Μισός αιώνας συμπληρώνεται σήμερα από τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής που είχε ως αποτέλεσμα οι στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας που εισέβαλαν στο νησί στις 20 Ιουλίου 1974, να καταλάβουν και άλλες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκδιώκοντας από τα σπίτια τους χιλιάδες ανθρώπους που έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.

Στις 14 Αυγούστου και ενώ είχε συμφωνηθεί εκεχειρία, η Τουρκία διεύρυνε τα επεκτατικά της σχέδια με την εφαρμογή του σχεδίου Αττίλας ΙΙ. Καταλαμβάνει, έως το απόγευμα της 16ης Αυγούστου, το 37% του κυπριακού εδάφους. Μέσα σε λιγότερο από τρεις ημέρες ολοκληρώθηκε η κατάληψη των οροσειρών του Πενταδακτύλου και της Μεσαορίας και καταλήφθηκε η πεδιάδα της Μεσαορίας, η Μόρφου και η Καρπασία.

Ο βομβαρδισμός της Αμμοχώστου σημειώνεται χαράματα της 14ης Αυγούστου και η πόλη ουσιαστικά καταλαμβάνεται χωρίς αντίσταση. Οι κάτοικοι την εγκαταλείπουν. Τα τουρκικά στρατεύματα αποκλείουν την Αμμόχωστο και η είσοδος δεν επιτρέπεται σε κανέναν με αποτέλεσμα η Αμμόχωστος να μετατραπεί σταδιακά σε πόλη-φάντασμα.

Διαβάστε επίσης: Το χρονικό της β’ φάσης της τουρκικής εισβολής και η ολοκλήρωση του εγκλήματος

Αξίζει να σημειωθεί ότι το καθεστώς της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου προστατεύεται από τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 550 και 789. Τόσο αυτά τα ψηφίσματα όσο και άλλα που ακολούθησαν απαιτούν σεβασμό στην ανεξαρτησία, ενότητα και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το νησί.

Τα ψηφίσματα αυτά παραβιάζονται όλα αυτά τα χρόνια από την Τουρκία.

Αλλά και η βάση της λύσης για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία προσκρούει στις επεκτατικές τοποθετήσεις της ‘Άγκυρας για δύο κράτη.

Η βάση για λύση έχει τεθεί σε δύο Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Και οι δύο συμφωνίες (μεταξύ του Προέδρου Μακαρίου και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς τον Φεβρουάριο 1977 και μεταξύ του Προέδρου Κυπριανού και του Ντενκτάς τον Μάιο 1979) έγιναν υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και προέβλεπαν λύση, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του οργανισμού.

Η πιο τρανή απόδειξη για την απροθυμία της Τουρκικής πλευράς να εργαστεί για λύση σύμφωνα με την πολιτική των Ηνωμένων Εθνών, δόθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1983 όταν, με σκοπό να εδραιώσει τον έλεγχό της στην κατεχόμενη περιοχή, η τουρκοκυπριακή ηγεσία ανακήρυξε μονομερώς την περιοχή αυτή σε ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Διαβάστε επίσης: Ντοκιμαντέρ: Tα ασυνόδευτα παιδιά του 1974 - «Eυχαριστούμε Ελλάδα...» (VID)

Παρά το γεγονός ότι τα Ηνωμένα Έθνη έχουν καταδικάσει την ενέργεια αυτή και καμιά άλλη χώρα εκτός από την Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει αυτή την παράνομη αποσχιστική οντότητα, η κατάσταση συνεχίζεται.

Αν και έχουν λάβει χώρα πολλοί γύροι συνομιλιών από το 1977 υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Ο τελευταίος γύρος συνομιλιών έληξε χωρίς αποτέλεσμα στο ελβετικό θέρετρο του Κραν Μοντάνα τον Ιούλιο του 2017.

Πηγή: ΚΥΠΕ