27.08.2015
Θανάσης Αθανασίου
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης άλλαξε στρατηγική στο κυπριακό. Αντιλήφθηκε ότι η ρητορική του παρελθόντος, κυρίως η μεταπολεμική ρητορική του φανατικού μίσους ή η «πολιτική της συσπείρωσης με βάση το εθνικό (εθνικιστικό) φρόνημα», δεν οδηγεί πουθενά.
Η Στρατηγική Επικοινωνία είναι ένα όπλο στα χέρια του Προέδρου, το οποίο φαίνεται ότι χρησιμοποιεί σωστά (μέχρι στιγμής τουλάχιστον).
Το κόμμα, από το οποίο προέρχεται ο Νίκος Αναστασιάδης, ο ΔΗΣΥ, ως παραδοσιακό κόμμα εξουσίας, διαδραμάτισε τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση των δομών της μεταπολεμικής παιδείας στις ελεύθερες περιοχές και συνεπώς φέρει τεράστια ευθύνη για τη συμπεριφορά της κυπριακής κοινωνίας.
Πρόκειται για μια παράταξη, η οποία "αγγάλιασε", μεταξύ άλλων, ανθρώπους με ακραίες ιδέες. [Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπάρχουν πρώην Συναγερμικοί, οι οποίοι έχουν μετακινηθεί ακόμη πιο δεξιά, αφού δεν εγκρίνουν τους χειρισμούς του Νίκου Αναστασιάδη στο κυπριακό από το 2004 και έπειτα].
Συνέβαλε επίσης στην εθνικιστική έξαρση και μέχρι πρόσφατα, ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης «αγνοούσε» ότι είναι Πρόεδρος ολόκληρης της Κύπρου, αφού επέλεγε να απευθύνεται στις ομιλίες του σε Ελληνίδες και Έλληνες, αφήνοντας εκτός πλάνου τους Τ/κ πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και τα ίδια τα κατεχόμενα. (Πρόσφατα, μάλιστα, "ανακάλυψε" ότι "Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι ελληνοκυπριακή Δημοκρατία". Ακόμα και ο τρόπος, με τον οποίο έθεσε το ζήτημα δηλοί μια κάποια παραδοχή: "Έφτασε η ώρα να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι έχουν παρέλθει οι εποχές της αντίληψης ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ελληνοκυπριακή Δημοκρατία". Συνεπώς, για να υπάρχει "αντίληψη", την οποία μαλιστα σήμερα θεωρείς "κακή αντίληψη" σημαίνει ότι κάποιος κάποτε κατασκεύασε αυτή την "αντίληψη").
Παρόλα αυτά, ο Νίκος Αναστασιάδης αποδεικνύεται, στο θέμα του κυπριακού τουλάχιστον, ηγετική φυσιογνωμία, που δεν άγεται και φέρεται από τους ακολούθους του (ή δεν θέλει να μείνει στην ιστορία μόνο ως ο Πρόεδρος του "κουρέματος"). Φυσικά, η δυσαρέσκεια κάποιων οπαδών του -και όχι μόνο- δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη, αφού έτσι τους εκπαίδευσε τα τελευταία 40 χρόνια.
Αντιλήφθηκε, λοιπόν, ο Νίκος Αναστασιάδης ότι η ρητορική του μίσους, που καλλιεργούσε στο παρελθόν, δεν του επιτρέπει να υλοποιήσει τον νέο στρατηγικό στόχο.
Ο νέος στρατηγικός στόχος...
Μέχρι πρότινος, στρατηγικός στόχος ήταν να διατηρεί την εξουσία και να κρατά συσπειρωμένους τους οπαδούς του με «εθνικά συνθήματα» και «μισές αλήθειες» (απόδειξη αποτελεί η «μισή» ιστορία, που διδάσκεται στα σχολεία). Ο στόχος, όμως, τώρα άλλαξε. Ο Νίκος Αναστασιάδης επιχειρεί να ανατρέψει όλα τα δεδομένα, ολόκληρη τη ρητορική, που εξέφραζε (και τον εξέφραζε;) μέχρι πρότινος για να επιτύχει τον νέο του στόχο, που δεν είναι άλλος από τη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Απευθύνει πλέον νέες ιδέες και απόψεις, που βοηθούν στην επίτευξη του νέου στρατηγικού στόχου. Αναγνωρίζει, μεταξύ άλλων, λάθη της Ε/κ πλευράς και προωθεί ένα όραμα και ένα πλαίσιο ευκρινών στόχων: «Θέλω σωστή λύση του κυπριακού για το καλό του τόπου και των πολιτών, μακριά από λάθη του παρελθόντος και διχασμό».
Δημιουργεί, παράλληλα, μια ενιαία «φωνή», που συνδέει επιμέρους δράσεις και στόχους και απευθύνεται σε φίλους (κυρίως οπαδούς του κόμματος του), επιδιώκοντας αλλαγή της συμπεριφοράς τους.
Σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει. Έχω την εντύπωση ότι έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των Συναγερμικών, που ήταν και το ζητούμενο του.
Η Στρατηγική Επικοινωνία είναι μια τέτοια επικοινωνιακή διαδικασία, κατά την οποία μια κυβέρνηση(-στην περίπτωση μας) επιχειρεί να πείσει τους πολίτες ή μια ομάδα πολιτών για τις πολιτικές που ακολουθεί, τις απόψεις, τις οποίες έχει ή τις αποφάσεις που λαμβάνει.
Προς υλοποίηση του στρατηγικού στόχου, ο Πρόεδρος επιχειρεί αλλαγή απόψεων ή συμπεριφορών, που αποτελούν εμπόδιο στους σχεδιασμούς του.
Συντονίζει παράλληλα όλες τις ενέργειες όλων των εμπλεκόμενων φορέων προς την κατεύθυνση του στόχου του.
Τέτοιοι φορείς μπορεί να είναι πολιτικές, αθλητικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές οργανώσεις, Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί, καλλιτεχνικές, μορφωτικές , εκπαιδευτικές και επιστημονικές ανταλλαγές, καθώς επίσης και θρησκευτικές ανταλλαγές.
Παραδείγματα υπάρχουν αρκετά. Διαθρησκευτικός διάλογος, κοινές πολιτιστικές δράσεις ηγετών, αλλά και πολιτών, συναντήσεις Ε/κ-Τ/κ συνδικαλιστικών οργανώσεων, συναντήσεις ηγεσιών Ε/κ-Τκ κομμάτων, τέχνη κλπ.
Στην πραγματικότητα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι αντιμέτωπος με τα φαντάσματα, του παρελθόντος του. Η εξέλιξη θα είναι ενδιαφέρουσα.
ΥΓ1 Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι στη Στρατηγική Επικοινωνία σημασία δεν έχει ο τρόπος επίτευξης του στόχου, αλλά το αποτέλεσμα. Αυτό το λάθος έκανε ο Πρόεδρος το 2004 και φαίνεται ότι πήρε το μάθημα του.
ΥΓ2 Προστίθεται (καλού κακού) το (κοντά στο νου) ότι ανάλογος κυρίαρχος λόγος υπάρχει και στα κατεχόμενα.
Τα ακίνητα της εβδομάδας
SigmaLive App
Κατεβάστε την εφαρμογή στο κινητό σας για άμεση και γρήγορη ενημέρωση.
Newsletter
Εγγραφείτε στο Newsletter και μείνετε πάντα ενήμεροι!