«Αυτό είναι το περίεργο παράδοξο της μοναξιάς: Είμαι αόρατος, αλλά νιώθω εκτεθειμένος, σαν να εμφανίζονταν δημόσια τα περισσότερα εσωτερικά μου δεινά, σαν να αποκαλύπτω στον κόσμο την ευπάθεια που δεν θέλει να δει».

Αναλογιζόμενο την εμπειρία της μοναξιάς μέσα από τη ζωή του ίδιου του συγγραφέα, τις αφηγήσεις των άλλων και τις αναλύσεις από την Arendt έως τον Berardi, το βιβλίο 'Thinking Through Loneliness' διερευνά τις ασάφειες του να είσαι μόνος. Επιδιώκει να αψηφήσει τις αναγωγικές τάσεις των σημερινών ειδικών στη μοναξιά, κοιτάζοντας πέρα ​​από τη μοναξιά ως μια συλλογική κρίση υγείας για να εξετάσουμε τι μας λέει για τη μεγάλη μας ανάγκη ο ένας για τον άλλον και τι συμβαίνει όταν αποτυγχάνουμε να καλύψουμε αυτή την ανάγκη. Ωστόσο, οι κοινωνικές μας ανάγκες ποικίλλουν. η διερεύνηση της μοναξιάς είναι να διερευνήσει τις αντιφάσεις της ανθρώπινης κατάστασης -είμαστε μόνοι και μαζί, χωρισμένοι και δεμένοι- πράγμα που γεννά την ανάγκη για ατομικότητα από τη μια πλευρά και για οικειότητα από την άλλη. Το να είσαι μόνος σημαίνει να υποφέρεις από μια ανεκπλήρωτη επιθυμία να είσαι κοντά στους άλλους. Αλλά μπορούμε επίσης να υποφέρουμε από μια ανεκπλήρωτη επιθυμία να είμαστε χωριστά από τους άλλους.

Η Diane Enns διερευνά πώς η μοναξιά μπορεί να είναι μια αναπόφευκτη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και το συλλογικό σύμπτωμα της κοινωνικής αποτυχίας. Οι μοναχικοί δεν φταίνε για τη στενοχώρια τους. είναι μάρτυρες της αποτυχίας του σύγχρονου κοινωνικού μας κόσμου, που έχει μεταμορφωθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες από την ψηφιακή τεχνολογία, και των αλλαγών στον τρόπο που εργαζόμαστε, αγαπάμε, κοινωνικοποιούμαστε και ζούμε μαζί σε νοικοκυριά, γειτονιές και πόλεις.

H Enns υποστηρίζει ότι είναι κρίσιμο να αναγνωρίσουμε τις δομικές συνθήκες -οικονομικές, πολιτικές, θεσμικές, τεχνολογικές- που προκαλούν την απομόνωση που παράγει τη μοναξιά. Μόνο τότε μπορούμε να εργαστούμε για να υπονομεύσουμε αυτές τις συνθήκες, διατηρώντας ό,τι καλύτερο για την ανθρώπινη κοινωνική ζωή.