Με το βραβείο Συνολικής Προσφοράς έριξαν αυλαία τα φετινά βραβεία Madame Figaro Γυναίκες της Χρονιάς 2023.
Το βραβείο παρέλαβε από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη η Φρύνη Βεναρδή, η γυναίκα που έχασε τον μοναχογιό της τον Γρηγόρη από AIDS και από τότε τηρεί ευλαβικά την υπόσχεση που του είχε δώσει: να βοηθήσει άλλα παιδιά με AIDS.
Στην ομιλία του ο Πρόεδρος είπε πως «η μητέρα είναι σύμβολο αγάπης, υπομονής, ασφάλειας και δύναμης. Είναι πάντα εκεί με μια αγκαλιά, ένα φιλί και ένα σ’ αγαπώ. Θεωρώ ότι αυτά όλα πρέπει να τα γνωρίζουμε όταν η μητέρα μας είναι μαζί μας. Αυτοί που μπορούν καθημερινά μπορούν να μιλούν και στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου να ακούγεται το όνομα μάνα, μητέρα, μαμά είναι πολύ τυχεροί και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε πάρα πολύ καλά. Η γυναίκα που βραβεύεται απόψε είναι μια πρωτοπόρος που πάλεψε σε μια δύσκολη περίοδο, που η κυπριακή κοινωνία δεν ήταν ώριμη να μάθει και να ξεχωρίσει».
Παραλαμβάνοντας το βραβείο η κ.Βεναρδή απευθύνθηκε στο κατάμεστο Θέατρο με λόγια ψυχής.
«Ευτυχώς επέρασαν εκείνοι οι δύσκολοι καιροί, όταν ήρθε ο ιός του HIV, έτσι όπως τον λένε. Ήταν πολύ δύσκολοι καιροί δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να μιλήσουν. Υπήρχε πάρα πολλής ρατσισμός. Θυμάμαι μια κοπέλα από τη Λάρνακα τότε, που ήταν το πρώτο θύμα του HIV. Τι δεν της έκαναν αυτής της κοπέλας.
Μια φορά αυτή η κοπέλα είχε βγει στη βεράντα της και περνούσαν από κάτω κάποιοι και της φώναξαν «είσαι εσύ που έχεις το AIDS, να φύγουμε!». Τόση προκατάληψη υπήρχε κι όμως αυτή η κοπέλα άντεξε τα πάνδεινα μέχρι που συγχωρέθηκε.
Όταν ήρθε ο Γρηγόρης από το Λονδίνο όπου σπούδασε και μου είπε ότι δεν αισθάνεται καλά, πήγαμε στον γιατρό. Ο Θεός να τον αναπαύσει, ήταν υπέρ μας.
Ήθελε να δείξει στον κόσμο ότι με το να αγγίξει τον ασθενή δεν θα πάθει κάτι. Μας υπερασπίστηκε αυτός ο άνθρωπος, έκανε μέχρι και πάρτι στο σπίτι του και μας κάλεσε.
Τότε δεν υπήρχαν τα απαραίτητα φάρμακα, ήταν μόνο ένα. Όταν πήγα στο Λονδίνο για να δω τον Γρηγόρη, είχε πυρετούς. Μου είπε «μάμα έχω κάτι που πρέπει να σου το πω εσένα, στον παπά δεν μπορώ να το πώ». Ο άντρας μου είχε κάνει δυο φορές ανοικτή εγχείρηση καρδιάς. Του είπα ότι πρέπει να μου εξηγήσει κάποιος πώς πρέπει να σου συμπεριφέρομαι. Μου είπε ότι θα με πάει σε ένα νοσοκομείο που είναι ο γιατρός του και θα με συμβούλευαν γιατροί. Εκεί μας μίλησαν.. εγώ έπαθα πανικό φυσικά.
Ήταν το μόνο παιδί που είχα. Ο άντρας μου δυο φορές εγχειρισμένος στην καρδιά.. της λέω συγνώμη, όταν θα πλένω τα ρούχα του παδιού, να βάζω και τα δικά μου; Μου είπε ότι δεν θα πάθουν κάτι αλλά μου εξήγησε για το τι να κάνω αν έρθω αντιμέτωπη με μια πληγή του Γρηγόρη.
Τα άντεξα όλα αυτά.. ήμουν μόνη. Με βοηθό μόνο τον Θεό που προσευχόμουν σε εκείνον. Προσευχόμουν συνέχεια… Θεέ μου γιατί τόσα βάσανα, θα μου πάρεις και τον άντρα και τον γιο μου; Δεν ήξερα τι να κάνω. Έπρεπε όμως να ήμουν πολύ δυνατή.
Όταν με ρώτησε ο Γρηγόρης, «μάμα τι θα κάνεις εσύ όταν εγώ φύγω; Σκέφτηκα 1 δευτερόλεπτο και του είπα ότι θα βοηθήσω τα παιδιά με AIDS. Μου χαμογέλασε.. είχε ψηλό πυρετό.. και μου είπε «ναι είσαι η μανούλα μου…».
Διαβάστε ακόμη
