Η «μετασειριακή κατάθλιψη» (PSD) είναι ένα ανεπίσημο φαινόμενο που περιγράφει την αίσθηση κενού και θλίψης που βιώνουν οι θαυμαστές όταν ολοκληρώνεται μια αγαπημένη τηλεοπτική σειρά ή αφήγηση. Η έννοια αυτή άρχισε να αποκτά δημοτικότητα στα μέσα της δεκαετίας του 2010 και σχετίζεται με τη συναισθηματική επένδυση των θεατών στους χαρακτήρες και την ιστορία.

Μελέτες δείχνουν ότι οι νέοι, που καταναλώνουν περιεχόμενο μέσω streaming, επηρεάζονται περισσότερο, ενώ οι φανατικοί οπαδοί, ειδικά όσοι έχουν προϋπάρχουσες ψυχολογικές προκλήσεις, μπορεί να νιώσουν παρατεταμένη θλίψη. Ωστόσο, οι ειδικοί τονίζουν ότι για τους περισσότερους ανθρώπους τα συναισθήματα αυτά είναι προσωρινά.

Η λύση μπορεί να είναι η ενασχόληση με μια νέα σειρά ή η μείωση της εξάρτησης από τη συγκεκριμένη αφήγηση. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δυνατότητα των φανατικών να επαναφέρουν αγαπημένους χαρακτήρες μέσω αιτημάτων για επανεκκινήσεις, όπως συνέβη με τον Σέρλοκ Χολμς.

Η μετασειριακή κατάθλιψη ενισχύεται από τη μακροχρόνια παρακολούθηση σειρών και την αίσθηση απώλειας που δημιουργείται όταν αυτές τελειώνουν, αλλά δεν είναι απαραίτητα ανησυχητική, εκτός αν επηρεάζει σημαντικά την καθημερινή ζωή.

Ορισμένοι αντιμετωπίζουν την PSD με επαναπροβολές, αναζητώντας περιεχόμενο με παρόμοιο ύφος ή πληροφορίες όπως συνεντεύξεις και παρασκήνια. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να δυσκολεύονται να απολαύσουν άλλες σειρές ή ταινίες.

Από την άλλη, υπάρχει και η αντίθετη εμπειρία, μια έντονη ικανοποίηση όταν το τέλος μιας σειράς ή ταινίας είναι εξαιρετικό. Αυτή η ικανοποίηση μπορεί να προσφέρει ενέργεια και θετική διάθεση, με αποτέλεσμα να μοιράζεσαι τον ενθουσιασμό σου με άλλους ή να επιστρέφεις ξανά και ξανά στο ίδιο περιεχόμενο.