Κάποτε αυτό το σύνθημα λεγόταν μεταξύ αστείου και... αστείου, συνήθως μετά από μια καλή εμφάνιση μιας ομάδας η και μιας επιτυχίας στην Ευρώπη.
Στον ενθουσιασμό του επάνω ο κόσμος, έλεγε και καμιά κουβέντα παραπάνω για να δείξει  με αυτόν τον τρόπο την ικανοποίησή του από την παρουσία ή και την πορεία της ομάδας του.
Το όνομα Μπαρσελόνα ακουγόταν πιο πολύ στα τελευταία χρόνια όταν οι Καταλανοί, σε πλείστες περιπτώσεις, αφήσαν πίσω τους, τους μισητούς τους αντιπάλους Μαδριλένους.
Ακόμα και όταν η Ρεάλ Μαδρίτης ανέβαινε στην κορυφή της Ισπανίας ή και της Ευρώπης, η «Μπάρσα» ήταν αυτή που εξακολουθούσε να προφέρεται περισσότερο από τα χείλη των φιλάθλων και να γίνεται αντικείμενο λατρείας και θαυμασμού, κι από τους ειδικούς ήταν ευκαιρία για ανάλυση του φαινόμενου.
Όνειρο κάθε οπαδού και κάθε παίκτη ή και προπονητή σε όποιο μέρος της Γης και να βρίσκεται, ήταν και είναι να δει ή και να αντιμετωπίσει αυτή την ομάδα που τόμοι ολόκληροι γραφτήκαν για την ποδοσφαιρική και όχι μόνο πορεία της διαχρονικά.
Στο παρελθόν έτυχε να βρούμε μπροστά μας τεράστιες ποδοσφαιρικά δυνάμεις με πιο ηχηρό παράδειγμα την αναμέτρηση του ΑΠΟΕΛ με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 2012, στην προημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Η ίδια η «Μπάρσα» είχε αγωνιστεί ξανά στην Κύπρο κάτω όμως από διαφορετικές συνθήκες, τη δεκαετία του 1980 με τον Απόλλωνα στο ιστορικό 1-1 στη Λεμεσό, όμως προηγήθηκε η καθαρή της νίκη στη Βαρκελώνη, γι' αυτό και δεν έφερε στην Κύπρο τα μεγάλα της αστέρια με πρώτο και καλύτερο τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Ο  μεγάλος Άγιαξ  προερχόταν από τρεις συνεχείς κατακτήσεις Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στις αρχές της δεκαετίας του 70, όμως δέχτηκε ταπεινωτική ήττα με 4-0 από την Ομόνοια τον Νοέμβριο του '79 στο Μακάρειο στάδιο.
Βεβαίως και άλλες μεγάλες ομάδες έχουν επισκεφτεί το νησί μας διαχρονικά.
Η  διαφορά τις προηγούμενες δεκαετίες, έγκειται στο γεγονός ότι εδώ και κάποια χρόνια, οι Κύπριοι οπαδοί δεν πάνε στο γήπεδο απλά για να θαυμάσουν από κοντά τους μεγάλους άσους Παγκόσμιας εμβέλειας. που διαθέτουν οι εκάστοτε φιλοξενούμενοι μας.
Έμαθαν, η καλύτερα τους έμαθαν οι ομάδες μας και κυρίως ο ΑΠΟΕΛ, να πηγαίνουν γήπεδο και να αναμένουν κέρδος, όσο ηχηρό όνομα κι αν φέρει ο αντίπαλος και όσο και αν ακούγεται πολύ αισιόδοξο και για πολλούς εξωπραγματικό.
Παραδείγματα υπάρχουν μπόλικα και εκτός του ΑΠΟΕΛ, θυμίζω το έπος της Ανόρθωσης το 2008, την υπερπροσπάθεια της ΑΕΛ το 12, τις προκρίσεις Απόλλωνα και ΑΕΚ στους ομίλους , που πραγματικά άλλαξαν ολοκληρωτικά την ψυχολογία με την οποία πάει στο γήπεδο ο μέσος οπαδός.
Το φέρτε μας την Μπαρσελονα, ή την Μπαγερν και τη Λίβερπουλ στη χρυσή της δεκαετία, λεγόταν με χιούμορ και αποσκοπούσε απλά στο να φανερώσει ο οπαδός την ευφορία του για την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας του.
Σταδιακά ήρθαν Κύπρο και Αγιαξ και Ρεάλ και Μπάγερν και Πόρτο και Άρσεναλ και Τσέλσι και Σάλκε και Γιουβέντους και Ίντερ και πολλά μεγάλα ονόματα από τον χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που διαδραμάτισαν ή και διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εγχώριες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Πολλές τις θαυμάσαμε και έκαναν και επίδειξη δύναμης απέναντι σε ομάδες μας που ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν να τις ακολουθήσουν στον δικό τους ρυθμό και όλοι παραδεχόμασταν ότι ήταν απλά θέμα ανωτερότητας.
Κάποιες άλλες, όχι απλά δεινοπαθήσαν, αλλά ακούνε Κύπρο και στο μυαλό τους έρχονται οι εφιαλτικές στιγμές που έζησαν.
Ρωτήστε τους ανθρώπους της Λιόν, της Ίντερ, της Βρέμης, της Πόρτο, ακόμη της Μαρσέιγ, της Διναμό, της Νις , του Ολυμπιακού Π. της Τραμζοσπορ, ομάδων που είτε απώλεσαν πρόκριση ή κινδύνεψαν σοβαρά είτε έχασαν σημαντικούς βαθμούς στη φάση των ομίλων και θα σας πουν πώς ένοιωσαν στην Κύπρο…
Δεν πετά κανείς στα σύννεφα, απλά άλλαξαν οι καιροί και μην εκπλαγείτε και στους δυο θεσμούς που εκπροσωπούμαστε να σκάσουν βόμβες μεγατόνων…
Καλή Κυριακή να έχετε.