Χειροκροτήσαμε δικαίως τον ΑΠΟΕΛ που κοίταξε στα μάτια και τους πρωταθλητές Βελγίου. Είμαι βέβαιος ότι η αγωνιστική κουλτούρα της Άντερλεχτ θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και γιατί όχι και αντιγραφής, για τις πλείστες των μεγάλων ομάδων μας. Εκείνο όμως ΠΟΥ ΔΕΝ θα γίνει από εμάς, είναι να αντιγράψουμε τη νοοτροπία, όχι ειδικά της Άντερλεχτ, αλλά γενικά του Βελγικού ποδοσφαίρου και πως αυτό λειτουργεί μέσα σε ένα σύστημα. Και μη βιαστείτε να πείτε ότι και εκεί το πρωτάθλημα διεξάγεται σε δύο φάσεις (κανονική διάρκεια + πλέι οφ), διότι υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές...

Στο Βέλγιο δεν γίνονται αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, αλλά με γεμάτα στάδια. Δεν τιμωρούνται οι ομάδες επειδή οι οπαδοί τους μεταφέρουν και χρησιμοποιούν στις κερκίδες επικίνδυνα αντικείμενα, λες και πάνε σε πεδίο μάχης. Και όπως είδαμε και η Άντερλεχτ, αλλά προφανώς και οι άλλες ομάδες του Βελγίου διαθέτουν οργανωμένα σύνολα φιλάθλων. Οργανωμένα και όχι φανατισμένα με επιθετική, συνήθως, διάθεση.

Επιπλέον, στο Βέλγιο οι ομάδες δεν διαθέτουν ειδικά ντουλάπια στα οικήματα τους για να τοποθετούν τους φακέλους της ουέφα για συμμετοχή τους σε αγώνες με ύποπτη στοιχηματική δραστηριότητα. Και στο Βέλγιο αγωνίζονται αρκετοί ξένοι (με αφορμή τα λεγόμενα εδώ ότι δεν μπορούν να τους ελέγξουν), αλλά και εικοσάρηδες ποδοσφαιριστές, αλλά δεν τους υποπτεύεται η ουέφα, όπως υποπτεύεται εμάς.

Τελικά είστε περήφανος για το κυπριακό ποδόσφαιρο κ. πρόεδρε της ΚΟΠ; Διότι άλλο πράγμα είναι όταν μιλάμε για οργάνωση και λειτουργία (μέσα στις οποίες εμπίπτουν, πέραν των ποινών της έδρας και των φακέλων, και τα βαριά χρηματικά πρόστιμα και οι αλλοπρόσαλλες διαιτησίες και διάφορα άλλα παράξενα) και άλλο πράγμα όταν μιλάμε για την επιτυχή πορεία μιας ή δύο ομάδων στην Ευρώπη.

Δυστυχώς, πιάσαμε πάτο και πανηγυρίζουμε, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Ξεκινούν τα πλέι οφ, που θα έπρεπε να ήταν γιορτή του ποδοσφαίρου μας, αλλά ξεκινούν χωρίς κόσμο στα ντέρμπι και με τους φακέλους να έρχονται συστημένοι