομηχανία τροφίμων και εξακολουθεί να δουλεύει επτάωρες βάρδιες, πέντε μέρες την εβδομάδα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Express, ο ενεργητικός ενενηντάρης έχει αφιερώσει πάνω από έξι δεκαετίες στη βιομηχανία τροφίμων και αυτή τη στιγμή ακολουθεί ένα αυστηρό πρόγραμμα - σερβίροντας πελάτες για επτά ώρες την ημέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα.
Αψηφώντας την ηλικία του, ο Τζον παραμένει στο τιμόνι, τηγανίζοντας ψάρια και μαγειρεύοντας λουκάνικα στο Nick's Plaice στο Νόρθαμπτον.
Αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της ψαροταβέρνας το 2009, όταν ήταν 75 χρονών, ο Τζον τελικά έδωσε τη σκυτάλη στον γιο του, Νικ, μετά από πέντε χρόνια. Η συνταξιοδότηση δεν του ταίριαξε, καθώς βαρέθηκε γρήγορα, κάτι που τον ώθησε να επιστρέψει στην αγαπημένη του φριτέζα.
Κατά τη διάρκεια της 16χρονης θητείας του, ο Τζον εκτιμά ότι έχει ετοιμάσει περίπου μισό εκατομμύριο μερίδες πατάτες τηγανιτές στην αγαπημένη τοπική ταβέρνα. Αρνούμενος την ιδέα της συνταξιοδότησης, είναι αποφασισμένος να συνεχίσει, δηλώνοντας ότι "δεν μπορώ να κάνω συνταξιοδότηση".
Παρά το γεγονός ότι απολαμβάνει ψάρια και τσιπς δύο φορές την εβδομάδα και περιστασιακά ακόμη και για πρωινό, ο Τζον αποδίδει τη μακροχρόνια ζωτικότητα του σε μια διατροφή πλούσια σε υγιεινά τρόφιμα, συμπληρωμένη με «τα σωστά κρασιά».
Όπως είπε «κατάλαβα ότι δεν μπορώ να κάνω συνταξιοδότηση. Πόσες φορές μπορείς πραγματικά να κόψεις το γκαζόν και να κλαδέψεις τα τριαντάφυλλα; Δεν ήμουν ποτέ τύπος που να μένει μέσα στο σπίτι, συνταξιοδοτήθηκα μόνο για μερικούς μήνες πριν επιστρέψω. Πρέπει να είμαι με τον κόσμο και η δουλειά κρατά το μυαλό μου ενεργό. Μου αρέσει να έρχομαι εδώ και μου αρέσουν οι πελάτες, μας στηρίζουν και είμαι πολύ ευγνώμον γι' αυτό».
Ο Τζον, που είναι στον τομέα της εστίασης από την εφηβεία του, δεν δείχνει σημάδια επιβράδυνσης. «Ελπίζω να συνεχίσω γιατί νιώθω καλά και δεν έχω σχέδια να συνταξιοδοτηθώ».
Το μυστικό του για καλή υγεία; «Είμαι υγιής, η γυναίκα μου είναι καταπληκτική μαγείρισσα και τρώω τα σωστά φαγητά και πίνω το σωστό κρασί».
Ακόμη παραδέχεται μια ασυνήθιστη επιλογή για πρωινό: «Νομίζω ότι έχω αρρωστήσει μόνο μία φορά στη ζωή μου. Τρώω ψάρια και τσιπς τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Μερικές φορές τα έχω για πρωινό».
Έχοντας φτάσει στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Κύπρο στην ηλικία των 17, ο Τζον έχει διατηρήσει καταστήματα σε Χέρεφορντ και Νόρθαμπτον, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου γαλλικού εστιατορίου στην πόλη. Έχει επίσης διαχειριστεί καφέ και νυχτερινό κέντρο.
«Το κατάστημα είναι στην οικογένεια από το 2009, αλλά πριν είχα άλλα εστιατόρια».
Ο Τζον μίλησε και για τη μακροχρόνια συνεργασία του με τον γιο του στην επιχείρηση. «Ξεκινήσαμε με τον γιο μου ως συνιδιοκτήτης, αλλά πέρυσι αγόρασα ξανά μερίδιο».
Η καριέρα του Τζον εκτείνεται σε πάνω από επτά δεκαετίες, όπως δηλώνει με υπερηφάνεια: «Είμαι στον τομέα της εστίασης από το 1950, από τότε που ήρθα από την Κύπρο».
Η εργατική του ηθική είναι αδιάλειπτη: «Πάντα δούλευα σε διάφορες επιχειρήσεις και ποτέ δεν ήμουν χωρίς δουλειά, δεν ξέρω πώς είναι αυτό».
Ο Τζον τακτικά μεταφέρει σακούλες 20 κιλών πατάτες, ενώ δουλεύει 30 ώρες την εβδομάδα και λέει ότι η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός όταν πρόκειται για δουλειά.
Αναλογιζόμενος τους συνομήλικούς του, παρατηρεί: «Σίγουρα δεν ξέρω κανέναν στην ηλικία μου που να δουλεύει. Οι περισσότεροι υποφέρουν από τα πόδια και τις πλάτες τους. Ξέρω φίλους μου στον τομέα της εστίασης. Από τότε που συνταξιοδοτήθηκαν, δεν μπορούν να δουλέψουν ή έχουν πεθάνει».
Με μια δόση χιούμορ για το μέλλον του, ο Τζον λέει: «Πάντα έκανα πλάκα με την οικογένειά μου ότι αν επιστρέψω μετά το θάνατό μου, πιθανότατα θα γίνω ψάρι».
«Είμαι 91, θα γίνω 92 τον Μάρτιο. Είμαι μία μέρα μεγαλύτερος από χθες, το 91 ή το 92 δεν έχει σημασία. Γιατί να γερνάς; Ποτέ δεν λέω δεν μπορώ να το κάνω αυτό ή 'δεν μπορώ να το κάνω εκείνο. Ακόμα σηκώνω τη σακούλα των 20 κιλών πατάτες. Μπορώ να συνεχίσω μέχρι να μην μπορώ να το κάνω, αλλά όσο μπορώ, θα το κάνω. Αν συνταξιοδοτηθείς, συνταξιοδοτείσαι από τη ζωή. Η ζωή δεν τελειώνει όταν είσαι 65».
Ο γιος του Νικ είπε: «Είναι απλώς καταπληκτικός. Μας δίνει έμπνευση. Ήταν πάντα καλός μάγειρας και όλοι οι πελάτες τον αγαπούν».
