Oι Τούρκοι προχωρούν τους στρατηγικούς τους σχεδιασμούς και δη την υλοποίηση της Γαλάζιας Πατρίδας χρησιμοποιώντας την Κύπρο σε μία προσπάθεια να ελέγξουν τον διάδρομο του Σουέζ και την περιοχή απέναντι από τη Συρία, καθώς και το σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου. Με άλλα λόγια, θέλουν να ελέγξουν τους θαλάσσιους και εναέριους διαδρόμους στην Ανατολική Μεσόγειο, δημιουργώντας έτσι συνθήκες εξάρτησης και εγκλωβισμού της ίδιας της ΕΕ. Μπαίνουν, ήδη, στη δεύτερη φάση της τουρκικής λίμνης και, αφού έχουν κυριαρχήσει στη θάλασσα του βορρά, τώρα βάζουν χέρι στον νότο.

Προκεχωρημένη Βάση…

Μετά τις Βάσεις στο Κατάρ και στη Σομαλία, ο σχεδιασμός του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου περιλαμβάνει και τη δημιουργία Προκεχωρημένης Ναυτικής Βάσης στην περιοχή του Μπογαζίου, που θα λειτουργεί επιχειρησιακά μαζί με τις μεγάλες ναυτικές Βάσεις που βρίσκονται στη Μερσίνα και Αλεξανδρέττα. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Κυπριακό, αλλά και τα Ελλαδοτουρκικά, δεν συνιστούν διμερή ζητήματα, όπως πολλάκις επιχειρείται να εμφανιστούν, αλλά καθαρά γεωπολιτικά προβλήματα, που προκαλεί η τουρκική πολιτική, η οποία, κατά γενική ομολογία, έχει ως στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η στρατηγική επιτρέπει στην Τουρκία να εγκλωβίζει την Ευρώπη μέσω Κύπρου. Με την άφιξη, μάλιστα, του Υπάτου Εκπροσώπου της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζοζέπ Μπορέλ στην Κύπρο, στις 4 Μαρτίου, θα ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξηγηθεί το Κυπριακό μέσα από γεωπολιτικές διαστάσεις και πώς η πτώση της Κύπρου θα εγκλωβίσει την Ευρώπη στην πρακτική εφαρμογή των επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας.

Η δεύτερη βάση

της τουρκικής λίμνης

Ήδη, οι Τούρκοι, όπως έχουμε προ καιρού αποκαλύψει, και επιβεβαιώθηκε, σχεδιάζουν τη δημιουργία μιας προκεχωρημένης Βάσης στην περιοχή του Μπογαζίου, η οποία θα λειτουργεί επιχειρησιακά μαζί με τη Μερσίνα για να εξυπηρετήσει τη στρατηγική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο στην εξής λογική: Μέχρι σήμερα, η αντίληψη της τουρκικής λίμνης περιελάμβανε την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα. Σήμερα, η περιοχή αυτή επεκτείνεται, φτάνοντας μέχρι το Σουέζ, καλύπτοντας ολόκληρη την Κύπρο και δη τον νότο, ειδικώς σε περίπτωση που η λύση του Κυπριακού θα είναι στη βάση μιας χαλαρής αποκεντρωμένης ομοσπονδίας - συνομοσπονδιακού χαρακτήρα όπως αυτή που τίθεται επί τάπητος εν όψει μιας Πενταμερούς.

