Βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μια πανδημία που ήρθε και ρήμαξε τις υποδομές υγείας, όποιες κι αν ήταν αυτές, σε κάθε χώρα. Που δοκίμασε τις ψυχικές μας αντοχές, αφού μας στέρησε την φυσική παρουσία αγαπημένων μας προσώπων, σε στιγμές χαράς και λύπης και που μας έδωσε παράλληλα χρόνο. Άπλετο χρόνο να διαβάσουμε βιβλία, να επισκεφτούμε σελίδες στο διαδίκτυο και να διαβάσουμε διάφορα άρθρα  με απόψεις επιστημονικές  και μη και καλώς ή κακώς να εκφράσουμε τις δικές μας απόψεις. Απόψεις που αφορούν όλα τα πρωτόγνωρα που ζούμε κι όλα τα όχι και τόσο πρωτόγνωρα, απλώς πιο ορατά.

 Ο Ιανουάριος για παράδειγμα, ήταν 'πλούσιος' σε ειδήσεις. Μας βρήκε με πολλούς συνανθρώπους μας να δίνουν τη μάχη της ζωής τους, τόσο στην χώρα μας όσο και αλλού. Μέσα στην γκρίζα ατμόσφαιρα της πανδημίας πληροφορηθήκαμε ότι αθλήτριες της πρώτης γραμμής ολυμπιονίκες και μη σε Ελλάδα και Κύπρο πήραν τη γενναία απόφαση και μίλησαν για την παρενόχληση, την κακοποίηση και τον εκφοβισμό που βίωσαν. Ακολούθησε και μια άλλη είδηση για δυο συνανθρώπους μας που για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί βρίσκονταν στο ψυχιατρείο της Αθαλάσσας και έφυγαν.

Ως εδώ εντάξει. Ειδήσεις δυσάρεστες, ανθρώπινου πόνου, αγωνίας και δοκιμασίας. Κάτι που έχουμε ξανά ακούσει στο παρελθόν και που ίσως δυστυχώς να μην μας σοκάρει. Το πρόβλημα προκύπτει όταν όλες και όλοι μας αποφασίζουμε (λόγω όλου αυτού του ελεύθερου χρόνου που ξαφνικά απόκτησε πολύς κόσμος ) να εκφράσουμε απόψεις, δημόσια και τολμώ να πω πολλές φορές απερίσκεπτα.

Κάποιες και κάποιοι δεν πιστεύουν στον υιό, τον θεωρούν κατασκεύασμα που σκοπό έχει να μας ελέγξει και ούτω καθεξής . ΟΚ όλες και όλοι έχουμε δικαίωμα στη άποψη μας. Σκεφτήκατε όμως πως θα αισθανθείτε επιστρέφοντας, ευελπιστώ σύντομα, στην παλιά σας ζωή και θα πληροφορηθείτε ότι ο συνάδελφος σας  έδωσε τη μάχη της ζωής του τους τελευταίους μήνες που απουσίαζε από τα καθήκοντα του και ότι η κοπέλα στη διπλανή επιχείρηση δυστυχώς δεν τα κατάφερε; Είμαστε ένας μικρός τόπος και όλα μαθαίνονται, τα σχόλα μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι αντιδράσεις μας όπως πχ: τα χάχανα μας σε μια είδηση. Ή σε ένα σχόλιο κάποιου ατόμου που μπορεί να μην κατάφερε καν να αποχαιρετήσει ένα δικό του αγαπημένο άτομο και που απλά μας λέει σε ένα σχόλιο που κάνει ή σε μια ανάρτηση: μείνετε σπίτι, μείνετε ασφαλείς.

Έχετε αναλογιστεί πόσοι συνάνθρωποι μας έχουν βιώσει κακοποίηση και δεν έχουν μιλήσει ποτέ; Και το χειρότερο είναι ότι δεν σκοπεύουν να το κάνουν ούτε στο μέλλον, λόγω φόβου για τη μη αποδοχή της μαρτυρίας τους από την κοινή γνώμη; Εμείς είμαστε η κοινή γνώμη. Που αντί να γινόμαστε μια μεγάλη αγκαλιά, ένα δίχτυ ασφαλείας να προστατέψουμε τα θύματα, κουνάμε περιπαικτικά το δάχτυλο και κάνουμε ανόητες ερωτήσεις στο θύμα, γιατί τώρα; Γιατί δε μίλησε τότε; Σιγά καλέ να μη μιλάμε σε γυναίκα να μην νομίζουν ότι τις ενοχλούμε …. Η λίστα ατελείωτη όπως και τα χάχανα…οι φατσούλες του Facebook. Η λίστα των θυμάτων κι αυτή ατέλειωτη, όσο δε στρέφουμε το βλέμμα προς τον θύτη, όσο οι ποινές παραμένουν ως έχουν.

Τέλος κυκλοφορεί η είδηση για τα δυο άτομα που έφυγαν από το ψυχιατρείο κι αμέσως σκέφτομαι πόσο ασφαλής είμαι να κυκλοφορώ έξω. Να πηγαίνω για ψώνια και να σταθμεύω όταν σκοτεινιάζει στην υπεραγορά , πόσο ΟΚ είναι να πάω για περπάτημα μετά τη δουλειά. Για να αποβάλω λίγο το άγχος της καθημερινότητας. Πράγματα απλά καθημερινά, τα οποία για πολλές γυναίκες μπορούν να αποδειχθούν επικίνδυνα. Δυστυχώς την είδηση πολλοί την θεωρούν αστεία και τη σχολιάζουν κάνοντας χαβαλέ. Δε σκέφτονται ούτε τους γονείς των νέων αυτών που θα αγωνιούν, ούτε τον κίνδυνο που δημιουργείται με την κυκλοφορία αυτών των νέων έξω στους δρόμους.

Τα γραπτά όμως μένουν. Ότι γράφουμε μένει. Και καθρεφτίζει τις αξίες μας, λίγο από τον χαρακτήρα μας και λίγο από το μεδούλι με το οποίο είμαστε φτιαγμένοι. Ευχή μου να μην βρεθεί κανείς από τους χαχανούληδες στην αντίπερα όχθη. Να αντιληφθούν ότι την άποψη τους είναι ΟΚ να την έχουν αρκεί να μην τη δημοσιοποιούν, διότι ενδέχεται να προκαλέσει πόνο σε μια περίοδο που ο πόνος έγινε συνώνυμο της καθημερινότητας πολλών συνανθρώπων μας. Και κάθε νέα προσθήκη πόνου περισσεύει.