Τη μισή ιστορική αλήθεια επιλέγει να παρουσιάσει η επίσημη τουρκική προπαγάνδα σχετικά με τα γεγονότα της σκοτεινής εκείνης περιόδου της τουρκοανταρσίας, μεταξύ 1963-1964. Συγκεκριμένα, με αφορμή τη μαύρη επέτειο των βομβαρδισμών της Τηλλυρίας τον Αύγουστο του 1964 και ως απάντηση στην ανακοίνωση του ελλαδικού Υπουργείου Εξωτερικών, το τουρκικό ΥΠΕΞ  κάνει λόγο για προσπάθεια, υποτίθεται, «εθνοκάθαρσης» εκ μέρους των Ε/κ εναντίον των Τ/κ, παραπέμποντας, ουσιαστικά, στο Σχέδιο Ακρίτας. Εντούτοις, το Σχέδιο Ακριτας, όπως έχει αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του Τουρκικού ΥΠΕΞ, παραλείπει κάποια ουσιαστικά σημεία για τις προθέσεις των ε/κ. Υπενθυμίζεται ότι οι Τούρκοι έφερναν όπλισμό μέσω της ΤΜΤ στην Κύπρο από το 1959. 

Μιλώντας στην Πρώτη Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, ο λέκτορας Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο UCLAN  και το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Λάμπρος Καούλλας, σημείωσε πως αυτή η γραμμή είναι βασισμένη στο θεμελιώδες ψεύδος, που ξεκίνησε από τον Αύγουστο του 1955 και είναι το αφήγημα που έχει οπλοποιηθεί και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

«Υπενθυμίζω πως το 1955, κατά τη διάρκεια της Τριμερούς Διάσκεψης του Λονδίνου, όπου η Τουρκία επανέρχεται στο Κυπριακό με τη βοήθεια της Αγγλίας, ο Φαζίλ Κιουτσιούκ και ο Μεντερές κατηγορούν τους κομμουνιστές του ΑΚΕΛ ότι σχεδίαζαν να σφάξουν τους Τ/κ  σε μια διαδήλωση όπου αντιδρούσαν εναντίον της εμπλοκής της Τουρκίας στο Κυπριακό», είπε ο κ. Καούλλας, σημειώνοντας πως οι Τούρκοι έκριναν εξ ιδίων τα αλλότρια, αφού -όπως απέδειξε η ιστορία- με τα σχέδια Νιχάτ Ερίμ και τη «Σταθερή Λύση» που προτείνει ο Κουτσιούκ το 1957, μιλά για εθνικό ξεκαθάρισμα, δυο ζώνες κ.τ.λ.

Η «παράλειψη» του τουρκικού ΥΠΕΞ»

Παραδόξως, συνέχισε ο κ. Καούλλας, στην ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, δεν γίνεται αναφορά στο Σχέδιο Ακρίτας, το οποίο διαχρονικά προβάλλεται ως το σχέδιο εθνοκάθαρσης που ετοίμαζαν οι Ε/κ. «Υπενθυμίζουμε ότι το μυστικό Σχέδιο Ακρίτας βγήκε στη δημοσιότητα το 1966 και δεν μιλούσε για εθνοκάθαρση των Τ/κ.  Ήταν ένα μυστικό σχέδιο και προέβλεπε την προάσπιση του ελληνικού πληθυσμού, σε περίπτωση είτε εισβολής τουρκικού στρατού είτε εξέγερσης των Τ/κ με σκοπό να επιβάλουν τη διχοτόμηση είτε την προσάρτηση στην Τουρκία ή να προκαλέσουν την εισβολή. Όντως, το Σχέδιο Ακρίτας προέβλεπε μια σταδιακή αναθεώρηση των Συνθηκών Ζυρίχης Λονδίνου, για να κάνει το Σύνταγμα του 1960 πιο λειτουργικό και να ακυρώσει τις Συνθήκες Εγγυήσεων και Συμμαχίας», είπε, προσθέτοντας «Σε συνάρτηση με τα 13 σημεία Μακαρίου, το Σχέδιο Ακρίτας ήταν, τονίζω, προτάσεις προς συζήτηση. Αν, ωστόσο, οι Τ/κ αντιδρούσαν βίαια, τότε θα ενεργοποιείτο ο αμυντικός σχεδιασμός με την Οργάνωση του Ακρίτα, πίσω από την οποία βρισκόταν ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και οι συνεργάτες του».

