Μπορεί σε πρώτη όψη να φαίνεται ότι υποχωρούν οι νοσηλευτές, αλλά η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν βγαίνει ακριβώς κερδισμένη με την κατάληξη των πραγμάτων, κάτι καθόλου ασήμαντο δυο ανάσες από τις εκλογές του Μαΐου.

Η σκληρή στάση απέναντι στους νοσηλευτές από την κυβέρνηση Αναστασιάδη με αφήνει να αναρωτιέμαι αν πιστεύουν, ο Πρόεδρος και οι όποιοι άλλοι εκπροσωπούν το Κράτος στην διαμάχη με τους νοσηλευτές, πως εμείς οι πολίτες πιστέψαμε όλα όσα μας είπαν.

Να οι σκέψεις μου για τις αντιδράσεις της πολιτείας:

1. Μιλάτε για αξιοκρατία ως πολιτική αξία; Εδώ δώσατε Α8 κλίμακα και στην κουτσή Μαρία. Η δημόσια υπηρεσία είναι γεμάτη Διοικητικούς Λειτουργούς, που έχουν αποβλακωθεί κρατώντας πρακτικά σε συνεδριάσεις. Δώσατε Α8 στους δασκάλους που εισαχθήκαν στο δημόσιο από τα 22 τους σαν να έφερναν μαζί τους το μάννα εξ ουρανού, μετά από σπουδές που χορήγησε εξ ολοκλήρου το κράτος. Γιατί, μήπως φοβηθήκατε πως θα φύγουν; Δώσατε Α8 σε χιλιάδες θέσεις που εκτελούν απλές διαδικασίες βασισμένες στην κοινή λογική και όχι σε ειδικές γνώσεις. Αν προσλαμβάνατε λίγο πιο αξιοκρατικά τους γραφείς, δεν θα χρειάζονταν ούτε οι μισοί Α8. Δώστε προσοχή στην λέξη ‘λίγο’ γιατί αν προσλαμβάνατε ‘πολύ’ αξιοκρατικά δεν θα χρειαζόταν η μισή δημόσια υπηρεσία.
2. Μιλάτε για σεβασμό ως πολιτική αξία; Αν δεν υπάρχουν τα λεφτά, δώστε στους νοσηλευτές τουλάχιστον μια απολογία. Αναλάβετε την ευθύνη, και της δικής σας κυβέρνησης και των προηγούμενων κυβερνήσεων γιατί αυτό σημαίνει να είσαι ηγέτης: Αν χρειαστεί, να καθαρίσεις και τα σκατά των άλλων. Αυτό που δεν είναι ηγέτης, είναι να γυρνάς πίσω και να σκορπάς φταίξιμο σαν τον Αρτεμάκη στο Βουράτε Γειτόνοι που φώναζε ‘εγώ εν τζαι’ ή σαν τον Ρίκο που ντε και καλά ήθελε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Εξ αρχής ο υπουργός ήταν θυμωμένος – δεν το χωρούσε ο νους του ότι οι νοσηλευτές απεργούσαν. Αυτός ο ίδιος υπουργός έχει την ευθύνη να φέρει εις πέρας τους λεπτούς χειρισμούς για την εφαρμογή του πολυπόθητου ΓεΣΥ και, εγώ η άμοιρη που το θέλω πολύ, δεν τον βλέπω να το καταφέρνει. Και σαν επιστέγασμα, μετέδωσε τον θυμό του στον Πρόεδρο ο οποίος τα τελευταία χρόνια δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια αυταρχικά ξεσπάσματα, -παίρνοντας τον είκοσι χρόνια πίσω, τότε που πέταγε τασάκια.
3. Μιλάτε για δικαιοσύνη ως πολιτική αξία; Η δικαιοσύνη είναι ίδια για όλους. Μια ζυγαριά και ένας νόμος. Αλλιώς μην την βάζετε στο στόμα σας. Γιατί ζητάτε πανεπιστημιακό τίτλο από τους νοσηλευτές αλλά δεν είστε διατεθειμένοι να πληρώσετε; Το να είσαι νοσηλευτής σήμερα προϋποθέτει πολλά πιο πολλά από το να στρώνεις κρεβάτια και να αδειάζεις παπάκια. Είναι ολόκληρη επιστήμη και όποιος πέρασε από χειρουργείο, πρώτες βοήθειες, αιμοδιάλυση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και όποια άλλη μορφή νοσηλείας, από αρρώστια ή θάνατο δικού του ανθρώπου, μπορεί να μαρτυρήσει πως ο ιατρικός εξοπλισμός προϋποθέτει εξειδικευμένη γνώση, ο χειρισμός των φαρμακευτικών αγωγών είναι επικίνδυνα λεπτός, η άμεση αντίδραση καθορίζει την γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου και η ετοιμότητα του νοσηλευτή παραμένει το πιο σπουδαίο εργαλείο στα χέρια ενός χειρούργου. Αν δώσαμε Α8 στους καθηγητές και τρεις μήνες άδεια τον χρόνο γιατί ‘είναι δύσκολο να έχεις να κάνεις με παιδιά’, πείτε μου σας παρακαλώ τι πρέπει να δώσετε στους νοσηλευτές που ολόχρονα έχουν να κάνουν με γιατρούς, ασθενείς και συγγενείς; Πόσο δύσκολο είναι αυτό και για πόσο να το κάνεις για 800 ευρώ χωρίς να τα τινάξεις όλα στον αέρα και να πας να πιάσεις δουλειά στο πιο κοντινό καφέ, όπου η μοναδική απαίτηση θα είναι να σερβίρεις τον καφέ ζεστό;

