Προσπάθεια αποκατάστασης της αδικίας που όπως λένε βίωσαν 50 χρόνια κάνουν τα παιδιά των αγνοουμένων μας. Φιλοξενούμενες στο Πρωτοσέλιδο ήταν δυο κόρες αγνοουμένων οι οποίες έχουν ενεργό ρόλο στον Σύνδεσμο. Η Ντίνα Αγαπίου, Ταμίας Συνδέσμου συζύγων/τέκνων αγνοουμένων και η Γεωργία Παύλου Γραμματέας Συνδέσμου συζύγων/τέκνων αγνοουμένων/
«Ποτέ κανείς δεν βοήθησε κανέναν. Αυτό ανακαλύψαμε στην πορεία. Εμείς για 50 χρόνια είμαστε αθέατοι στο κράτος. Ποτέ κανείς δεν κτύπησε την πόρτα να μας ρωτήσει αν είχαμε να φάμε, αν είχαμε τα απαραίτητα. Καμιά υπηρεσία δεν ήξερε τα παιδιά των αγνοουμένων. Καμιά υπηρεσία δεν είχε κατάλογο με τις οικογένειες των αγνοουμένων. Ξεκινήσαμε μόνοι μας να μαζευόμαστε. Κτυπήσαμε πάρα πολλές πόρτες. Είδαμε όλα τα κόμματα, κυβερνητικές υπηρεσίες. Όλοι μας είπαν ότι πρώτη φορά ακούνε ότι δεν βοηθηθήκαμε. Όλοι κυβέρνησαν και δεν ήξερε κανείς για εμάς; Μεγαλώσαμε με τις μητέρες μας να ψάχνουν να διακριβώσουν την τύχη των πατεράδων μας και ταυτόχρονα να προσπαθούν να μας αναγιώσουν εμάς. Οι πλείστοι ήμασταν νήπια. Εμάς μας μεγάλωσε ο Θεός βασικά..», είπε η Ντίνα Αγαπίου.
Συμπλήρωσε ότι «κάποιες μανάδες δεν άντεξαν κι έφυγαν απ’ τη ζωή με αποτέλεσμα τα μωρά να μείνουν πεντάρφανα.. κάποια μωρά έχασαν και τους δυο τους γονείς απ’ την αρχή.
Έγιναν εγκλήματα εις βάρος μας..».
Ο πατέρας της Ντίνας Αγαπίου ανευρέθηκε σε πηγάδι στο Τζιάος. Οι ανασκαφές άρχισαν το 2006. «Τα οστά παραδόθηκαν σε εμάς το 2009. Στον ομαδικό τάφο υπήρχαν άλλα 18 άτομα».
Σε άλλο σημείο είπε πως «υπήρχε παραπληροφόρηση.. μεγαλώναμε με την ελπίδα ότι ο πατέρας μας θα επιστρέψει σπίτι. Για τον δικό μου πατέρα έλεγαν ότι επειδή ήταν μορφωμένος τον έστειλαν στην Τουρκία και έχει και 3 παιδιά… μας είπαν ότι τον έκαναν δάσκαλο και ότι μπορεί και να έρθει, μπορεί και όχι.
Διαβάστε επίσης: ΦΩΤΟ: Παρέλασε αγέρωχη με την Παναγιά στα χέρια η Χαρίτα
Οι φάκελοι τους ήταν απόρρητοι και μέσα σ’ αυτούς υπήρχαν μαρτυρίες. Υπήρχε άτομο το οποίο ήταν ζωντανό στις ελεύθερες περιοχές και τον είχαν στη λίστα των αγνοουμένων».
Από πλευράς της η Γεωργία είπε πως γίνονται κάποιες προσπάθειες αλλά δεν υπάρχει συντονισμός ενεργειών. «Με την παρουσία μας στη Βουλή, είδαμε ότι 4 θεσμοί μεταξύ τους δεν είχαν συνεργασία για τα θέματα».
«Ο πατέρας μου ταυτοποιήθηκε το 2016. Μας σημάδευε για πάντα ότι ήταν αγνοούμενος.. εντοπίστηκε σε ομαδικό τάφο στον Τράχωνα. Ήταν θαμμένος με άλλους 16. Υπήρχε και παραπληροφόρηση ότι κάποιοι ήταν ζωντανοί..».
Ο Σύνδεσμος αυτός όπως ειπώθηκε, καταρτίστηκε και ζητεί αποκατάσταση της αδικίας που έγινε εις βάρος των μανάδων και των παιδιών των αγνοουμένων τόσα χρόνια. «Θέλουμε να είμαστε εκεί και να βλέπουμε τις εξελίξεις στις ανασκαφές. Εμείς είμαστε το θέμα των αγννουμένων, θέλουμε να είμαστε εκεί παρόντες και να έχουμε γνώση. Τόσα χρόνια μας είχαν περιθωριοποιήσει. Μέσα σε 10 μήνες που συσταθήκαμε ως προσωρινή ομάδα καταφέραμε όσα δεν κατάφεραν εκάστοτε κυβερνήσεις μέσα σε 50 χρόνια».
Η Γεωργία Παύλου μιλώντας για τη μητέρα της είπε ότι πίστευε ότι ο πατέρας μας θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει μέσα. «Μάθαμε να περιμένουμε… εμείς δεν είχαμε καμιά ενημέρωση.. απλά περιμέναμε».
Η Ντίνα απ’ την άλλη λέει ότι η μητέρα της περιμένει και λέει ότι μάλλον έκαναν κάποιο λάθος.. υπάρχει η ελπίδα. «Μάθαμε να ζούμε με την ελπίδα ότι θα έρθει ο άνθρωπος μας στο σπίτι. Υπήρχαν πολλά χρόνια αναμονής.. δεν μπορείς να τα διαγράψεις ούτε να ξεφύγεις. Οι περισσότεροι δεν έχουμε μνήμες..απλά έχουμε ένα σημείο αναφοράς στο κοιμητήριο».
