Σκολίωση είναι μία παραμόρφωση του σχήματος της σπονδυλικής στήλης αλλά και του θώρακα που μπορεί να συμβεί σε όλες τις ηλικίες. Είναι αρκετά συχνή, πιο συχνή απ’ ότι γενικά πιστεύεται και η συχνότητα της ποικίλει στις διάφορες χώρες.

Διάγνωση-πρόληψη

Η σκολίωση συνήθως γίνεται αντιληπτή από τους γονείς του παιδιού, από την παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης. Το βασικό πρόβλημα στην διάγνωση της σκολίωσης είναι πως οι γονείς αντιλαμβάνονται το πρόβλημα καθυστερημένα και χάνεται πολύτιμος χρόνος καθώς η ασθένεια δεν έχει άλλα συμπτώματα. Σε σπάνιες περιπτώσεις η σκολίωση μπορεί να συνοδεύεται από πόνο.  Από ιατρικής πλευράς, η διάγνωση της σκολίωσης  γίνεται  με κλινική εξέταση του παιδιού και συγκεκριμένα  με την κάμψη του κορμού μπροστά  (Adam’s test), διατηρώντας τα γόνατα τεντωμένα, οπότε ο γιατρός μπορεί να διαπιστώσει αν υπάρχει απόκλιση και στροφή στους σπονδύλους. Στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν στη διάγνωση της είναι: ένας ώμος ψηλότερα από τον άλλο, προπέτεια μίας ωμοπλάτης, προπέτεια ή υψηλότερη θέση των πλευρών από τη μία πλευρά, ένας γοφός προέχει ή είναι υψηλότερα από τον άλλο, ασυμμετρία μέσης.

Το επόμενο βήμα για τη διάγνωση είναι η ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης. Σκολίωση μεγέθους μέχρι 20 μοίρες θεραπεύεται συντηρητικά με φυσιοθεραπεία, κολύμπι και παρακολούθηση, συνήθως κάθε έξι μήνες. Η συντηρητική αγωγή συνίσταται σε εφαρμογή κηδεμόνων (MILWAUKEE ή BOSTON) με σκοπό την αναστολή επιδείνωσης του κυρτώματος

Η γυμναστική είναι απαραίτητη για ένα παιδί με σκολίωση, για τη βελτίωση της στάσης του σώματος και τη μυϊκή ενδυνάμωση. Η θεραπευτική άσκηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι στη σταθεροποίηση και στη μείωση του εύρους της σκολίωσης όσο και στην ανακούφιση συμπτωμάτων που δημιουργούνται από αυτή.

Διαβάστε περισσότερα εδώ.