Για «πολιτικό πραξικόπημα» της Τουρκίας έκανε λόγο ο Νίκος Μούδουρος, σχολιάζοντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην τ/κ κοινότητα που οδηγείται στις κάλπες την Κυριακή για την ανάδειξη του νέου Τ/κ ηγέτη, βιώνοντας μια παρέμβαση, κυρίως σε βάρος του Μουσταφά Ακιντζί, από τις τουρκικές κρατικές δομές.

 

Σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ ο λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ανέφερε ότι εάν επικρατήσει ο κ. Ακιντζί σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση θα είναι η τρίτη μεγαλύτερη ήττα για τον Ταγίπ Ερντογάν στα σχεδόν 20 χρόνια εξουσίας. Οι σχέσεις των Τ/κ με την Τουρκία κυριαρχούν σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία μαζί με τα θέματα οικονομίας, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι θα αναμετρηθούν οι δύο σχολές σκέψεις στο Κυπριακό που επικρατούν στην τ/κ κοινότητα «μέσα όμως από το τί θα κάνουμε με την Τουρκία», όπως σημείωσε.

Στην ερώτηση εάν οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στα των Τ/κ τελικά λειτουργούν εις βάρος της, ο κ. Μούδουρος απάντησε ότι υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα, για αυτό, όμως «ο τρόπος που το κάνει σήμερα δείχνει ανοιχτά ότι δεν νιώθει άνετα με τον κ. Ακιντζί και προτιμά άλλον». Πάντοτε η Τουρκία παρενέβαινε στην πολιτική ζωή των Τ/κ, είπε. Η πιο εξόφθαλμη και προκλητική, συνέχισε, ήταν στις «προεδρικές» και «βουλευτικές εκλογές» του 1990, εις βάρος της τ/κ αριστεράς και είχε ως αποτέλεσμα η τότε τ/κ αντιπολίτευση να μποϊκοτάρει τη «βουλή». Αυτό όμως που σήμερα γίνεται, πρόσθεσε «είναι ακόμα πιο εξόφθαλμο και προκλητικό, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί πολιτικό πραξικόπημα».

Υπάρχει κρατική δομή της Τουρκίας που κινείται καθημερινά εναντίον του κ. Ακιντζί και σε αυτό έχει ρόλο και η τουρκική «πρεσβεία» στα κατεχόμενα, πρόσθεσε σημειώνοντας ότι σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η τουρκική «πρεσβεία» δεν διέψευσε την παρουσία αξιωματούχων στα κατεχόμενα, αναφέροντας ότι «έχουν καλή βούληση».

Ο Νίκος Μούδουρος πιστεύει ότι αυτή η εκλογική διαδικασία είναι η τελευταία μάχη μιας γενιάς Τ/κ πολιτικών που έρχονται σε αντιπαράθεση με την Τουρκία έχοντας γνώση πώς ήταν η Κύπρος πριν το 1974 ή το 1964. Η επόμενη γενιά πολιτικών από αυτούς, ανάφερε, είναι η γενιά που μεγάλωσε με την «τδβκ», δηλαδή το ψευδοκράτος, γνωρίζοντας μόνο το υφιστάμενο στάτους κβο.

Το δόγμα ασφαλείας της Τουρκίας και η Κύπρος

Εξηγώντας γιατί είναι σημαντική η Κύπρος για την Τουρκία ο κ. Μούδουρος αναφέρθηκε στο δόγμα ασφαλείας που περιλαμβάνει την ξηρά και την θάλασσα, από την Συρία μέχρι και την Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη, σύμφωνα με το οποίο, όπου η Τουρκία θεωρεί ότι υπάρχει γι’ αυτήν απειλή, «εξάγει πολιτική ώστε να την σταματήσει πριν φτάσει στα σύνορά της».  Κλασικό παράδειγμα, είπε, είναι η βόρεια Συρία όπου έχει κάνει 3 στρατιωτικές επεμβάσεις, και λόγω του κουρδικού ζητήματος αντιμετωπίζεται ως «οντολογική απειλή». Το ίδιο προληπτικό μοντέλο δράσης ακολουθείται και στην Ανατολική Μεσόγειο, πρόσθεσε, με την Τουρκία να δρα πριν οι συνεργασίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με άλλες χώρες της περιοχής, προλάβουν και γίνουν απειλή γι’ αυτήν.

