Σε εποχές και κόσμους φαινομενικά διαφορετικούς μεταξύ τους, ο αρχαιοελληνικός Περσέας και ο χριστιανός Άγιος Γεώργιος μοιράζονται μια κοινή αφήγηση: εκείνη του ήρωα που υψώνεται απέναντι στο τέρας-δράκο για να σώσει τους αθώους και να αποκαταστήσει την ισορροπία.

Ο Περσέας, από την ελληνική μυθολογία, είναι γνωστός για τη νίκη του επί της Μέδουσας και ενός θαλάσσιου κοίτους. Στον αντίποδα, ο Άγιος Γεώργιος αναδείχθηκε μέσα από τη χριστιανική παράδοση ως προστάτης και σωτήρας, εξοντώνοντας τον δράκο που απειλούσε μια ολόκληρη πόλη και τη νεαρή πριγκίπισσα της.

Παρά την απόσταση αιώνων και παραδόσεων, η μυθοπλασία τους διασταυρώνεται σε καίρια σημεία: και οι δύο σώζουν γυναίκες που προορίζονται για θυσία σε τέρατα· και οι δύο δρουν με τη βοήθεια υπερφυσικών δυνάμεων – είτε θεών είτε πίστης· και οι δύο αναδεικνύονται σε σύμβολα του καλού που θριαμβεύει επί του κακού.

Η ιστορια του Αγίου Γεωργίου 

Ο Άγιος Γεώργιος, επιστρέφοντας από μια εκστρατεία, περνάει από την περιοχή της Καππαδοκίας, όπου οι κάτοικοι βασανίζονται από έναν φοβερό δράκο που ζει κοντά στη λίμνη της Αλαγίας. Ο δράκος κατασπαράζει καθημερινά ανθρώπους και ζώα, και με απόφαση του βασιλιά, οι οικογένειες αναγκάζονται να προσφέρουν τα παιδιά τους με κλήρωση για να κατευνάσουν το θηρίο.

Όταν έρχεται η σειρά της κόρης του βασιλιά να θυσιαστεί, ο Γεώργιος τη συναντά, μαθαίνει τι συμβαίνει και, αφού προσεύχεται στον Χριστό, στέκεται μπροστά της για να την προστατεύσει. Με πίστη και θάρρος, κάνει το σημείο του σταυρού και ο δράκος πέφτει στα πόδια του αλόγου του. Ο Άγιος δένει το θηρίο και το σέρνει μέσα στην πόλη μπροστά στους έκπληκτους κατοίκους, όπου και το σκοτώνει με το δόρυ του.

Το θαύμα συγκλονίζει τον λαό, τον ηγεμόνα και την κόρη του, οι οποίοι ασπάζονται τον χριστιανισμό, δοξάζοντας τον Θεό για τη σωτηρία τους.

Η ιστορία του Περσέα 

Ο Περσέας, επιστρέφοντας από τη μάχη με τη Μέδουσα και έχοντας μαζί του το κεφάλι της, φτάνει στην Αιθιοπία. Εκεί βλέπει την όμορφη Ανδρομέδα δεμένη σε έναν βράχο, έτοιμη να παραδοθεί σε ένα θαλάσσιο κήτος. Η θυσία της ήταν απόφαση του μαντείου του Άμμωνα, προκειμένου να σωθεί η χώρα από την οργή του Ποσειδώνα, ο οποίος είχε στείλει το τέρας για να τιμωρήσει τη μητέρα της, Κασσιέπεια, επειδή καυχήθηκε πως η κόρη της ήταν πιο όμορφη από τις Νηρηίδες.

Ο Περσέας υπόσχεται στον βασιλιά πως θα σκοτώσει το τέρας, με αντάλλαγμα να παντρευτεί την Ανδρομέδα. Ο βασιλιάς δέχεται και ο Περσέας, χρησιμοποιώντας τα μαγικά αντικείμενα των Νυμφών, σκοτώνει το θηρίο. Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου, ο βασιλιάς δεν κράτησε την υπόσχεσή του, και τότε ο Περσέας εμφανίζεται στην αυλή, δείχνει το κεφάλι της Μέδουσας και μαρμαρώνει τους πάντες, φεύγοντας μαζί με την Ανδρομέδα.
 
Από την περσική ακτή όπου ο Περσέας απελευθερώνει την Ανδρομέδα, έως τη λιμνάζουσα πόλη όπου ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει τον δράκο, το κοινό μοτίβο είναι σαφές: ο ήρωας ως σωτήρας. Αυτές οι ιστορίες, αν και προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά σύμπαντα, αποτυπώνουν την πανανθρώπινη ανάγκη για ελπίδα, θάρρος και πίστη σε κάτι μεγαλύτερο.

Ίσως τελικά ο ήρωας δεν αλλάζει τόσο μέσα στον χρόνο — αλλάζει απλώς το τέρας που καλείται να νικήσει.

 Απελευθέρωση της Ανδρομέδας από τον Περσέα - (Joachim 1630)

Οι δρακοκτόνοι στην αρχαιότητα

Ο Νικόλαος Πολίτης, μέσα από τη λαογραφία, συνδέει αυτές τις ιστορίες με παγκόσμια μοτίβα, ενώ πολλοί μελετητές θεωρούν ότι ο Απόλλωνας ήταν η αρχέτυπη μορφή από την οποία προήλθαν όλες οι δρακοντοκτονίες στη μεσογειακή παράδοση. Στην αρχαιοελληνική μυθολογία ο δράκος, συνήθως με μορφή φιδιού ή σαύρας, εμφανίζεται συχνά ως φύλακας ενός πολύτιμου αγαθού, όπως το νερό ή κάποιο ιερό αντικείμενο, και απαιτεί ανθρώπινες θυσίες.

Αναφέρονται αρκετοί μύθοι:

Ο Ιάσονας σκοτώνει τον δράκο που φυλάει το χρυσόμαλλο δέρας.
Ο Θησέας σκοτώνει τον Μινώταυρο.
Ο Βελλεροφόντης κατατροπώνει τη Χίμαιρα.
Ο Απόλλωνας σκοτώνει την Πύθωνα στους Δελφούς.
Ο Ηρακλής εξολοθρεύει τη Λερναία Ύδρα και σώζει την Ησιόνη από το θαλάσσιο κήτος.
Ο Περσέας σκοτώνει τη Μέδουσα και σώζει την Ανδρομέδα.