Μέσα σε μια κοινωνία όπου έχουμε διδαχθεί να σκεφτόμαστε τι θα πει ο κόσμος,

να κρύφουμε για να περάσουμε, να λέμε έχει και χειρότερα, να λέμε δεν πειράζει…

Είναι εντάξει.

 

Είναι εντάξει να κάνεις ότι κάνει την καρδιά σου να χαμογελά.

Να λες όχι χωρίς τύψεις, χωρίς εξηγήσεις και χωρίς να απολογείσαι.

Είναι εντάξει.

 

Είναι εντάξει να μην χαμογελάς πάντα.

Είναι εντάξει να μην είσαι πάντα ευχάριστη / ος  για να μην παρεξηγηθείς, αρκεί να είσαι ευγενική /ός.

Είναι εντάξει να μην είσαι πάντα αρεστή /ός σε όλους. Αρκεί να σε σέβονται και να τους σέβεσαι. Ακόμη κι ας μην πάτε ο ένας τον άλλο.

Είναι εντάξει.

 

Είναι εντάξει να είσαι αληθινά ανθρώπινη/ ος χωρίς να προσπαθείς να κρύψεις πάντα τα ψεγάδια σου.

Χορτάσαμε καθωσπρεπισμό, υποτιθεμενισμό και ξερολακισμό. Και που και που το ζεμανφουτισμό τον χρειαζόμαστε.

Ο κόσμος διψά για ωμή πραγματικότητα ακόμη κι αν πιστεύει ότι δεν την αντέχει. Την έχει ανάγκη.

Για αυτό προσπάθησε να είσαι περισσότερο ο αληθινός σου εαυτός και λιγότερο εκείνος που νομίζεις ότι πρέπει να είσαι.

 

Γιατί είναι εντάξει να μην είσαι εντάξει, αν πραγματικά δεν είσαι.

Κι αν είσαι εντάξει, πάλι είναι εντάξει.

Γενικά κάνε στον εαυτό σου το χατίρι να τον αγαπήσεις και να είσαι… απλά να είσαι, χωρίς να απολογείσαι.

Εντάξει;