Είμαστε σιωπηλοί μάρτυρες ενός εν εξελίξει εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, που αφορά στους πνιγμούς ανθρώπων στη Μεσόγειο θάλασσα.

 

Μετανάστες, γυναικόπαιδα, άνδρες, ηλικιωμένοι, άνθρωποι στην προσπάθεια τους να περάσουν από την κόλαση στον «δυτικό παράδεισο» για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, θαλασσοπνίγονται την ώρα, που οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων ξεπλένουν τη συνείδηση και τις τύψεις τους με το σαπούνι της υποκρισίας, τηρώντας «ενός λεπτού σιγή» στο Ευρωκοινοβούλιο και αλλού.

 

Οι ισορροπίες είναι λεπτές και σίγουρα πρέπει να υπάρχει έλεγχος, δεδομένου του τζιχαντιστικού κινδύνου. Παρόλα αυτά, κανένας κίνδυνος δεν νομιμοποιεί το έγκλημα, που συντελείται στη θάλασσα με θύματα άντρες, γυναίκες και παιδιά. Άραγε, ποιος άνθρωπος, ο οποίος δεν βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο θα αναλάμβανε το ρίσκο να πνιγεί στη θάλασσα; Ποιος θα έπαιζε κορώνα γράμματα τη ζωή του χωρίς να υφίσταται πραγματική αιτία και πρόβλημα;

 

Περισσότερο ακούγονται οι ακραίοι, που φωνάζουν κατά των «λαθρο»-μεταναστών, παρά οι αντιδράσεις για τις απώλειες ανθρώπινων ζωών με τον πλέον τραγικό τρόπο.

 

Διερωτάται κάποιος: "Από πότε οι λαθρομετανάστες ονομάζονται απλώς μετανάστες;"

Η απάντηση απλή: Από τότε, που πρώτα είμαστε άνθρωποι και ύστερα χτηνά και από τότε, που η βλακεία δεν έχει φόρο.

 

Κυριαρχεί ο υποβληθείς καθωσπρεπισμός της υποτιθέμενης αγανάκτησης και όχι η πίεση στους έχοντες τη δύναμη να ανατρέψουν το έγκλημα.

 

Οι ευθύνες της ίδιας της Δύσης και δη των ΗΠΑ για την κατάσταση, που επικρατεί σε χώρες της Μέσης Ανατολής, οι οποίες βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, αποσιωπούνται περίτεχνα ενώ αναδεικνύεται η απάνθρωπη φύση του ανθρώπινου είδους.

 

Οι πνιγμοί ανθρώπων είναι συνήθως δευτερευούσης σημασίας, την ώρα, που πρώτο  θέμα συζήτησης είναι το χρήμα, ο ELA, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, η τρόικα και η Παγκόσμια Τράπεζα. Ο δημόσιος λόγος έχει βρωμίσει μόνο με το χρήμα . 

 

Το "παγκόσμιο σοκ" θα έπρεπε να το παθαίνουμε για τους λόγους, που οδήγησαν τους ανθρώπους αυτούς στη θάλασσα με σαπιοβαρκες κι οποίον πάρει ο χάρος και όχι μόνο για την τελική κατάληξη. Κατά τα άλλα είμαστε άνθρωποι.

 

Σίγουρα πρέπει να υπάρχει έλεγχος, όμως βασικό δεδομένο πρέπει να παραμένει το εξής: Πάνω από όλα η ανθρώπινη ζωή.

 

Οφείλουμε επιτέλους, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, να αρχίσουμε να μιλάμε για το έγκλημα, να το κατακρίνουμε και να το εντάξουμε στη δημόσια σφαίρα, διαφορετικά το μήνυμα δεν πρόκειται ποτέ να φθάσει σε εκείνους τους ισχυρούς, που μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση.

 

ΥΓ1 Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι «λαθραίος». Λαθραία είναι τα τσιγάρα.  

 

ΥΓ2 Δεν το «παίζω» αντιρατσιστής. Όπου τίθεται θέμα «ανθρώπου», δεν υπάρχει θέση για καμιά άλλη κατασκευασμένη «ιδεολογία».