Πέντε σημεία

στρατηγικού σχεδιασμού

Η δημιουργία ναυτικής Βάσης στην περιοχή της Αμμοχώστου προς την Καρπασία αποτελεί ένα προκεχωρημενο φυλάκιο της Τουρκίας, το οποίο βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με: 1) Το αεροδρόμιο του Λευκονοίκου, από το οποίο εξορμούν τα τουρκικά drones (Μπαϊρακτάρ), ενώ σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός Κύπρου υπάρχει η δυνατότητα χρήσης του από πολεμικά μαχητικά της Άγκυρας εκτός Κύπρου. Σε περίπτωση επιχειρήσεων το Λευκόνοικο είναι εντός του βεληνεκούς της Εθνικής Φρουράς, άρα είναι ευάλωτο. Συνεπώς, το Λευκόνοικο θα χρησιμοποιηθεί και για γειτονικές απειλές στην ευρύτερη περιοχή. Άρα ο σχεδιασμός δεν αφορά μόνο την Κύπρο, αλλά και τις γειτονικές χώρες. Δηλαδή, μέσω Κύπρου θα απειλούνται και άλλα κράτη. 2) Την αγορά και την εγκατάσταση των S-400 σε περιοχές νότια της Τουρκίας. 3) Την κατασκευή του μικρού μεν, σημαντικού δε αεροπλανοφόρου, που αναμένεται να είναι έτοιμο το 2023, για να καλύπτει περιοχές στη λογική της Γαλάζιας Πατρίδας. Και πέραν αυτής. Το οποίο αεροπλανοφόρο δεν κατασκευάζεται από την Τουρκία για να καλύψει τις ανάγκες της και τους στρατηγικούς της σχεδιασμούς στην περιοχή του Αιγαίου. Εκεί, τα ελληνικά νησιά μοιάζουν με ναρκοπέδιο. Το τουρκικό αεροπλανοφόρο σχεδιάζεται για να πλέει στην Ανατολική Μεσόγειο και πέραν του Σουέζ ή από την Ανατολική Μεσόγειο και προς την περιοχή του Γιβραλτάρ. Όπως οι αρχικοί τουρκικοί σχεδιασμοί προβλέπουν, μια προκεχωρημένη Βάση στην περιοχή Μπογαζίου μπορεί να χρησιμοποιείται για ανεφοδιασμούς, συντήρηση και ξεκούραση προσωπικού. Βεβαίως, οι Τούρκοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν, και χρησιμοποιούν ήδη, το λιμάνι της Αμμοχώστου. Όμως, μια βάση στο Μπογάζι ή πλησίον αυτού θα είναι για καθαρά στρατιωτικούς σκοπούς. 4) Τα θαλάσσια drones τα οποία η Τουρκία άρχισε να κατασκευάζει για να αποκτήσει νέα πλεονεκτήματα στους θαλάσσιους χώρους, που θέλει να ελέγχει. 5) Τον ευρύτερο τουρκικό σχεδιασμό, που εντάσσει την Κύπρο στο λεγόμενο τρίγωνο του διαβόλου, το οποίο περιλαμβάνει τις Βάσεις της Άγκυρας στο Κατάρ και στη Σομαλία, έχοντας ως τρίτη κορυφή του τριγώνου την Κύπρο.

