Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου, είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του Προέδρου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ Μαρίνου Σιζόπουλου στην επετειακή ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων της 15ης Ιουλίου 2021.
Αυτούσια η ομοιλία
Η φετινή επετειακή ολομέλεια του Σώματος για απότιση φόρου τιμής στους υπερασπιστές της Δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας σηματοδοτείται από δύο γεγονότα.
Το πρώτο αφορά τις έκνομες δραστηριότητες της κατοχικής Τουρκίας που με προμετωπίδα το κατοχικό καθεστώτος προωθεί τον εποικισμό της πόλης της Αμμοχώστου σε μια προσπάθεια περαιτέρω αναβάθμισης των επεκτατικών της στόχων.
Το δεύτερο τη βιολογική απουσία για πρώτη φορά από το 1974 του Β. Λυσσαρίδη, του ηγέτη της αντίστασης ενάντια στα προδοτικά σχέδια της χούντας των Αθηνών, της παράνομης δράσης της ΕΟΚΑ Β΄, του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και των εθνοκτόνων σχεδίων που ακολούθησαν με επιστέγασμα το σχέδιο Γκιουνές.
Όταν η κατάσταση με ευθύνη του κατακτητή κλιμακώνεται επικίνδυνα και προσλαμβάνει ιδιαίτερα απειλητικές διαστάσεις, αξιοποιώντας την ουδετερότητα του διεθνούς παράγοντα, η Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος της Ε.Ε. δεν είναι δυνατόν να επιδεικνύει απάθεια και συστηματική υποχωρητική στάση.
Η συνεχιζόμενη δοκιμασία του λαού μας και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας όπως πολλές φορές τονίσαμε επιβάλλουν αναθεώρηση τακτικής. Η συνέχιση μιας τακτικής που για 47 χρόνια:
αποδείχθηκε αναποτελεσματική,
μετάτρεψε το κυπριακό από διεθνές πρόβλημα εισβολής – κατοχής σε θέμα διακοινοτικής διευθέτησης,
νομιμοποιεί σταδιακά τον εποικισμό και κατοχυρώνει στους παράνομους σφετεριστές των περιουσιών μας τον πρώτο λόγο για την απόκτηση τους
οδηγεί σε φυλετικό και γεωγραφικό διαχωρισμό του λαού, παραβιάζοντας πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα μεγάλου μέρους του πληθυσμού, και
επιχειρεί να κατοχυρώσει επικυριαρχικό ρόλο στην Τουρκία σε ολόκληρη την επικράτεια,
δεν πρόκειται να φέρει τη λύση ένα βήμα πιο κοντά. Αντίθετα θα φέρει πιο κοντά τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Δεν μπορεί να συντηρούνται προσδοκίες με ψευδαισθήσεις και τη φρούδα ελπίδα ότι ο κατακτητής θα επιδείξει επιτέλους καλή θέληση.
Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου, το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους ΝΑΤΟικούς κύκλους και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών και δυστυχώς με τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων.
Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνωμοσίας η οποία αποσκοπούσε στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή διχοτομικής λύσης, την οποία η Τουρκία αξιοποιούσε για την επιβολή αρχικά της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πληθυσμιακό και γεωγραφικό διαχωρισμό και τελικό στόχο την πλήρη ενσωμάτωση της Κύπρου στην τουρκική επικράτεια.
Η εφαρμογή του σχεδίου άρχισε με την τουρκοανταρσία το Δεκέμβριο του 1963. Ακολούθησε:
Το διχοτομικό σχέδιο Άτσεσον τον Αύγουστο του 1964,
Το πρώτο σχέδιο πραξικοπηματικής ανατροπής του Αρχ. Μακαρίου την άνοιξη του 1965,
Το φιάσκο της Κοφίνου το Νοέμβριο του 1967 και η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας τον Ιανουάριο του 1968,
Η ίδρυση της τρομοκρατικής οργάνωσης Εθνικό Μέτωπο το 1969 και η δολοφονική απόπειρα σε βάρος του Αρχ. Μακαρίου το Μάρτιο του 1970.
Και συνεχίστηκε:
Με την ίδρυση της παράνομης τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ τον Αύγουστο του 1971,
Τη ρηματική διακοίνωση της χούντας και το ματαιωθέν πραξικόπημα της 14ης Φεβρουαρίου του 1972,
για να ολοκληρωθεί με το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και την τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974.
Τα αποτελέσματα αυτής της συνομωσίας επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν το 2004 με το σχέδιο Ανάν, το οποίο ο λαός μας με υπευθυνότητα απέρριψε διασώζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία.
Για την ΕΔΕΚ, τους ΕΔΕΚίτες, τον ιδρυτή και ιστορικό της ηγέτη Β. Λυσσαρίδη σε αυτή τη διαδρομή δεν υπήρξαν διλήμματα. Από την πρώτη στιγμή αναμετρήθηκαν με τη συνομωσία και την παρανομία. Δεν επέλεξαν την εύκολη λύση είτε της συμπόρευσης, είτε της επιτήδειας ουδετερότητας για να εξασφαλίσουν εύνοια και λάφυρα. Οργανωμένα και συντεταγμένα αντέδρασαν στις συνομωσίες με στόχο τη ματαίωσή τους.
Οι ΕΔΕΚίτες όπως και τότε έτσι και τώρα θα συνεχίσουμε τον αγώνα των νεκρών και όχι μόνο συναγωνιστών μας, του Κόκου Φωτίου, του Δώρου Λοΐζου, του Φειδία Στόκκου, του Σολωμού, του Μένοικου και τόσων άλλων, με κάθε νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο για:
να προστατεύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και την κοινωνία μας από έκνομες δραστηριότητες,
να εξαλείψουμε κάθε προσπάθεια συγκαλυμμένης ή όχι παραπλάνησης του λαού μας,
να προστατεύσουμε την κρατική μας οντότητα και
να διεκδικήσουμε λύση που να απαλλάσσει την πατρίδα μας από την κατοχή.
Λύση η οποία να κατοχυρώνει ένα κράτος, ένα λαό και να ενισχύει τη συνεργασία των νόμιμων κατοίκων για τη διαμόρφωση του κοινού μας μέλλοντος.
Μόνο η ιστορική αυτογνωσία, η σωστή διεκδίκηση των δικαίων μας και η αγωνιστικότητα μπορούν να διορθώσουν την πορεία μας, να ανατροφοδοτήσουν τους στόχους μας.
Ο ραγιαδισμός, ο ευσεβοποθισμός και η ηττοπάθεια μόνο σε καταστροφική πορεία μπορούν να μας οδηγήσουν. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στη μαρτυρική Κύπρο.
Στο όνομα των νεκρών αλλά και των ζώντων αγωνιστών της δημοκρατικής αντίστασης, τους οποίους τιμούμε σήμερα, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων. Θα αγωνισθούμε για να την παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές και πάλι ελεύθερη και δημοκρατική, όπως την οραματίσθηκαν και για την πραγματοποίησή της αγωνίσθηκαν μέχρι την τελευταία τους πνοή οι ήρωες που τιμούμε σήμερα. Αυτή είναι και η καλύτερη υπόσχεση στη μνήμη τους.
