Κάποτε η Ελένη Θεοχάρους ήταν ίσως η πιο αξιοζήλευτη προσωπικότητα της Κύπρου. Άφοβη, εγχείριζε δεκάδες παιδιά σε εμπόλεμες ζώνες με τις αδέσποτες σφαίρες να σφυρίζουν ασταμάτητα κάπου εκεί κοντά, καμιά φορά σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι της. Ίδρυσε τους Γιατρούς του Κόσμου στην Κύπρο και τάραξε τα νερά. Μας έκανε καλύτερους ανθρώπους. Νοιαστήκαμε για τον συνάνθρωπο μας σε όλες τις γωνιές της γης. Εκείνη την εποχή μας έκανε κάθε τόσο λίγο πιο περήφανους με κάθε επόμενο της βήμα.

Δεν θα αμφισβητούσα ποτέ τη νοημοσύνη της Ελένης Θεοχάρους. Δεν μπορώ όμως να μην σκεφτώ πως η ίδια έπαιξε με τη νοημοσύνη του Κυπριακού λαού. Τη μια μέρα ζήτησε ψήφο για να αντιπροσωπεύσει τον Κύπριο πολίτη στη Βουλή και την άλλη, αφού εκλέγει, αρνήθηκε τη θέση για να συνεχίσει να εκπροσωπεί τη Κύπρο στην Ευρώπη. Τότε, γιατί τόσος κόπος και τόση ταλαιπωρία; Δεν είναι κανείς άλλος άξιος να μας αντιπροσωπεύσει στην Ευρώπη;

Τι συμβαίνει εδώ; Μήπως πήραμε απαντήσεις στα προεκλογικά μας ερωτήματα; Μήπως για την Ελένη ήταν θέμα τιμής να δείξει στον κόσμο του ΔΗΣΥ πως μπορεί να υπάρχει πολιτικά και χωρίς την στήριξη τους; Να δείξει στον Αβέρωφ πως αρκετοί ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ θα την ακολουθήσουν; Αν ήταν αυτός ο στόχος της, τον πέτυχε. Το έκανε μάλιστα, με τη μαεστρία χειρούργου, δίνοντας μια στον εχθρό με το νυστέρι και στον Δημήτρη Συλλούρη το φιλί της πολιτικής ζωής, εξασφαλίζοντας του νούμερα που δεν θα έβλεπε ποτέ το 2016.

Ίσως ο εμπαιγμός της Ελένης Θεοχάρους να έπρεπε να θεωρείτο παράνομος. Και αν δεν είναι, ας μου πει κάποιος αν είναι ηθικά αμφισβητήσιμος. Και όσο για εμάς, θα μας έκανε καλό να ξέρουμε τι να περιμένουμε. Όταν τελειώσει δηλαδή η θητεία της, τον Μάιο του 2019, θα γυρίσει πίσω στην Κύπρο για να συνεχίσει από εκεί που τ’ άφησε; Ή έχει σχέδια για τις Προεδρικές του 2018; Αν βγει Πρόεδρος θα πάει πίσω στην Ευρώπη μέχρι τον Μάιο του 2019 που θα λήξει η θητεία της; Σίγουρα, δεν έκρυψε ποτέ αυτή της τη φιλοδοξία. Και ποιοι θεωρεί ότι θα την ψηφίσουν; Το 6% που την ψήφισε για να μπει στην θέση της ένας άλλος; Άραγε πόσο προδομένοι νοιώθουν όσοι της έδωσαν τη μια και μοναδική τους ψήφο;

Δεν το έχω ξεκάθαρο γιατί η Ελένη Θεοχάρους θέλει να πάει πίσω στην Ευρώπη. Φοβάται τι θα γίνει η Ευρώπη χωρίς αυτήν, ή τι θα γίνει η Ελένη χωρίς την Ευρώπη;

Ξέρετε, σε αυτές τις εκλογές τα έχω με δυο. Τη Θεοχάρους και τον Σιζόπουλο. Αλλά με τον δεύτερο δεν θα ασχοληθώ. Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία του, οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παρεμβάσεις του έδειξαν έναν άνθρωπο θρασύ και μέτριο, που ούτε την ουσία της ίδιας του της παράταξης δεν κατάλαβε. Με την Ελένη όμως δεν μπορώ να μην τα βάλω. Ήταν κάποτε το ίνδαλμα μου. 

Από την Ελένη περιμένω λιγότερα και περισσότερα. Λιγότερες πολιτικές μανούβρες που καταλήγουν να φαίνονται κουτοπονηριές και περισσότερες πράξεις πολιτικής ακεραιότητας. Περιμένω την Ελένη να ταράξει τα νερά, όχι μέσα από το χάρισμα της να χειρίζεται τα αισθήματα του λαού μιλώντας σαν μαθήτρια σε εθνική γιορτή που αφυπνίζει κάθε απραγματοποίητη πατριωτική επιθυμία, αλλά μέσα από το έργο της, κάνοντας μας κάθε μέρα καλύτερους ανθρώπους.

Αναρωτιέμαι, άραγε πόση ειλικρίνεια είχε ολόκληρη η προεκλογική της εκστρατεία; Για πόσο αφελή έχει τον Κύπριο ψηφοφόρο;

Καλή επιτυχία, Ελένη, εκεί που πας, στην Ευρώπη. Πήγαινε, πήγαινε να μας σώσεις. Που ξέρεις, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα ίσως μας σώζεις, μόνο και μόνο, που φεύγεις.