Η αποκοπή από την Ευρώπη

Η επίλυση του Κυπριακού στη βάση της χαλαρής ομοσπονδίας με συνομοσπονδιακό χαρακτήρα δεν συνιστά απλώς μια τουρκική λύση όπως την καταγράφουν τα βρετανικά έγγραφα, αλλά μια ευρύτερη γεωπολιτική στρατηγική της Άγκυρας, που επηρεάζει τις σχέσεις της στα θέματα της ασφάλειας, με το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, την ΕΕ, το Ισραήλ, τη Συρία, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της περιοχής. Επί τούτου, θα μπορούσαν να αναφερθούν τα εξής: 1) Η απόσταση από τη Βάση της Μερσίνας μέχρι το Σουέζ είναι περί τα 650 χιλιόμετρα και από την Αμμόχωστο 450. Ως εκ τούτου, είναι σαφές το προσφερόμενο πλεονέκτημα. 2) Η απόσταση από τα παράλια της Συρίας είναι 170 χιλιόμετρα. Στη Συρία είναι δυνατό να απολήξουν μελλοντικά αγωγοί πετρελαίου και η Άγκυρα θέλει να έχει λόγο στην ασφάλεια και τον έλεγχό τους. Η ενίσχυση της Τουρκίας την καθιστά ακόμη πιο χρήσιμη για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έναντι της Μόσχας, η οποία διαθέτει στη Συρία τις Βάσεις στην Ταρτούς και στη Λαττάκεια. Ταυτοχρόνως, γίνεται πιο σημαντική και για τη Ρωσία, διότι η Μόσχα την θεωρεί ως σύμμαχο χώρα στον διακανονισμό της Συρίας αφού ήδη περιπολούν μαζί στη λεωφόρο Μ4 από το Αλέπο στη Δαμασκό. Η απουσία ενόπλων δυνάμεων από την Κύπρο σε περίπτωση ομοσπονδιακής λύσης του Κυπριακού εντάσσει το νησί στο σύστημα ασφάλειας της Τουρκίας και δη στη λογική της Γαλάζιας Πατρίδας θέτοντας το σύστημα του φυσικού αέριου κάτω από τη δική της ασφάλεια. Δηλαδή, και χωρίς την Προκεχωρημένη Ναυτική Βάση στην περιοχή Μπογαζίου, η Τουρκία θα είναι δυνατό σε περίπτωση ομοσπονδιακής λύσης, καθώς και με τη χρήση των υπόλοιπων υποδομών και σχεδιασμών της, να αποκόψει την Ανατολική Μεσόγειο από τη θαλάσσια περιοχή προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Εννοούμε από τις ανατολικές ακτές της Κρήτης ώς το Σουέζ, ελέγχοντας και τις νότιες θαλάσσιες περιοχές της Κύπρου και ευρύτερα. Κλείνει έτσι έναν από τους πνεύμονες της ίδιας της Ευρώπης, αφού θα έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τις θαλάσσιες και εναέριες οδούς από και προς το Σουέζ. Σημαντικός, πλέον, είναι ο έλεγχος και των νότιων ακτών της Κύπρου είτε πριν από είτε μετά τη λύση του Κυπριακού. Ενισχυτική της στρατηγικής αυτής είναι η Βάση του Ακσάζ, το οποίο βρίσκεται εντός του βεληνεκούς των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Στις επιχειρήσεις, η μία Ναυτική Βάση δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά και δεν αχρηστεύει την άλλη, αλλά την ενδυναμώνει. Πρόκειται για τα λεγόμενα πολλαπλά σημεία εξόρμησης. Άλλωστε, οι Βάσεις δεν χρησιμοποιούνται μόνο για επιθετικούς αλλά και για αμυντικούς σκοπούς στη διεξαγωγή ενός αγώνα για την προστασία της τουρκικής ενδοχώρας.

Τορπιλισμός του EastMed

Είναι πρόδηλον ότι με αυτόν τον τρόπο στέλνει σαφέστατο μήνυμα για την ανατροπή των σχεδιασμών του Eastmed, που δεν αποτελεί απλώς αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά μία εναλλακτική στρατηγική επιλογή, που θα μπορούσε να περιορίσει την επιθετικότητα της Τουρκίας. Και συμβαίνει αυτό διότι για την κατασκευή του EastMed θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις και θα πρέπει να καλυφθεί από θέματος ασφαλείας ένας χώρος από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή, που αφενός θα αποτελεί υποσύστημα ασφαλείας της Ευρώπης και αμυντικό βραχίονα στην περιφέρεια της Ευρασίας, ο οποίος θα περιορίζει τον υφιστάμενο ρόλο της Τουρκίας και θα μειώνει την αυθάδειά της, άλλοτε έναντι των ΗΠΑ και άλλοτε έναντι της Ρωσίας. Με τον τρόπο αυτό, η Άγκυρα καθιστά σαφές ότι το φυσικό αέριο της Κύπρου, ή ακόμη και του Ισραήλ, θα ήταν δυνατό να περάσει μέσω αγωγού προς τα δικά της εδάφη, κλέβοντας έτσι τον γεωπολιτικό ρόλο που θα ήταν δυνατό να διαδραματίσει η Κύπρος είτε εντός είτε εκτός της ΕΕ. Τονίζεται αυτό, διότι η μεταφορά φυσικού αερίου από τα κυπριακά οικόπεδα στην ΕΕ θα ήταν δυνατό, έστω και μερικώς, να εξισορροπήσει τα μεγάλα συμφέροντα της Ευρώπης που διακυβεύονται εντός της Τουρκίας. Ο EastMed θα ήταν δυνατό να αποτελέσει μια οικονομική ενεργειακή και στρατιωτική αποτροπή έναντι της τουρκικής απειλής, η οποία δεν στρέφεται μόνο εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδος αλλά και σε βάρος της Ευρώπης. Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου επέμενε δημόσια, κατά την τελευταία συνάντησή του, την περασμένη εβδομάδα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στην κατασκευή του EastMed ως ενεργειακού και γεωπολιτικού σχεδιασμού, επί του οποίου το Ισραήλ προσδοκά να αποκτήσει έξοδο προς την Ελλάδα και τη λοιπή Ευρώπη, αποκτώντας πολιτικό λόγο στην ΕΕ αφού θα μπορεί μέσω του EastMed να την τροφοδοτεί με φυσικό αέριο. Το Ισραήλ, που είναι εκτός της ΕΕ, δεν κατασκευάζει αγωγό προς την Τουρκία, διότι αντιλαμβάνεται ότι μπορεί μέσω του φυσικού αερίου να έχει ενισχυμένο ρόλο στις Βρυξέλλες. Όταν το αντιλαμβάνεται το Ισραήλ, είναι απαράδεκτο να μην το αντιλαμβάνεται η Κυπριακή Δημοκρατία, που είναι κράτος μέλος της ΕΕ. Η Λευκωσία αφενός θα έπρεπε να είναι υπέρμαχος του EastMed και αφετέρου ουδόλως θα ήθελε μέσω μιας ομοσπονδίας να περάσει το φυσικό της αέριο προς τις τουρκικές ακτές για να παραδώσει τον ενισχυμένο γεωπολιτικό της ρόλο στην Άγκυρα και να καταστεί προτεκτοράτο της Τουρκίας, εντός και εκτός ΕΕ.

