Με δύο ενδιάμεσους συνδετικούς κρίκους, εκ των οποίων ο ένας βρίσκεται έξω από την Κρήτη και ο άλλος στην Κύπρο, η Τουρκία ενισχύει τον άξονα από τη Μισράτα της Λιβύης μέχρι τη Συρία.

 

Οι στόχοι του άξονα αυτού καταγράφονται ως εξής:

1. Η διχοτόμηση της Ανατολικής Μεσογείου και η δημιουργία ενός τουρκικού συστήματος ασφαλείας, στην πρακτική της τουρκικής λίμνης από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα,  εξ ου και η ανάγκη πλήρους ελέγχου της Κύπρου.

2. Ο έλεγχος των θαλάσσιων συγκοινωνιών  και των γραμμών  ανεφοδιασμού στην περιοχή, εντός και ενδεχομένως εκτός των ορίων της Γαλάζιας Πατρίδας.

3. Ο έλεγχος  μιας ευρύτερης περιοχής που θα καθιστά την Τουρκία  ακόμη πιο αναγκαία απ’ ό,τι είναι σήμερα για την ΕΕ και τα κράτη της.

Η Τουρκία δεν βρίσκεται, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, στη μέγκενη μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, αλλά εφαρμόζει με επιτυχία, μέχρι στιγμής, την πολιτική του εκκρεμούς, μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων. Είναι μία ριψοκίνδυνη πολιτική, την οποία, όμως, εκτελεί με υψηλό δείκτη διπλωματικής ικανότητας. Ούτε οι μεν ούτε οι δε, θέλουν να την χάσουν. Θα ήθελαν να την αποδυναμώσουν, αλλά δεν βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις ελέγχου της περιοχής.

Διαβάστε περισσότερα στη «Σημερινή» που κυκλοφορεί.