ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΛΠΙΖΑ ΟΤΙ ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ’13, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΑ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΚΑΝΑΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΠΕΡΥΣΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ… ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ «ΧΩΡΚΑΘΚΙΟΥ» ΤΖΑΙ ΤΗΣ «ΑΠΠΟΜΑΡΑΣ».

Δεν έφτασε να μπει η πρώτη του χρόνου και ο Αρχιεπίσκοπος ωρύεται γιατί ο Πρόεδρος και η Κυβέρνηση δεν παρέστησαν στη δοξολογία της Πρωτοχρονιάς, για να τον ακούσουν που έψαλλε, λες και ζούμε σε κανένα θεοκρατικό καθεστώς. Και από την άλλη, η Κυβέρνηση εκδίδει ανακοινώσεις ότι ο Μακαριότατος δεν τους κάλεσε στη λειτουργία, κάνοντας επίσης όπως τα μωρά του δημοτικού, που προσπαθούν να δικαιολογηθούν όταν τους θυμώσει ο δάσκαλος. Και όλα αυτά τ ίδια στιγμή που -φυσικά- άπαντες εξακολουθούν να προτάσσουν ως κύρια ανάγκη την ενότητα.

Για άλλη μια φορά τα κανάλια μάς σέρβιραν τα κονσερβοποιημένα προγράμματα με το γνωστό μοτίβο της σάτιρας (που αντί να γελάς θέλεις να τραβάς τα μαλλιά σου) και του τσιφτετελιού (λες και είναι συνυφασμένο με την Παραμονή). Μάλιστα, τόσο «κόφκει» ο νους τους, που έβαλαν την αντίστροφη μέτρηση του χρόνου να παίζει στα διαφημιστικά τρέιλερ τα οποία προβάλλονταν από τους σταθμούς δύο βδομάδες πριν.

Και πάμε στις φαντασμαγορικές (τρόπος του λέγειν) υποδοχές του ’13 που διοργάνωσαν οι Δήμοι της Κύπρου. Εδώ δεν θα πω κάτι, γιατί διάγουμε περίοδο οικονομικής κρίσης. Όμως για άλλη μια χρονιά οι πλατείες (όπου έγιναν βέβαια εκδηλώσεις) ήταν γεμάτες κυρίως από αλλοδαπούς, οι οποίοι αποφάσισαν με την έλευση του νέου έτους να «πισκαλίσουν» ο ένας τον άλλο. (Φτηνά τη γλίτωσες, αγαπητέ Δήμαρχε της Λεμεσού, και δεν άρπαξες καμιά «αξινόστραφη», όταν με το Δημοτικό Συμβούλιο προσπαθήσατε να τους «χωρίσετε» ).

Και φυσικά, δεν έλειψε ούτε και φέτος το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του Προέδρου και οι βαρύγδουπες επίσης ανακοινώσεις των κομμάτων για το ’13 που μας έρχεται. Πραγματικά την επόμενη χρονιά αφήστε με να γράψω εγώ αυτές τις ανακοινώσεις, και θα δείτε ότι δεν θα χάσω ούτε λέξη. Μη σας πω ότι μπορεί να κατηγορηθώ και για «copy-paste». Εξάλλου, τόσα χρόνια τα μάθαμε απ’ έξω πια..

Και όπως ήταν αναμενόμενο και αυτή τη φορά φάγαμε και ήπιαμε λες και η τελευταία μέρα του χρόνου ήταν και η τελευταία της ζωής μας. Και όπως κάθε φορά, επαναλάβαμε τουλάχιστον εκατό φορές τις τελευταίες μέρες ότι «εσπάσαμε που το φαΐ».

Αυτά εν ολίγοις συνέβησαν μεταξύ 31ης του 2012 και 1ης του 2013… Και φυσικά, χωρίς καμιά διαφοροποίηση, θα επαναληφθούν και του χρόνου και κάθε χρόνο την ίδια ακριβώς μέρα…γιατί αποτελούν πλέον μέρος της παράδοσής μας. Ζήτω η αθάνατη Κύπρος!