Ενόψει Πενταμερούς φθάνει στην Κύπρο ο κ. Μπορέλ. Είναι λοιπόν ευκαιρία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να θέσει το Κυπριακό, όχι μόνο μέσα από τη νομική του διάσταση, αλλά κυρίως μέσα από τη γεωπολιτική του πτυχή. Έτσι θα έχει τη δυνατότητα να εξηγήσει τον τουρκικό στρατηγικό σχεδιασμό που πλήττει τα συμφέροντα των κρατών μελών της ΕΕ, και της ίδιας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία μπορεί να απειλεί γειτονικές μας χώρες μέσω ημών. Από νομικής απόψεως, δηλαδή από πλευράς Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, τα επιχειρήματα θα πρέπει να είσαι σαφή:

1) Δεν μπορεί να θέσει η Τουρκία επί της τράπεζας της Πενταμερούς την ισότιμη κυριαρχία, η οποία αποτελεί μορφή συνομοσπονδίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος μέλος του ΟΗΕ που τελεί υπό κατοχήν. Έχει παραβιαστεί η έννομος τάξη από την Τουρκία και πρέπει να αποκατασταθεί. Και όχι να νομιμοποιηθούν τα φασιστικά τετελεσμένα της εισβολής μέσω μιας ομοσπονδίας, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, όπως την επιβάλλουν οι κανόνες των τουρκικών τανκς.

2) Η Τουρκία, με βάση το πρωτόκολλο 10 και την αντίδραση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, οφείλει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και όχι, όπως η ίδια ισχυρίζεται, το πολιτειακό προϊόν που θα προκύψει από τη λύση για να μπορεί να ισχυρίζεται ότι παρήχθη πρωτογενές δίκαιο και ότι διαλύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεπώς, η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία πρέπει να γίνει πριν από την υπογραφή λύσης, για να μπορεί να τεκμηριωθεί η συνέχειά της και όχι η διάλυσή της. Το Πρωτόκολλο 10 και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου και αναφέρονται στο ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι στην οποιαδήποτε ομοσπονδία ή συνομοσπονδία. Τώρα, ως προς τα θέματα της γεωπολιτικής, θα πρέπει να υποδειχθεί προς τον κ. Μπορέλ ότι η πτώση της Κύπρου μέσα από ένα ομοσπονδιακό διχοτομικό σύστημα, που θα καθιστά την Τουρκία κυρίαρχη τόσο συνταγματικά όσο και γεωπολιτικά στην περιοχή, θα στραφεί αργά ή γρήγορα σε βάρος της ΕΕ και των κρατών-μελών της. Και θα συμβεί αυτό διότι η Κύπρος και δη η ομόσπονδη Κύπρος θα εξελιχθεί σε προτεκτοράτο της Τουρκίας, η οποία μέσω ημών θα εκβιάζει αναλόγως των συμφερόντων της τις Βρυξέλλες, ανεξαρτήτως της σχέσης που θα έχει με την ΕΕ. Εάν δηλαδή θα είναι πλήρους ένταξης ή της όποιας ειδικής σχέσης.

