Η συνάντηση του Πάπα με τον Ιρανό κληρικό Αμπολχασάν Ναβάμπ ανέδειξε διπλωματικές εντάσεις, με τον Πάπα να κατηγορεί τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου για περιφερειακή αστάθεια, ενώ ο Ναβάμπ υποστήριξε ότι το Ιράν προωθεί την ειρήνη.

Σε σχετική ανάλυση το Jerusalem Center for Security anf Foreign Affairs (23/01/25), υποστηρίζει πως η στάση του Πάπα απέναντι στη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς και η αποδοχή φιλοπαλαιστινιακών θέσεων προκάλεσαν επικρίσεις, παραλληλίζοντας τη συμπεριφορά της Καθολικής Εκκλησίας με προγενέστερες περιόδους αντισημιτισμού.

Όπως σημειώνεται, ο Πάπας υιοθετεί αφηγήματα «Απελευθερωτικής Θεολογίας» που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1960 στη Λατινική Αμερική, συνδυάζει μαρξιστικά στοιχεία και υποστήριξη των «καταπιεσμένων», ενώ θεωρείται από ορισμένους ως εργαλείο σοβιετικής προπαγάνδας για την αποδυνάμωση της Δύσης.

Στο πλαίσιο αυτό σημειώνεται πως η συγκεκριμένη προσέγγιση ευθυγραμμίζεται με τάσεις της σύγχρονης «αφύπνισης» τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά, όπου η κριτική στον Σιωνισμό και οι θεωρίες συνωμοσίας για εβραϊκή επιρροή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ αποκτούν κεντρική θέση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα περιλαμβάνουν προσωπικότητες της αμερικανικής συντηρητικής σκηνής που κατηγορούν το Ισραήλ και τους Εβραίους για περιφερειακές συγκρούσεις, υιοθετώντας παρόμοιες ρητορικές με την ακραία αριστερά.

«Ιστορικά, η υποταγή των Χριστιανών στις ισλαμιστικές δυνάμεις κατά τις κατακτήσεις της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής οδήγησε σε διώξεις, εξαναγκασμούς και την απομείωση του χριστιανικού πληθυσμού. Η σύγχρονη επανάληψη αυτών των προτύπων, μέσω της υιοθέτησης ισλαμιστικών και φιλοπαλαιστινιακών αφηγημάτων από Χριστιανούς, ενισχύει τις γεωπολιτικές στρατηγικές του Ιράν, της Ρωσίας και της Κίνας, που εκμεταλλεύονται την αποσταθεροποίηση της Δύσης και την αδυναμία της να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του παγκόσμιου ισλαμισμού.», σημειώνεται.

Μεταξύ άλλων αναφέρει πως η εκούσια ή ακούσια στήριξη ισλαμιστικών αφηγημάτων από Χριστιανούς αποτελεί έναν επαναλαμβανόμενο κίνδυνο για τη Δύση, όπως δείχνει η ιστορία της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, όπου ο εξισλαμισμός και η «Ευραραβία» οδήγησαν στην εξαφάνιση των χριστιανικών κοινοτήτων. «Σήμερα, η αλληλεπίδραση θεολογικών, πολιτικών και γεωπολιτικών δυνάμεων ενισχύει την αποδυνάμωση του Χριστιανισμού στη Δύση, αφήνοντας το μέλλον των χριστιανικών κοινοτήτων αβέβαιο», σημειώνει.