Η Ρωσία αναζητά στρατιωτικές βάσεις στη Μεσόγειο μετά την αποχώρησή της από τη Συρία, εστιάζοντας στη Λιβύη, η οποία αποτελεί κλειδί για τη στρατηγική της Μόσχας στην Αφρική. Ο Ρώσος στρατός μεταφέρει δυνάμεις και εξοπλισμό από τη Συρία στη Λιβύη, όπου συνεργάζεται με τον πολέμαρχο Χαλίφα Χάφταρ, που ελέγχει την ανατολική Λιβύη.

Η Λιβύη, πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικούς πόρους, προσφέρει μια ευκαιρία για τη Ρωσία να υποστηρίξει τις δυνάμεις μισθοφόρων της σε όλη την Αφρική, ιδιαίτερα τη γνωστή ομάδα Wagner. Παράλληλα, η Ρωσία πιέζει για τη δημιουργία ναυτικής βάσης, πιθανότατα στην Τόμπρουκ ή στη Βεγγάζη, ώστε να εξασφαλίσει πρόσβαση στη Μεσόγειο.

Η Ρωσία δεν διαθέτει πλέον συμβατικά υποβρύχια στη Μεσόγειο. Το τελευταίο, το "Novorossiysk", αναχώρησε στις 2 Ιανουαρίου 2025 μέσω του Γιβραλτάρ.

Η συντήρηση μιας διαρκούς υποβρύχιας παρουσίας είναι πλέον αδύνατη, καθώς τα υποβρύχια χρειάζονται συχνές παραμονές σε λιμάνια, κάτι που καθίσταται ανέφικτο χωρίς τη βάση της Ταρτούς.

Το υποβρύχιο που θα αντικαταστήσει το "Novorossiysk", πιθανόν το "Krasnodar" ή το "Mozhaisk", φαίνεται να αντιμετωπίζει καθυστερήσεις. Η πιθανότερη αιτία είναι τεχνικά προβλήματα ή ζητήματα συντήρησης.
 
Η παρουσία της Ρωσίας στη Λιβύη προκαλεί ανησυχία στη Δύση. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους υποστηρίζουν την κυβέρνηση της Τρίπολης, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν δίαυλο επικοινωνίας με τον Χάφταρ. Ο Χάφταρ βρίσκεται σε δίλημμα, καθώς η προσέγγιση με τη Ρωσία μπορεί να προκαλέσει κυρώσεις από τη Δύση, ενώ οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ και τη CIA στο παρελθόν προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στη στάση του.

Η στρατηγική της Ρωσίας στη Λιβύη, σε συνδυασμό με την απώλεια ερεισμάτων στη Συρία και την αποδυνάμωση του στρατού της λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, δείχνει την ανάγκη της Μόσχας να διατηρήσει την επιρροή της στην περιοχή και να αναζητήσει νέες βάσεις για τις επιχειρήσεις της.