Είναι κάποιες στιγμές που τα λόγια περιττεύουν μπροστά στις εικόνες, τις θύμισες. Καμιά πένα δεν θα είναι ποτέ ικανή να αποτυπώσει το μεγαλείο της Κύπριας γυναίκας.

Της συζύγου, της μάνας, της αδελφής, της κόρης.. που έζησε εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό τον ξεριζωμό, την προσφυγιά, το άγνωστο. Γυναίκες στο άνθος της νιότης τους άφησαν τα σπίτια τους, έχωσαν στις αγκάλες τους τα παιδιά τους, τα όνειρά τους και βάδισαν ξυπόλητες στα χώματα. Να βρουν μια κάμαρα να κουρνιάσουν και να κρατήσουν σφιχτά στην αγκαλιά τους φωτογραφίες των αγαπημένων τους που ο Αττίλας τους δολοφόνησε, τους βασάνισε, τους φυλάκισε. 

Τούτες οι γυναίκες έγιναν γιαγιάδες, έγιναν μάνες, έφτιαξαν από το τίποτα ξανά τις ζωές τους. Ήπιαν γλυκόπικρα ποτήρια από χαρές, κάθισαν σε αδειανά κυριακάτικα τραπέζια, πύρωσαν ξανά τους φούρνους τους και έκαναν το Πάσκα των Γεννών και του Κυρίου με μόνη έγνοια τη δικαίωση, τη λύτρωση. Κρεμάστηκαν πάνω από τηλέφωνα και γραμματοκιβώτια να μάθουν ένα χαπάρι.. άλλες έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι αδικαίωτες κι άφησαν πίσω τους μωρά που έκαναν μωρά μα δεν πήραν ποτέ τη χαρά να φωνάξουν «παπά..». 

Η Κύπρια γυναίκα που βραβεύτηκε στα 19α βραβεία Madame Figaro Γυναίκες της Χρονιάς 2024 με το βραβείο Editor’s Choice είναι η γιαγιά μας, η μάνα μας, η αδελφή, η θεία μας. 

Για όλες αυτές, για όλα όσα έκτισαν και άφησαν πίσω τους κι άλλοι τους τα λεηλάτησαν ένα ξημέρωμα πριν 50 χρόνια.