Το  ενδιαφέρον σημείο, επεσήμανε ο Λέκτορας Εγκληματολογίας, είναι το εξής: «Στην επίσημη σελίδα του τουρκικού ΥΠΕΞ, είναι αναρτημένο το Σχέδιο Ακρίτας και μεταφρασμένο, και όντως μιλά για σταδιακή αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά η ανάλυση που γίνεται, είναι ότι στο πίσω μέρος του μυαλού των Ε/κ ήταν η εξόντωση των Τ/κ».

«Όμως, πουθενά στο Σχέδιο δεν υπάρχει μια τέτοια πρόνοια. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ήταν ένα μυστικό Σχέδιο και δεν ήταν ανοιχτή προπαγάνδα της Κυβέρνησης Μακαρίου σε εξωτερικό και εσωτερικό κοινό, όπου ήθελε να δώσει μια καλή εικόνα. Ήταν ένα μυστικό σχέδιο που συζητείτο ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης. Ακόμα και στις μυστικές διαβουλεύσεις των ανθρώπων που ήταν γύρω από τον Γιωρκάτζη, δεν γίνεται αναφορά σε εθνοκάθαρση».

Τα τρία σημαντικά σημεία

«Βλέποντας κάποιος προσεκτικά το Σχέδιο στην τουρκική ιστοσελίδα, θα παρατηρήσει ότι υπάρχουν τρία σημεία που γράφει «παραλείπεται» (omitted). Επιγραμματικά, τα σημαντικά αυτά σημεία που λείπουν, αφορούν ουσιαστικά την τακτική που θ' ακολουθούσαν οι Ε/κ σε σχέση με τους Τ/κ και πώς θα γινόταν αποδεκτό το αίτημα για μονομερή τροποποίηση του Συντάγματος. Αυτά τα σημεία που παραλείπονται, είναι εκείνα στα οποία σημειώνεται πως οι Ε/κ δεν θα χτυπήσουν τους Τ/κ και θα αποφύγουν μονομερείς ενέργειες που θα προκαλέσουν τ/κ αντίδραση. Αυτά, λοιπόν, τα τρία σημεία, μπορεί κάποιος να τα αντιπαραβάλει με μια κοινώς αποδεκτή εκδοχή του Σχεδίου Ακρίτας, όπως αυτή αναφέρεται στο βιβλίο του Γλαύκου Κληριδη ‘‘Η Κατάθεσή μου’’, σελ. 232 και είναι η εξής:

«Προτού καθιερωθεί και γίνει αποδεκτόν το δικαίωμα μαις μονομερούς τροποποίησης του Συντάγματος, πρέπει να αποφευχθούν ενέργειες και αποφάσεις οι οποίες απαιτούν θετική δυναμική ενέργεια εκ μέρους μας, για παράδειγμα ενοποίηση Δήμων. Τοιαύτη απόφαση επιβάλλει στην Κυβέρνηση να επέμβει δυναμικώς για να επιφέρει ενοποίηση και κατάληψη της δημοτικής περιουσίας με την βία, πράγμα το οποίο επιβάλλει στους Τούρκους πιθανόν δυναμική αντίδραση. Αντιθέτως, είναι ευκολότερο για εμάς διά νομικής πράξεως να τροποποιήσουμε την πρόνοια 70-30, οπότε οι Τούρκοι θα είναι εκείνοι που θα χρειάζονται θετική δυναμική ενέργεια. Ενώ διά εμάς, οι πράξεις δεν θα είναι ενέργεια, αλλά άρνησις».

 

Συνοψίζοντας, ο κ. Καούλλας είπε  «Ενώ το τουρκικό ΥΠΕΞ στην ιστοσελίδα του προβάλλει το Σχέδιο Ακρίτας, εντούτοις λείπουν τα τρία σημεία που δείχνουν ότι οι Ε/κ δεν είχαν σκοπό να επιτεθούν στους Τ/κ. Μάλιστα, όταν κάποιος διαβάσει προσεκτικά το Σχέδιο, θα δει σε πάρα πολλά σημεία ότι οι Ε/κ θέλουν να αποδείξουν και εσωτερικά και εξωτερικά ότι σκοπός τους είναι η ειρηνική συμβίωση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στο νησί, πράγμα που δεν ήθελαν η τουρκική και η τ/κ ηγεσία, γι’ αυτό και αντιδρούσαν στις λογικές τροποποιήσεις του Συντάγματος και δεν συνεργάζονταν».