Ναι, κάποια στιγμή θα καταλήξουμε όλοι σε ένα νοσοκομείο. Ζητώ, το απαιτώ, οι νοσηλευτές μου να είναι επιστήμονες. Ζητώ, το απαιτώ, από τα Κράτος να τους ανταμείψει ανάλογα, με βάση τις γνώσεις που χρειάζεται να έχουν και τις ικανότητες.

Δεν έχουν δύναμη οι νοσηλευτές. Μπορεί να μας κουβαλούν στις πλάτες τους, αλλά πολιτική δύναμη δεν έχουν. Η απεργία στα λιμάνια ζημίωνε το κεφάλαιο μέρα με την μέρα. Μπουμ… problem solved. Η απειλή απεργίας στην ΑΗΚ και στην Cyta θα ζήμιωνε τις ψήφους της δεξιάς και τις πιθανότητες έλξης επενδυτών. Μπουμ… problem solved. Μπορεί ο Πρόεδρος, ο υπουργός και ο Αβέρωφ να κινδυνολογούν για ανθρώπινες ζωές, αλλά δεν πειστήκαμε. Αν ήταν προτεραιότητα οι ανθρώπινες ζωές, δεν θα επέτρεπαν τις λίστες αναμονής, δεν θα πατούσαν στις μύτες των ποδιών τους όσον αφορά το ΓεΣΥ. Θα το εφάρμοζαν ως προσφορά προς τους πολίτες με το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.

Αν και για άλλους βρέθηκαν τα εκατομμύρια, μπορεί να μην υπάρχουν άλλα στα ταμεία του κράτους για τους νοσηλευτές. Για τους λιμενεργάτες και τους ημικρατικούς που τώρα θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, και διάφορα άλλα ποσά που σπάρθηκαν δεξιά και αριστερά για λόγους πραγματικά ακατάλληλους για νοήμονες ανθρώπους. Τέτοια συμπεριφορά όμως δεν την αξίζουν οι νοσηλευτές. Γιατί να μην απεργήσουν λίγο πριν τις εκλογές; Αν η κυβέρνηση προσλαμβάνει χίλιους συν στο δημόσιο λίγο πριν τις εκλογές, οι νοσηλευτές γιατί να μην απεργήσουν λίγο πριν τις εκλογές; Μπορεί να μην υπάρχουν λεφτά αλλά το λιγότερο που δικαιούνται είναι ο σεβασμός μας σαν απεργούντες και σαν λειτουργοί, αντί πολίτες δευτέρας κατηγορίας.

Παράταξη μου είναι το δίκαιο και αν ακούγομαι σαν να αντιπολιτεύομαι το κάνω μόνο για το καλό. Έχω να επαινέσω αυτή την κυβέρνηση για πολλά πράγματα. Μέχρι στιγμής κράτησε μια ταπεινή στάση και βγήκαμε από το σκοτάδι του 2013. Αρχίζω όμως να βλέπω τα σημάδια αλαζονείας που κατά καιρούς χαρακτήριζαν την δεξιά.

Αυτό το άρθρο δεν το γράφω για κανέναν άλλον παρά για τον νοσηλευτή της καθημερινότητας που προσφέρει φροντίδα, ανακούφιση, θεραπεία και εκεί που όλα τελειώνουν αξιοπρέπεια. Για αυτόν τον έναν νοσηλευτή που δεν ξέρω το όνομα του, που μπήκε και βγήκε στη ζωή μας σαν άγγελος. Για αυτόν που μόλις ξεψύχησε ο πατέρας μου, μπήκε στο δωμάτιο, πέρασε ανάμεσα μας ήσυχα και ταπεινά έχοντας πλήρη επίγνωση της ιερότητας της στιγμής και τον ‘ετοίμασε’ προσφέροντας έτσι σε εμάς ανακούφιση και στον νεκρό τα τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας που θα χρειαζόταν στον κόσμο τούτο. Δεν θυμάμαι ποτέ να ήμουν πιο ευγνώμων σε άνθρωπο, όσο εκείνη τη στιγμή.   

- Αυγή Σαββίδου