Οι «εξελίξεις» στο κυπριακό, αν και είναι νωρίς να μιλάμε για εξελίξεις, και το «παράθυρο ευκαιρίας», αν μπορούμε να μιλάμε για τέτοιο, αρχίζουν να δημιουργούν εκ νέου ένα κλίμα διχασμού ανάμεσα στην κυπριακή κοινωνία. Από τη μια οι «ναιναίκοι» και οι «ενδοτικοί», από την άλλη οι «λυσοφοβικοί» και οι μονίμως «απορριπτικοί».

Το κλίμα που δημιουργείται το τελευταίο διάστημα και που αναμένεται να ενταθεί ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα, αναδεικνύει εκ νέου τον διχασμό που συντηρείται στην κυπριακή κοινωνία, και ο οποίος πηγάζει από το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου δεν κατάφερε να συμφωνήσει ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο και τη στρατηγική με την οποία θα τον πετύχει.

Η διαφορά από το 2004, εντοπίζεται στο γεγονός, ότι η κοινωνία σήμερα επικοινωνεί τα επιχειρήματα της με διαφορετικά μέσα. Αναφέρομαι στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ), τα οποία πλέον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Καθημερινά, χιλιάδες συμπολίτες μας επιλέγουν να σχολιάσουν, να καυστηριάσουν, να «τρολάρουν» όπως συχνά λέγεται, ενέργειες, δηλώσεις και εξελίξεις που αφορούν τα θέματα της επικαιρότητας.

Κατά την άποψη μου, η μάχη διαμόρφωσης των συνειδήσεων για το κυπριακό, θα δοθεί αυτή τη φορά στα ΜΚΔ, εκεί όπου κανείς μπορεί να αναπτύξει διαλόγους. Και ο λόγος είναι απλός. Τα ΜΚΔ αποτελούν σήμερα μια «γέφυρα» μεταξύ των πολιτών και των πολιτικών και αντίθετα.

Ας πάμε όμως στην ουσία. Όλοι συμφωνούμε ότι το κυπριακό, τράβηξε για πολλά χρόνια και αυτό οφείλεται σε μια σειρά από λόγους οι οποίοι όμως δεν είναι επί του παρόντος. Όποιος θέλει να θεωρεί τον εαυτό του αγνό πατριώτη, συμφωνεί επίσης ότι το υφιστάμενο στάτους κβο στην Κύπρο, είναι μια απαράδεκτη κατάσταση η οποία θα πρέπει να τερματιστεί με μια λύση η οποία να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να αποκαθιστά το δίκαιο για όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού.

Έχοντας υπόψη, το πιο πάνω, το οποίο ενδεχομένως για πολλούς να είναι «γραφικό», θα πρέπει να διεξάγεται και ο όποιος διάλογος μεταξύ μας. Για να γίνεται διάλογος, θα πρέπει να ακούμε τον συνομιλητή μας, και να τηρούμε κάποιους βασικούς κανόνες όπως ο σεβασμός προς την αντίθετη άποψη. Πρέπει ο διάλογος που αφορά το εθνικό μας ζήτημα, να γίνεται με τρόπο δημιουργικό, εποικοδομητικό και να στοχεύει στην εξαγωγή συμπερασμάτων και στη γεφύρωση των διαφορών μεταξύ μας. Μόνο έτσι θα μπορούν οι πολίτες να στείλουν τα ορθά μηνύματα προς τις ηγεσίες τους, ούτως ώστε να ληφθούν υπόψη και να συμβάλουν με τον τρόπο τους στις εξελίξεις.

Υπάρχουν σκοπιμότητες σε πολιτικό και άλλο επίπεδο; Βεβαίως και υπάρχουν! Και αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι σήμερα, υπάρχει χάσμα απόψεων. Το λέω ευθαρσώς ότι και στα δύο στρατόπεδα τα οποία δημιουργήθηκαν πριν και μετά την περίοδο του σχεδίου Ανάν, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα που δεν έχουν σχέση με αυτά που ονομάζουμε εθνικά. Αυτοί είναι που ευθύνονται άλλωστε για το γεγονός ότι υπάρχει μια γενικότερη δυσπιστία και έχει κορεστεί το ενδιαφέρον ιδιαίτερα των νέων για το κυπριακό.

Καταληκτικά, ενόψει των εξελίξεων, επιβάλλεται από τα υγιή μυαλά, τα οποία έχουν τη δύναμη της επιρροής, να προάγουν τον πολιτισμό μέσω του διαλόγου. Να επιχειρηματολογούν και όχι να ταμπελώνουν. Να τεκμηριώνουν και όχι να βρίζουν.

Ας αρχίσουν οι «χοροί» λοιπόν…

Υ.Γ. Έχοντας υπόψη τα δεινά που οι πολιτικοί προκάλεσαν σε αυτό τον τόπο με τις λανθασμένες αποφάσεις και εκτιμήσεις τους, οι πολίτες οφείλουν αυτή τη φορά να μελετούν ασταμάτητα, να ζυγίζουν και να αποφασίζουν με το χέρι στην καρδιά. 

[email protected]

Follow @zannettosn