*** Αβάσταχτη η ελαφρότητα, με την οποία αντικρίζουμε τα γεγονότα και τους ανθρώπους. Αβάσταχτη, όπως τις βυθισμένες άγκυρες σε πλοία της γραμμής.

*** Και είναι αβάσταχτη, διότι η κρίση μας άγεται και φέρεται, εκπηγάζει και εκπορεύεται από τη νάιλον ροή θέσεων και τοποθετήσεων στον "θαυμαστό", πλην, όμως, πλασματικό κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

*** Αυτό είναι... Η θολωμένη κρίση που σχηματίζεται από τις επιδερμικές διαδικτυακές "εξυπνάδες", τις αβασάνιστες δημαγωγίες και τα ταλαντούχα δήθεν συγγράμματα.

*** Το μέγεθος της προσωπικής τραγωδίας και πνευματικής μας αναπηρίας διαπιστώνεται από τον τρόπο, με τον οποίο μυθοποιούμε ή δαιμονοποιούμε γεγονότα. Διαπιστώνεται όμως και από τον τρόπο, με τον οποίο βαφτίζουμε ήρωες ή δαίμονες.

*** Φτάσαμε στα ανήκουστα να φτιάχνουμε ήρωες βασισμένοι στις "φεϊσμπουκ-κικές" κορώνες.

*** Κι αυτό κι αν είναι ο απόλυτος εξευτελισμός μας.

*** Ναι... διότι υπάρχουν διαφόρων ειδών εξευτελισμοί. Αυτός, όμως, είναι ο χείριστος, καθώς τις πλείστες των περιπτώσεων έχει ως περιτύλιγμα τα δήθεν και το savoir vivre.

*** Οι αυθεντικοί ήρωες, όμως, έχουν το προνόμιο της πραγματικής ζωής...

*** Ήρωες είναι αυτοί που εμποτίζουν με το αίμα τους το χώμα που τους γέννησε και όχι οι ναρκισσιστικές μεγαλοστομίες από τα βάθρα και τα facebook.

*** Οι ήρωες είναι ταπεινοί. Σιγανά πιάνουν τα μονοπάτια. Σιγανά και ταπεινά…

*** Το μεγαλείο της θυσίας τους, δεν έχει ανάγκη τύμπανα. Μπαίνει λιτά κι απέριττα στα κατάστιχα της Ιστορίας.

*** Χαμένοι, όμως, εμείς στη βουή του πλασματικού μικρόκοσμου και της ελαφρότητάς μας, αφήσαμε μέσα στη μωρία μας σβησμένα τα λυχνάρια και δεν είδαμε ούτε τη βασιλεία των ουρανών, ούτε την Ιστορία.

*** Αυτό γίναμε, λοιπόν... Αθύρματα και υποχείρια των ελαφρών.

Παρεμπιπτόντως, πολύτιμο αγαθό η κατάθεση ψυχής, για εκείνους, όμως, που έχουν τα κότσια ενώπιόν της να γονατίζουν.

Και το άσχετον, να ξεπερνάς τον εαυτό σου, αλλά να μην τον χάνεις.