Γεωπολιτική και συνενοχή του Μπορέλ

Από γεωπολιτικής άποψης είναι σαφές ότι ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου από την Τουρκία δεν θα δημιουργήσει συνθήκες πλήρους ελέγχου της Κύπρου, αλλά θα είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για τον εγκλωβισμό της ΕΕ στη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εργαλείο προς την κατεύθυνση αυτή είναι οι στρατηγικοί σχεδιασμοί της Τουρκίας και η Πενταμερής, η οποία, εάν οδηγήσει σε νέο Κραν Μοντανά, θα νομιμοποιήσει την ιμπεριαλιστική πολιτική της Άγκυρας όχι μόνο σε βάρος της Κύπρου, αλλά και κατά των κρατών της περιοχής διά της τουρκικής ισχύος και του ελέγχου του φυσικού αερίου. Το ερώτημα είναι το εξής: Όταν η ηγεσία μας αρνείται να δει την πραγματικότητα, πώς θα την περάσει στον κ. Μπορέλ; Μάλλον θα θέλει να τον καταστήσει δικό της συνένοχο! Επειδή γνωρίζει τι συμβαίνει, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να απαλλαγεί των ευθυνών του.

 

 

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει πώς η Τουρκία αποκόπτει την ανατολική Μεσόγειο από την υπόλοιπη Ευρώπη και την Ελλάδα. Το σημείο Α είναι η υλοποίηση της τουρκικής λίμνης, όπως τη γνωρίζαμε ώς σήμερα, από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα. Τώρα, έχει αρχίσει το σχέδιο Β. Εκτείνεται η τουρκική λίμνη και στα νότια. Για να ελέγξει η Τουρκία με ναυτικές Βάσεις, μεταξύ των οποίων και αυτή στο Μπογάζι, τις θαλάσσιες και εναέριες οδούς από και προς το Σουέζ, θέτοντας μέσω της πτώσης της Κύπρου την Ευρώπη υπό τη δική της εξάρτηση. Ο μαυροκόκκινος εξωτερικός κύκλος αποτυπώνει το βεληνεκές των πυραύλων «Μπόρα» που φτάνουν τα 280 χιλιόμετρα και ο κόκκινος εκείνο των πύραυλοι «Τ-80», τους οποίους η Άγκυρα έχει υπό σχεδιασμό για παραγωγή με βεληνεκές 800 χιλιόμετρα. Οι τουρκικές Βάσεις λειτουργούν ως πολλαπλά σημεία εξόρμησης σε συνθήκες επιθετικού και αμυντικού αγώνα. Με τη στρατηγική αυτή, η Άγκυρα θέλει να βάλει τέλος στον EastMed και να κλέψει τον ρόλο της Κύπρου στην ΕΕ, ελέγχοντας το φυσικό αέριο μέσω αγωγού προς τα δικά της παράλια, ειδικώς μέσω της ομοσπονδίας.

 

Το «τρίγωνο του διαβόλου» αποτελείται από τις Βάσεις της Τουρκίας στο Κατάρ, στη Σομαλία και στην Κύπρο. Ο χάρτης δείχνει επιπροσθέτως τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας στο Αιγαίο, προς τη Λιβύη, τη Συρία και στα Βαλκάνια. Ο χάρτης περιλαμβάνεται στο βιβλίο του γράφοντας που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2018 με τίτλο: “Turkey: A naval power on the rise?”. Έχει δημοσιευτεί ξανά από αυτές τις στήλες. Η πολιτική, όμως, ηγεσία δεν… Επιμένει στο σχέδιο Α, επιτρέποντας στην Τουρκία να υλοποιεί τη νεο-Οθωμανική της πολιτική μέσω μιας χαλαρής ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα.

Πηγή: Kυριακάτικη Σημερινή (21/02/2021)