Το "σκάνδαλο" δεν είναι η υπόθεση της καταγγελίας για «εμπλοκή του Προέδρου της ΕΔΕΚ, Μαρίνου Σιζόπουλου σε παράνομη εισαγωγή φαρμακευτικών σκευασμάτων», διότι ακριβώς πρόκειται περί καταγγελίας, η οποία επιβάλλεται να τύχει διερεύνησης, με ανοικτό το ενδεχόμενο της «σκοπιμότητας».

 

Το επαναλαμβανόμενο σκάνδαλο, που συντελείται στην Κύπρο, αφορά στη συγκάλυψη και στην παραδοχή της συγκάλυψης, χωρίς καμιά αιδώ και χωρίς καμιά επίπτωση.

 

Και εξηγούμαι: Πώς μάθαμε «λεπτομέρειες» για τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου; (Δεν συγκρίνω υποθέσεις, αλλά το φαινόμενο!)

 

Υπενθυμίζω λοιπόν, ότι το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κεντρικής Τράπεζας Στέλιος Κοιλιάρης κατήγγειλε δημόσια ότι η Διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, του αποκάλυψε ότι ο πρώην (πλέον) Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας «δωροδοκήθηκε» για κάποια υπόθεση.

 

Στη συνέχεια, ο πρώην Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, ο οποίος «επικκαρίστηκε» (ενοχλήθηκε έντονα) προέβη σε διάσκεψη Τύπου εκτοξεύοντας καταγγελίες, ως απάντηση στις «αποκαλύψεις Κοιλιάρη (Γιωρκάτζη)». (Βέβαια στη συνέχεια εμάζεψεν τα, αλλά έτερον εκάτερον).

 

Με αυτόν τον τρόπο, η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης.

 

Στην «σύγχρονη» Κύπρο της διαπλοκής, της διαφθοράς και της συγκάλυψης, οι αρμόδιες Αρχές περιμένουν να καταγγείλει κάποιος κάποιον για να απαντήσει ο δεύτερος "κάποιος", να ασκήσει πίεση η κοινή γνώμη, και να βγουν στην επιφάνεια οι διάφορες πομπές.

 

Αυτό είναι το σκάνδαλο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση του Μαρίνου Σιζόπουλου, ο οποίος, με λίγα λόγια, λέει ότι έχει ράμματα για τη γούνα κάποιων άλλων.

 

Πρόκειται, λοιπόν, περί σκανδάλου συγκάλυψης. Όταν ένα μέλος της πολιτικής ή οικονομικής τάξης του τόπου απαντά απειλώντας, μετά από κάποια καταγγελία εναντίον του, ότι "έχω κι εγώ στοιχεία για άλλους", δεν θα έπρεπε να ανακρίνεται άμεσα για απόκρυψη στοιχείων και για λόγους δημοσίου συμφέροντος; Αφού πρόκειται για παραδοχή πλέον. Δηλαδή, έχεις στοιχεία για άλλους, αλλά δεν τα απεκάλυπτες μέχρι να πουν για σένα; Και αυτά τα "στοιχεία", τα οποία «κατέχεις για κάποιους άλλους», είναι ζημιογόνα ή όχι για το δημόσιο συμφέρον; 

 

Αν είχαμε κράτος...

 

ΥΓ Τα περί «πατριωτισμού» ας μην τα αναλύσουμε καλύτερα