Μόλις πέρσι αποφασίστηκαν οι 12 ομάδες και να, που, τέθηκε πριν την ολοκλήρωση της πρώτης σεζόν, θέμα αύξησης των ομάδων. Αλήθεια, γιατί κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει σε άλλα πρωταθλήματα; Γιατί δεν αλλάζουν κάθε 2-3 χρόνια τον αριθμό των ομάδων τους; Ίσως φταίει η δική μας νοοτροπία και αντίληψη περί ποδοσφαίρου; Κάθε λίγο και λιγάκι συζήτηση για τον αριθμό των ομάδων...

Είναι γεγονός, ότι το ποδόσφαιρο μας, διαχρονικά αντιμετώπιζει προβλήματα και δεν περιμέναμε κανένα Παναγή και κανένα κόκκινο φάκελο της Ουέφα, να μας το πει και ασφαλώς δεν χρειάζεται να βγάζουμε και μόνοι μας τα δικά μας μάτια, με καβγά για τον αριθμό των ομάδων. Το μοντέλο των 14 ομάδων, είχε πρόβλημα, αφού περίσσευαν οι λεγόμενες "αδιάφορες" ομάδες και επείδη δεν είμαστε ούτε Αγγλία, ούτε Γερμανία και...οι φακέλοι της Ουεφα πηγαινοέρχονταν. Με τις 12 ομάδες, όχι πως γίναμε Ευρωπαίοι, αλλά τουλάχιστον περιορίσαμε το πρόβλημα.

Συνεπώς, το πρόβλημα μας δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των ομάδων, αλλά με την αντίληψη μας περί ποδοσφαίρου. Δυστυχώς, το ποδόσφαιρο στην Κύπρο, περιλαμβάνεται σε μια σφαίρα κοινωνικών-πολιτικών-οικονομικών συμφερόντων και βαδίζει βάση αυτών των αναγκών και εν μερει βάση του καθαρά αθλητιού ιδεώδες. Και επείδη, όπως αποκαλύπτεται τελευταίως, στην Κυπρό ανθεί το άθλημα της διαφθοράς, αναπόφευκτα και το ποδόσφαιρό έχει πληγεί...

Θα ήταν, λοιπόν, χρήσιμο να αλλάξει η νοοτροπία μας περί ποδοσφαίρου. Να φτιάξουμε μια νέα γενιά ποδοσφαιρο-πατέρων και μια νεά γενιά φιλάθλων. Θα χρειαστεί χρόνος και επιμονή και κυρίως ορθολογιστική αντίληψη των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, μακρία από πάθη και συμφέροντα. Μόνο έτσι λύεται το πρόβλημα. Όταν το σύτημα είναι υγιές, τότε και με 16 και με 18 ομάδες (λέμε τώρα) γίνεται η δουλειά.