Δεν είμαι μεγαλο-επιστήμονας ούτε βαθύς γνώστης των καταστάσεων. Γράφω από ανησυχία μην κι όλα όσα έχω να πω, δεν τα είπε κάποιος άλλος. Δεν έχω να κάνω κριτική και, λυπάμαι να πω, ούτε να δώσω λύση. Μόνο μια χούφτα προβληματισμούς.

Ο Ερντογάν είναι μεγαλομανής. Έχει επίγνωση της ιστορικής οθωμανικής Τουρκίας. Βλέπει στον σημερινό του ρόλο την μετεξέλιξη του Σουλτάνου. Το νέο παλάτι στοίχισε 270 εκατομμύρια, τα τελετουργικά πρωτόκολλα με τα οποία υποδέχεται τους ξένους διπλωμάτες είναι αντάξια της αυλής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και όλα όσα λέει στις ομιλίες του συχνά-πυκνά είναι ενδείξεις -και οριακά αποδείξεις- του που κτυπά η καρδιά της Τουρκίας σήμερα. Δεν θα σταματήσει σε τίποτα μέχρι να δώσει στην Τουρκία ό,τι πιστεύει πως αξίζει: Κυρίαρχη θέση στην διεθνή πολιτική σκηνή, με μια ανεμπόδιστη πορεία στην Δύση και διατηρώντας την επιρροή της στην Ανατολή.

Εμείς μέχρι στιγμής βλέπαμε την Κύπρο σαν το εμπόδιο της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Άρχισα όμως να πιστεύω ότι η στρατηγική Τουρκία γύρισε το νόμισμα απ’ την άλλη και βλέπει άλλες προοπτικές. Βλέπει την νέα ενωμένη Κύπρο σαν τον Δούρειο Ίππο που θα πάει την χώρα στην καρδιά της Ευρώπης, κερδίζοντας ένα μοχλό πίεσης για status, οικονομική στήριξη και συνεργασία, θέσεις εργασίες στην Ευρώπη και άλλα τόσα, μέσα από ένα ψήφο κι ένα veto, αυτά της Κύπρου. Τα δανεικά και οι φυσικοί πόροι έφεραν την ανάπτυξη της Τουρκίας μέχρι εδώ. Τώρα χρειάζεται ανατροφοδότηση και ο πιο κοντινός σταθμός είναι η Ευρώπη.

Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα Κύπρος από την εξίσωση, παραμένω αβέβαιη για την στάση της Ευρώπης απέναντι σε αυτό τον νέο επεκτατισμό. Αντιλαμβάνεται η ΕΕ ότι η νέα Κύπρος που τόσο ενθαρρύνει θα φέρει την Τουρκία στο κατώφλι της; Μάλιστα, με ένα ψήφο που μπορεί να κρατήσει ξανά και ξανά την Ευρώπη όμηρο των τουρκικών απαιτήσεων. Αντιληφθήκαμε εμείς σαν Κύπρος, ότι μέσα από την ανάγκη μας να δούμε λύση στο Κυπριακό, ότι μπορεί να φυτέψουμε τον ιό στην καρδιά του σκληρού δίσκου της Ευρώπης;

Κι όλα αυτά γιατί όσο κι αν θέλω να πιστέψω ότι η Τουρκία θέλει να λύσει το Κυπριακό για να αποναρκωθεί ο δρόμος της για την Ευρώπη και να ζήσουμε όλοι υπό ένα καθεστώς ένωσης και ειρήνης, όλα δείχνουν ότι η Τουρκία δεν υπολογίζει την Κύπρο ούτε σαν εχθρό, ούτε σαν φίλο. Είμαστε απλά ένα εργαλείο που άρπαξε το ’74, το έχωσε σε μια αποθήκη και τώρα ήρθε η ώρα να το χρησιμοποιήσει. Μέσα από την κυπριακή ψήφο, θα αποκτήσει δύναμη στην Ευρώπη χωρίς να θυσιάσει τίποτα, παραμένοντας επεκτατική, καταπιεστική και αδιάφορη προς τα δικαιώματα ανθρώπων και κρατών.

Αγαπητέ Πρόεδρε,

Δεν είναι πολλοί πια που πιστεύουν σε ρομαντικές λύσεις. Όποια κι αν είναι, η λύση θα πονέσει. Είναι, επίσης, αντιληπτό πως ούτε στάσιμοι μπορεί να μείνουμε. Η εκλογή του Ακκιντζί στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων είναι όντος μια σχισμή φωτός. Η διάθεση σας να εργαστείτε για μια λύση, εμφανής. Το ερωτηματικό παραμένει στις απαιτήσεις της Τουρκίας και στο πόσο απρόβλεπτος –για καλό ή για κακό μας- θα φανεί ο Ερντογάν. Έργο μας αυτή την στιγμή είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά, η λύση να μικρύνει τα χέρια της Τουρκίας και όχι να τα μακρύνει σε σχέση με Κύπρο και Ευρώπη. Ανοίξτε τα μάτια της Ευρώπης στο ότι αυτός δεν είναι πια μόνο δικός μας αγώνας, όχι απλά γιατί είμαστε χώρα-μέλος, αλλά η όποια λύση θα επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη πιο πέρα από την φαντασία αφού ιστορικά η Τουρκία έχει θράσος και δεν θα διστάσει να αμολήσει τον Δούρειο Ίππο της στην καρδιά της Ευρώπης.