Σε άρθρο του με τίτλο «Μετά το Ιράν να στρέψουμε την προσοχή μας στην Τουρκία», ο παγκοσμίως γνωστός φιλόσοφος Μπερνάρ-Ανρί Λεβί υποστηρίζει ότι η Τουρκία του Ερντογάν αποτελεί πλέον κύρια απειλή για τη Δύση, αντικαθιστώντας την υποχώρηση του σιιτικού εξτρεμισμού του Ιράν.

Αναλύει πώς ο Ερντογάν επιδιώκει να γεμίσει τα κενά που αφήνουν οι άλλες δυνάμεις, εφαρμόζοντας επεκτατικές και αναθεωρητικές πολιτικές.

Εστιάζει στα εξής σημεία:

1. Βαλκάνια και Βοσνία-Ερζεγοβίνη: Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την απουσία ισχυρής ευρωπαϊκής παρέμβασης και ενισχύει την επιρροή της. 

2. Αρμενία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ: Η Άγκυρα συνεχίζει να υποστηρίζει τις επιθετικές φιλοδοξίες του Αζερμπαϊτζάν και να προωθεί τον παντουρκισμό, ενώ στοχεύει στη στρατηγικής σημασίας περιοχή Σιούνικ.

3. Συρία και Κουρδικό ζήτημα: Η Τουρκία εντείνει τις επιχειρήσεις της κατά των Κούρδων, με πρόσφατες επιθέσεις σε περιοχές όπως το Τελ Ριφάτ και το Μάνμπιτζ. Ο Ερντογάν προωθεί την ιδέα ότι οι Κούρδοι δεν ανήκουν στις βόρειες περιοχές της Συρίας, δικαιολογώντας έτσι τον εκτοπισμό τους, ο οποίος αγγίζει τα όρια της εθνοκάθαρσης.

4. Ιστορικός αναθεωρητισμός: Ο Ερντογάν δήλωσε ανοιχτά ότι θέλει να επανεξετάσει τις συνθήκες που διέλυσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κάτι που ενισχύει την εθνικιστική και επεκτατική ρητορική του.

5. Απειλή για τις αξίες της Δύσης: Η Τουρκία συνεργάζεται με άλλες δυνάμεις, όπως το Ιράν και η Ρωσία, για την αποσταθεροποίηση της περιοχής.

Ταυτόχρονα, υποστηρίζει δυνάμεις όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που απειλούν τις φιλελεύθερες δημοκρατικές αξίες. Ο συγγραφέας τονίζει ότι η Δύση δεν είναι ανίσχυρη. Η οικονομία της Τουρκίας είναι ευάλωτη και θα μπορούσε να πιεστεί μέσω κυρώσεων. Επίσης, το ΝΑΤΟ μπορεί να αποτελέσει εργαλείο πίεσης.

Ωστόσο, θέτει το ερώτημα αν οι δημοκρατίες θα τολμήσουν να δράσουν, χρησιμοποιώντας την επιρροή τους για να προστατεύσουν τους Κούρδους και να αποτρέψουν τις αποσταθεροποιητικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Το άρθρο κλείνει με την προειδοποίηση ότι, όπως στη γενοκτονία των Εβραίων και των Αρμενίων, η διεθνής κοινότητα οφείλει να αναγνωρίσει τα σημάδια και να επέμβει προτού να είναι αργά.