Συμπληρώθηκαν αισίως 30 χρόνια από εκείνη την ημέρα που η Εθνική Ελλάδας κέρδιζε το Ευρωμπάσκετ και έσπρωχνε ένα ολόκληρο έθνος να βγει στους δρόμους. Και όμως σαν να ήταν χθες. Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Εθνικής αγαπημένης, ολόκληρου του Ελληνισμού.

 

Στα 15 μου χρόνια τότε, θυμάμαι χαρακτηριστικά την αγωνία που είχα, όπως βεβαίως και όλοι οι Έλληνες, όταν ο Αργύρης Καμπούρης εκτελούσε τις ελεύθερες βολές κάνοντας το 103-101 απέναντι στην πανίσχυρη τότε Σοβιετική Ένωση στον μεγάλο τελικό. Ο «τίμιος γίγαντας» ήταν εύστοχος, οι αντίπαλοι είχαν 4’’ για να εκδηλώσουν επίθεση, ο Σεργκέι Γιοβάισα επιχείρησε το σουτ, ευτυχώς ήταν άστοχο, και η Ελλάδα κατάφερε να σηκώσει στους ώμους της ένα ολόκληρο έθνος.

 

Μια παρέα 12 ατόμων έκαναν το ακατόρθωτο, μετέτρεψαν το παραμύθι σε πραγματικότητα και ανάγκασαν χιλιάδες φίλους της καλαθόσφαιρας να υποκλιθούν. Τριάντα χρόνια μετά, αυτές οι εικόνες περνούν ως κινηματογραφική ταινία κάθε χρόνο από το μυαλό όλων όσων είχαν την τύχη να ζήσουν αυτόν τον άθλο. 

Η ομάδα των Νίκου Γκάλη, Νίκου Σταυρόπουλου, Παναγιώτη Γιαννάκη, Αργύρη Καμπούρη, Νίκου Λινάρδου, Παναγιώτη Καρατζά, Μιχάλη Ρωμανίδη, Νίκου Φιλίππου, Λιβέρη Ανδρίτσου, Παναγιώτη Φασούλα, Μέμου Ιωάννου, Φάνη Χριστοδούλου, του προπονητή Κώστα Πολίτη και του βοηθού προπονητή Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου, έγραψε ιστορία. Ήταν  η πρώτη ελληνική εθνική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο ανδρών (1987) σε οποιοδήποτε άθλημα.

 

Το σημαντικό, όμως, είναι ότι αυτή η μεγάλη επιτυχία είχε και συνέχεια, αφού ο άθλος επαναλήφθηκε στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, όταν και πάλι η Ελλάδα ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου κερδίζοντας εύκολα στον τελικό τη Γερμανία με 78-62. Η Ελλάδα έγραφε ακόμα μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της καλαθόσφαιρας. 

 

Και τι απέμενε για να δέσει το γλυκό; Μα, φυσικά, μια κούπα στο ποδόσφαιρο. Τον βασιλιά των σπορ. Και αυτή ήρθε με τον πιο επιβλητικό και πειστικό τρόπο, στο σπίτι της διοργανώτριας Πορτογαλίας. Ήταν 4 Ιουλίου το 2004, όταν η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ σήκωνε στους ουρανούς το Ευρωπαϊκό, κερδίζοντας την Πορτογαλία, του Ρονάλντο, με 1-0 χάρη στο γκολ του Χαριστέα στο 57’. 

 

Ακολούθησαν ένα μήνα αργότερα, τον Αύγουστο του 2004, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διοργάνωσε η Αθήνα με μεγάλη επιτυχία και οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν από τον πρόεδρο της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ, ως οι καλύτεροι αγώνες που διοργανώθηκαν ποτέ.