Στο πλαίσιο αυτό έχει προκύψει ο όρος «γαλάζια πατρίδα», είπε, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι το ψευδοκράτος. Για να εφαρμοστεί αυτό το δόγμα, συνέχισε, στην τ/κ πλευρά πρέπει να υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα που θα το εκφράζει και αυτό δεν το κάνει ο κ. Ακιντζί.

Επειδή αυτό το δόγμα ασφαλείας είναι πολύ σημαντικό για την Τουρκία, ιδιαίτερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Ταγίπ Ερντογάν χρειάζεται έναν άνθρωπο να το εκφράζει και να πιστεύει στο ότι η απειλή πρέπει να εξολοθρευτεί εκεί που εκδηλώνεται πριν γίνει πραγματική απειλή για την Τουρκία, εξήγησε ο κ. Μούδουρος. Είναι πολύ πιο σημαντικό για την Τουρκία τώρα που η Κύπρος γίνεται παροχέας ασφάλειας, πρόσθεσε, με την πρόθεση των Τούρκων να είναι η δημιουργία στα κατεχόμενα νέων στρατιωτικών εγκαταστάσεων, όπως αεροπορικές και ναυτικές βάσεις.

Σημείωσε επίσης ότι στη συνεργασία του ισλαμισμού με τον εθνικισμό, στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης ΑΚΡ - ΜΗΡ, ο εθνικισμός του Ντεβλέτ Μπαχτσελί είναι ανεκτικός στη θρησκεία που προτάσσει ο Ταγίπ Ερντογάν, προβάλλοντας το μοντέλο του καλού σουνίτη, μουσουλμάνου Τούρκου ως προϋπόθεση της έννοιας του τουρκικού έθνους. «Όμως για την εξουσία στην Τουρκία, οι Τ/κ δεν είναι ούτε καλοί σουνίτες μουσουλμάνοι, ούτε καλοί Τούρκοι και πρέπει να γίνουν» συμπλήρωσε.

Φαινόμενο η εκλογή Ακιντζί το 2015

Ερωτηθείς σχετικά, ο κ. Μούδουρος χαρακτήρισε φαινόμενο την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί το 2015 αλλά και την πορεία του σε αυτές τις «εκλογές», λαμβάνοντας υπόψη ότι το κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας από το οποίο προέρχεται έχει μικρά ποσοστά και ισχνό κομματικό μηχανισμό, ενώ ακόμη πιο μικρά ποσοστά καταγράφουν άλλα κόμματα που τον στηρίζουν.

Σημείωσε δε ότι οι υποστηρικτές και όσοι εργάζονται υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Ακιντζί είναι εθελοντές, λέγοντας ότι είναι άξιον απορίας «από πού παίρνει όλες αυτές τις ψήφους ο κ. Ακιντζί». Συσπειρώνει ένα μεγάλο ακροατήριο χωρίς ο ίδιος να έχει πίσω του τις παραδοσιακές κομματικές δομές, πρόσθεσε, θέτοντας επίσης το ερώτημα «πού οδηγείται μετά από αυτό το πολιτικό – κομματικό σύστημα της τ/κ κοινότητας».

Η πολυδιάσπαση της τ/κ δεξιάς

Ερωτηθείς για την πολυδιάσπαση της δεξιάς με πολλούς υποψηφίους και τη σχέση αυτού του γεγονότος με το αφήγημα της τ/κ δεξιάς στο Κυπριακό, που είναι κυρίως ενάντια στην ομοσπονδιακή λύση, ο κ. Μούδουρος είπε ότι οι πολλές υποψηφιότητες από το χώρο της δεξιάς δείχνουν ότι δεν παίζει ρόλο μόνο το Κυπριακό στην ανάδειξη του Τ/κ ηγέτη, αλλά και η διαχείριση του πελατειακού συστήματος, οπότε υπάρχει ανταγωνισμός εξουσίας μεταξύ τους.

Υπάρχει, συνέχισε, μια διαμορφωμένη αντίληψη στην τ/κ κοινότητα που έχει ακόμη την πλειοψηφία ότι τα προβλήματά τους θα λυθούν με μια ομοσπονδία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το αποτέλεσμα σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα είναι εγγυημένο. Εξαρτάται, σημείωσε, τί συγκυρίες θα υπάρχουν και τα βιώματα των Τ/κ, που είναι διαφορετικά από αυτά των Ε/κ.