Το «Σχέδιο του Αιώνα» για τη Μέση Ανατολή πρόκειται για μια λύση που προνοεί ανταλλαγή εδαφών, αλλαγή συνόρων και προκαλεί πολλά ερωτηματικά σε σχέση με το προηγούμενο που ενδέχεται να δημιουργήσει στο διεθνές δίκαιο και την εφαρμογή του.

 

 Το ζήτημα δεν είναι τόσο η αλλαγή των συνόρων, αν γι αυτήν είναι σύμφωνες οι δύο πλευρές. Το μέγιστο ζήτημα που θα πρέπει η Κύπρος να αναγνώσει, ως χώρα υπό κατοχή, είναι το προηγούμενο που δημιουργεί ήδη, ως πρόταση, η αναγνώριση κυριαρχίας σε κατεχόμενη γη, κατακτηθείσα διά του πολέμου.

Επίσης η αναγνώριση προσάρτησης εδάφους. Και τρίτον η πλήρης αποδυνάμωση μέσω της αποστρατικοποίησης του ανίσχυρου μέρους της συμφωνίας, το οποίο δεν θα έχει κυριαρχικά δικαιώματα σε εναέριο και θαλάσσιο χώρο. Επιπρόσθετα με πολλούς αστερίσκους σημειώνεται η μετακίνηση πληθυσμών άπαξ και διά παντώς, με εξαίρεση τους πολίτες της Ιερουσαλήμ, ενώ σε καμιά περίπτωση προβλέπεται η επιστροφή προσφύγων στις περιοχές από τις οποίες εκδιώχθηκαν διά της βίας.

Οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι σαφώς και έχουν αποδείξει την αντοχή τους στον αγώνα τους, η αλήθεια είναι πως έχουν το μαχαίρι στο λαιμό, διότι η συμφωνία λέει πως οι Ισραηλινοί επικοισμοί θα πάψουν από τη στιγμή της υπογραφούν. Άρα επί τους παρόντος θα συνεχιστούν κανονικά, αρπάζοντας επιπλέον εδάφη.

Εδώ είναι που θα πιάσουν δουλειά τα λεγόμενα λόμπι. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν και Ομάν έχουν ανοιχτά ανάψει πράσινο φως και θα εργαστούν προς αυτήν την κατεύθυνση της πειθούς των Παλαιστινίων. Το ίδιο, αν και πιο αθόρυβα, η Σαουδική Αραβία προκειμένου να διασφαλίσει την επιρροή της έναντι του Ιράν.

Βέβαια αντίστοιχα θα εργαστούν και τα τουρκικά λόμπι, ως πατέρες των Παλαιστινίων. Το ζήτημα για μας κυρίως δεν είναι αν θα υπογραφεί η συμφωνία, όσο η δεδηλωμένη πρόταση των ισχυρών ΗΠΑ και Ισραήλ, αναγνώρισης κατεχόμενων εδαφών και προσάρτησης άλλων.

Είναι η συμφωνία των περίπου 50 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Χρήματα που θα προκύψουν από ένα Διεθνές Ταμείο, άγνωστο προς το παρόν, με ποιο τρόπο.