Ποιον κοροϊδεύουμε; Όλοι το ξέραμε. Πως αλλιώς δηλαδή θα χρηματοδοτούνται να κόμματα; Από τους πλούσιους πατεράδες τους;

Κάποιοι λαδώνουν την μηχανή της πολιτικής. Δίνουν χρήμα και είναι άγραφος και αρχαίος ο νόμος που λέει ότι κάποια στιγμή θα ζητήσουν και θα περιμένουν να λάβουν αντάλλαγμα. Έγινε η εξουσία πουτάνα και ο ρουφιάνος ο κομματικός αρχηγός τη βγάζει βόλτα και την πουλά αλά ούνα αλά ντούε στον μεγαλύτερο πλειοδότη, πάντα στο πλαίσιο του νόμου, με την ηθική να είναι, όσο περνά ο καιρός, η φτωχή συγγενής που τη θυμόμαστε σε κανένα μνημόσυνο.  

Κάποιοι δίνουν τα λεφτά και αγοράζουν συμμάχους για να επιτύχουν τους στόχους τους. Μπορεί το κίνητρο πριν μισό αιώνα να ήταν δεοντολογικό και κάποιος να έβαζε το χέρι βαθιά στην τσέπη για να υποστηρίξει τα πολιτικά του πιστεύω, είτε δεξιά ή αριστερά, σήμερα, όμως, δεν υπάρχει διαφορά όποιο κόμμα κι αν βγει στην εξουσία. Λίγο πολύ, όλες οι δεοντολογίες κινούνται σε διαφορετικές γωνιές του ιδίου οικονομικού πλαισίου. Ο άρχοντας τώρα είναι το χρήμα.

Παρόλα ταύτα, πάθαμε όλοι σαν τον πατέρα που δείχνει σοκαρισμένος όταν του λένε ότι η κόρη του είναι πουτάνα. Μόνο και μόνο για να μάθουμε λίγο αργότερα ότι αυτός όχι μόνο το ήξερε αλλά ήταν κι ο νταβαντζής. Το σοκ του ήταν λόγω του ότι τώρα το ξέρουν και οι άλλοι. Οι άλλοι είμαστε εμείς οι πολίτες, οι τάχα ανίδεοι, σοκαρισμένοι, προσβεβλημένοι και θυμωμένοι.

Ίσως παλιά στην εξουσία να έβγαιναν οι λίγοι, οι διαβασμένοι ή έτσι έμοιαζε. Τώρα, αυτό δεν ισχύει. Πρώτον, γιατί τα οικονομικά συμφέροντα μπήκαν απροκάλυπτα στην πολιτική και δεύτερον, τα κόμματα είναι εταιρείες δημοσίων σχέσεων μικρότερης αξίας κι από το γειτονικό McDonald’s. Κι όμως, εμείς πιστεύουμε ότι ο manager του φαστφουντάδικου θα καταφέρει να κυβερνήσει τη χώρα στο τόσο πολύπλοκο πολιτικοοικονομικό τοπίο του σήμερα. Δεν αρκεί να ξέρεις γράμματα ούτε να είσαι πρώτος σε δημοτικότητα. Οφείλεις να ξέρεις να διοικείς μια χώρα ή κάτσε σπίτι σου. Κι αν πρέπει να χρηματοδοτηθείς κάνε το με διαφάνεια. Δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να το κρύβεις, κι αν το κρύβεις σαν κάτι κακό, σημαίνει ότι κρύβεις τις πονηρές προθέσεις σου.

Λέω να πάψουμε να προσποιούμαστε ότι δεν γνωρίζουμε τι γίνεται. Το χρήμα έγινε συγκυβέρνηση των πολιτικών, τόσο των κομμάτων που κυβερνούν και κυρίως των αρχηγών τους, όσο και του κάθε κόμματος στην Βουλή και πρέπει να είναι κάποιος πολύ αδαής για να μην το βλέπει. Η δύναμη είναι όλη στα χέρια των πλουσίων, αυτών που έχουν το χρήμα να λαδώνουν τη μηχανή. Η διάκριση όμως για το πότε θα εισακουστεί το συμφέρον του χρήματος και πως θα φροντίσει η εκλεγμένη εξουσία τη χώρα και τους πολίτες της είναι στα χέρια του πολιτικού αρχηγού. Σκεφτήκατε ποτέ ότι αυτή η κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη λυπήθηκε τους χωριάτες του Ακάμα; Θεούς και δαίμονες έχουν αμολήσει τα μεγάλα συμφέροντα στο Προεδρικό για να περάσει το νομοσχέδιο. Πιστέψατε ποτέ ότι θα περάσει το ΓεΣΥ γιατί είναι καλό για όλους τους πολίτες; Πάνω από το πτώμα των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών και των μεγαλογιατρών.

Προτείνω, λοιπόν, νταβατζίδες και πλούσιοι πελάτες -και λοιπά μέλη της πολιτικής μαφίας-  να κάνετε όσα πάρε-δώσε θέλετε. Μόνο μην χάσετε το μέτρο και μην τα βάζετε με την οργή του λαού γιατί δεν ξέρει ποτέ κανείς πότε θα ξυπνήσει το τέρας.