Όταν οι μαθητές και οι μαθήτριες σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χαίρονται με την ιδέα ότι «θα χάσουμε μαθήματα» η Πολιτεία ξέρει (κι αν όχι, οφείλει να το μάθει) πως έχει αποτύχει.

Ας το πάρουμε αντίστροφα. Αν μετά από τόσες δεκαετίες λειτουργίας του δημόσιου σχολείου στην Κύπρο «έβγαινε» αποτέλεσμα, τότε οι μαθητές μας σήμερα θα λυπούνταν που ενδέχεται να χάσουν διδακτικό χρόνο.

Θα στεναχωριούνταν. Γιατί, απλά, θα σήμαινε λιγότερη γνώση, λιγότερη ανάπτυξη ιδεών, λιγότερη ανταλλαγή απόψεων.

Τα σχολεία λειτουργούν όταν τα παιδιά έχουν κριτική σκέψη. Όταν δεν χρειάζονται τα σκονάκια, επειδή η ύλη είναι τέτοια, ή , τόση που τους επιτρέπει να θυμούνται.

Δεν αγαπήσαμε το σχολείο. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που το έκαναν.

Ενήλικες, μάθαμε μόνο να ψάχνουμε ποιος φταίει και να αποφεύγουμε την ανάληψη ευθυνών.

Εκπαιδευτικοί με όρεξη και διάθεση, αρμόδιοι φορείς που βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά γιατί το θέλει η ψυχή τους και όχι η τσέπη τους. Επενδύστε σ’ αυτούς.

Επενδύστε και στα παιδιά, μην τα υποτιμάτε.

Μπας κι εμείς τα κάναμε καλύτερα;

Tweet to @donnakaparti