Ένα εκτενές άρθρο για τη ζωή, τα επιτεύγματα και την κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημοσίευσε το CNN με τίτλο «Πώς ο Μέγας Αλέξανδρος ξαναέφτιαξε τον χάρτη του κόσμου». Όπως αναφέρεται, μέχρι τον θάνατό του, είχε κατακτήσει εδάφη σε τρεις ηπείρους, επεκτείνοντας την κυριαρχία του από την Αίγυπτο έως τη σύγχρονη Ινδία. Ξεκίνησε από τη Μακεδονία το 336 π.Χ. και, σε μια δεκαετή εκστρατεία, κατέλυσε την Περσική Αυτοκρατορία, φτάνοντας μέχρι τον Ινδό ποταμό. Παρά τον θάνατό του στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ., η επιρροή του παρέμεινε ισχυρή, με την ελληνική γλώσσα να καθιερώνεται στην περιοχή και την κληρονομιά του να είναι ορατή σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος, η Τουρκία και το Πακιστάν.

«Η προσωπικότητα και τα επιτεύγματά του τον ανέδειξαν σε θρυλική μορφή, συγκρινόμενος με ηγέτες όπως ο Τζένγκις Χαν». Αν και ορισμένοι λαοί, όπως οι Πέρσες Ζωροαστριστές, τον θεωρούν καταστροφέα, για άλλους υπήρξε σύμβολο μεγαλείου. Οι αναφορές στην ιστορία του άλλαξαν ανάλογα με την εποχή, ενώ έργα όπως το «Σαχναμέ» του Φιρντουσί τον παρουσιάζουν ακόμα και ως Πέρση βασιλιά.

Η ανακάλυψη και η μελέτη των αρχαιολογικών χώρων που σχετίζονται με αυτόν συνεχίζεται, ενώ η μορφή του παραμένει ζωντανή στη σύγχρονη κουλτούρα, από τον κινηματογράφο έως τον τουρισμό.

«Ρατσιστική κληρονομιά»

Ο ιστορικός-ιρανολόγος Pierre Briant που μιλά στο CNN κάνει λόγο για «υπερεκτίμηση» του Μεγάλου Αλεξάνδρου έναντι των Περσών ηγεμόνων, όπως ο Κύρος Β’. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο οφείλεται στον ευρωκεντρισμό και τον ρατσισμό της ιστοριογραφίας. Επισημαίνει ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν ο πρώτος κατακτητής, καθώς η Περσική Αυτοκρατορία είχε ήδη δημιουργηθεί 200 χρόνια πριν. «Οι Ευρωπαίοι ιστορικοί τον παρουσίασαν ως τον πρώτο κατακτητή της Ανατολής, δικαιολογώντας έτσι τις δικές τους κατακτήσεις», σημειώνει.

Ο Briant αμφισβητεί επίσης τη θεωρία της εξελληνισμένης Ανατολής, τονίζοντας ότι οι τοπικές κουλτούρες παρέμειναν ισχυρές. Θεωρεί πως οι πράξεις του Αλέξανδρου, όπως η ένταξη Περσών στον στρατό του και ο γάμος του με τη Ρωξάνη, ήταν κυρίως πολιτικές κινήσεις για τη διατήρηση της εξουσίας του.

Τέλος, υποστηρίζει ότι η κατανόηση του Αλέξανδρου απαιτεί γνώση της Περσικής Αυτοκρατορίας και ότι η συμβολή του Δαρείου Α’ στην οργάνωση της αυτοκρατορίας ήταν πιο σημαντική από τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου.

Παρόλα αυτά, η ανάμειξη ελληνικών και ανατολικών πολιτισμών που ακολούθησε, συνέβαλε στη διαμόρφωση του αρχαίου κόσμου και της ιστορίας όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.