Μετά το πέσιμο της αυλαίας σ' όλα σχεδόν τα πρωταθλήματα της Ευρώπης, είναι λογικό ότι γίνεται ο αναγκαίος απολογισμός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους αλλά και τους παρατηρητές που έχουν στραμμένη την προσοχή τους σ' αυτά.
Είτε τοπικά πρωταθλήματα είτε κύπελλα είτε κυρίως ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πάντα βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα από την ανάλυση που τυγχάνουν και βεβαίως πάντα ακολουθούν τα αναγκαία σχόλια για τους κερδισμένους και τους χαμένους.
Η φετινή χρονιά είχε και αναμενόμενες εξελίξεις αλλά και κάζο των φαβορί.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και για ομάδες που στη μεγαλύτερη διάρκεια των διοργανώσεων ήταν φαβορί, όμως στο φινάλε την έπαθαν.
Στην Κύπρο, γνωστή η κατάληξη του μαραθωνίου με φινάλε όχι έκπληξης, αλλά μεγάλης ανατροπής.
Στο κύπελλο περισσότερες πιθανότητες στα χαρτιά είχε η ΑΕΛ, το πήρε ο Απόλλων.
Στη Ελλάδα, επιβεβαιώθηκαν τα προγνωστικά που έκαναν αναφορά για κούρσα ενός αλόγου.
Απ' εκεί και πέρα, στην Αγγλία, ήταν γενικά μεγάλο το κάζο για τη Μαν. Σίτι που ξεκίνησε για διάκριση σε τρεις θεσμούς και δεν διακρίθηκε σε κανέναν, στην Ισπανία η Μπαρσελονα πήρε τίτλο αλλά απέτυχε στο κυρίως ζητούμενο που ήταν η επάνοδος στην κορυφή της Ευρώπης, ενώ η Ρεαλ ούτε έναν τίτλο δεν πήρε, παρότι κυνηγούσε τρεις.
Το μεγαλύτερο κάζο το έπαθε η Μπενφίκα, που σε λίγα μόνο αγωνιστικά λεπτά έχασε τρεις τίτλους, στους δύο εκ των οποίων τουλάχιστον ήταν φαβορί.
Θέλω να τονίσω ότι στα λόγια πολλοί κατέκτησαν τίτλους πριν ξεκινήσει καν η περίοδος ή πριν ξεκινήσει ένας τελικός, όταν πρόκειται για κύπελλο.
Δυστυχώς για τους φετινούς παρόντες, δεν είναι νέο φρούτο ο τρόπος αντιμετώπισης κάποιων αγώνων ή και διοργανώσεων.
Χρονολογείται πολλές δεκαετίες και έπρεπε σ΄ αυτό το διάστημα το πάθημα ή το κάζο πολλών υποτιθέμενων ή όχι φαβορί να γινόταν μάθημα για τους υπόλοιπους, αλλά κυρίως για τους ίδιους που την έχουν ξαναπάθει.
Αντ' αυτού, είτε από υποτίμηση του αντιπάλου είτε από περίσσιο ποδοσφαιρικό εγωισμό, προδιαθέτουν εαυτόν αλλά και τον κόσμο τους ότι αυτοί είναι και κανένας άλλος και ότι έχουν για βασικό αντίπαλο, για να πετύχουν τους στόχους τους, τον χρόνο και όχι ομάδα η ομάδες...
Με τέτοια μυαλά και τέτοια νοοτροπία δεν πας πουθενά.
Κυρίως στο σημερινό ποδόσφαιρο που το χάσμα ανάμεσα στις ομάδες έχει σμικρύνει δεν έχεις την πολυτέλεια να σκεφτείς υποτιμητικά για κανέναν.
Αν οι φετινοί παθόντες το κατάλαβαν, θα φανεί στη νέα περίοδο στις εγχώριες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Μια και ο λόγος για Ευρώπη, θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι θετικό που Ομόνοια και Ανόρθωση έχουν μπει στο γκρουπ των ισχυρών στον Β και Γ προκριματικό γύρο, όμως από μόνο του αυτό δεν είναι αρκετό για να περάσουν αντιπάλους.
Το γιατί απαντάται και από τα παραδείγματα του κειμένου, αλλά πολύ περισσότερο από παραδείγματα των ίδιων των ομάδων μας σε πρόσφατες ευρωπαϊκές τους αναμετρήσεις.
Γι' αυτό χρειάζεται σκληρή δουλειά και σεβασμός στον όποιο αντίπαλο μάς βγει, για να ελπίζουμε σε νέες ιστορικές βραδιές…