Μα καλά, αυτό που ζούμε είναι το καλύτερο πρωτάθλημα; Άλλο το ανταγωνιστικό. Μη συγχύζουμε τις δύο έννοιες. Καλύτερο πρωτάθλημα είναι εκείνο που οι ομάδες αγωνίζονται στα ίσα μεταξύ τους, με κανόνες fair play, με διαιτησίες αξιόπιστες και αντικειμενικές, με φίλαθλο κόσμο, ώριμο κοινωνικά και αθλητικά, στις κερκίδες, με παράγοντες γνώστες του αντικειμένου και διάθεση να υπηρετήσουν τους ποδοσφαιρόφιλους και όχι την ματαιοδοξία και τις τζέπες τους...

Λέγεται ευρέως, ότι έτσι χώρα που είμαστε, μας αξίζουν και οι ανάλογοι πολιτικοί και κατ΄επέκταση και οι ανάλογοι ποδοσφαιροπατέρες. Στα 2/3 της σεζόν αποφασίζουν να αλλάξουν τη δομή και λειτουργία του πρωταθλήματος, ψηφίζουν κανονισμό για υποβιβασμό όποιας ομάδας αναιρέσει τη συμφωνία με την ΚΟΠ ΤΒ και ταυτόχρονα κλείνουν τα μάτια στο θέατρο του παραλόγου που γίνεται στα πλείστα γήπεδα μας, κάθε Σαββατοκυρίακο. Και επειδή, συνήθως, για τέτοια θέματα, ΚΟΠ δεν υπάρχει, αποφασίζει ο κάθε παράγοντας να αναλάβει δράση, αναλόγως του στιγμιαίου συμφέροντος. Φωνάζουν τη μια εβδομάδα και σιωπούν την άλλη.

Ζούμε σε ένα κλίμα καχυποψίας και έντονης προκατάληψης, όχι διότι γιατί το γουστάρουμε, αλλά διότι το ίδιο το ποδοσφαιρικό σύστημα το καλλιεργεί και συντηρεί. Ο κόσμος ακούει πάρα πόλλα και δεν ξέρει σε τι να πιστέψει και σε τι όχι. Γνωρίζει όμως τα περισσότερα είναι αλήθεια, διότι του το θυμίζουν κάποιοι "άρχοντες" παντός είδους κάθε Σαββατοκυρίακο. Και όμως ο κόσμος δεν γυρίζει την πλάτη στο ποδόσφαιρο. Το αγαπά παθολογικά και ασφαλώς πολύ περισσότερο από τους αυτοβαφτιζόμενους ποδοσφαιροπατέρες. Το αγαπά και το στηρίζει από την τζέπη και τον ελεύθερο του χρόνο.

Θέλει να παίρνει και τα παιδιά του. Δεν του λέει όμως για τα "κατορθώματα" των παραγόντων και των διαιτητών. Του λέει μόνο για τα κατορθώματα του Μακρή, του Χαραλαμπίδη, του Οικονομίδη, του Παπουλή. Του κρύβει την ωμή αλήθεια, για να μην τους πληγώσουν και να μη τους χαλάσουν την παιδική αφέλεια της χαράς της μπάλας. Αυτό που χάσαμε όλοι μας στην πορεία...

Και αυτή ακριβώς την "τυφλή αγάπη" του κόσμου για το ποδόσφαιρο, εκμεταλλεύονται και απομυζούν από αυτή, κάποιοι κύριοι. Εδώ και πολλά χρόνια. Άλλοτε πολιτικά και άλλοτε οικονομικά. Οι ομάδες είναι πλέον επιχειρήσεις που αποφέρουν οικονομικό κέρδος και για να έρθει το κέρδος θα πρέπει να έρθούν επιτυχίες, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Δεν έχουν και τόση σημασία οι αριθμοί των τίτλων (αυτά είναι μόνο για τον κόσμο και τους ρομαντικούς πλέον), αλλά οι αριθμοί του κέρδους που θα φέρει ο τίτλος. Οι αριθμοί του κέρδους απά τα τηλεοπτικά δικαιώματα, σε ένα κύκλο που αρχή και τέλος είναι η τζέπη του απλού κόσμου.