Αυτό και αν αποτελεί είδηση. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός παραδέχεται ότι υπάρχουν ακόμη άποροι, εν μέσω "πρωτοφανούς" οικονομικής ανάπτυξης. Ότι υπάρχουν παιδιά, οι οικογένειες των οποίων αδυνατούν να αγοράσουν σχολικό ρουχισμό, και σχολικά είδη. Μα, είναι δυνατόν; Εν μέσω τόσο μεγάλης ευημερίας που έφερε η κυβέρνησή του, εν μέσω τόσων θριαμβολογιών για το νέο "οικονομικό θαύμα" που επετέλεσε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, να υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να έχουν μία καινούργια σχολική ενδυμασία, και μία κασετίνα;

Είναι δυνατόν. Και είναι αυτό η απεικόνιση, διά χειρός ΔΗΣΥ, της μιζέριας και της εξαθλίωσης που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, όταν οι αριθμοί της κυβέρνησης ευημερούν και ο τόπος, όπως διατείνονται, έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο, όπου βρίσκουν δουλειές (με τι μισθό παρακαλώ, και ποιες συνθήκες εργασίας;) οι νέοι.

Για να αντιληφθούν οι αναγνώστες για ποιο ακριβώς θέμα μιλούμε, αναφερόμαστε στην, κατά τα άλλα, επαινετέα εκστρατεία, που κήρυξε για τέταρτη χρονιά ο ΔΗΣΥ Λεμεσού για την ικανοποίηση απόρων μαθητών. Η εκστρατεία έχει σκοπό τη συλλογή σχολικών ειδών, όπως μεταχειρισμένων ή καινούργιων σχολικών τσαντών, κασετίνων, γραφικής ύλης, σχολικού ρουχισμού, ή ακόμη και εισφορών και δωροκουπονιών. Όπως δηλώθηκε σε δημοσιογραφική διάσκεψη του ΔΗΣΥ Λεμεσού, κατά την περσινή εκστρατεία συλλογής σχολικών ικανοποιήθηκαν οι ανάγκες σχεδόν 500 οικογενειών. Προσέξτε: Αν στη Λεμεσό, την πλέον ευημερούσα πόλη της Κύπρου, υπάρχουν 500 οικογένειες οι οποίες δεν μπορούν να αγοράσουν μία κασετίνα για το παιδί τους, μπορεί να υποθέσει κανείς πόσες περισσότερες  οικογένειες υπάρχουν στις άλλες δεινοπαθούσες πόλεις και επαρχίες, που δεν μπορούν να αγοράσουν ένα ζευγάρι παπούτσια της γυμναστικής, μία σχολική τσάντα, και μία κασετίνα για τα παιδιά τους;

Πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει. Εν μέσω οργίου οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας όλων των οικονομικών δεικτών, υπάρχουν ακόμη άποροι, πεινασμένοι και στερούμενοι βασικών αναγκών. Υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, όχι με μία καινούργια κασετίνα, αλλά ούτε με ένα σεντ στην τσέπη. Υπάρχουν γονιοί που καταθλίβονται επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών τους. 

Να τη βράσω τέτοια ανάπτυξη, Χάρη Γεωργιάδη. Μία κοινωνία ευημερεί, όχι όταν ευημερούν οι αριθμοί σας, αλλά όταν ευημερούν οι άνθρωποι. Όταν τα παιδιά πάνε στο σχολείο με γεμάτο στομάχι και με μία καινούργια κασετίνα. Όταν οι νέοι δεν αγχώνονται και δεν μετρούν πόσα σεντ έχουν στην τσέπη τους για να πάνε να πιουν ένα φραπέ στην καφετερία. Όταν τα νοικοκυριά δεν αγχώνονται πώς θα πληρώσουν τέσσερεις φόρους τον Οκτώβριο, τους οποίους στείλατε μαζεμένους στα σπίτια.

Όταν οι άνθρωποι δυστυχούν και τα νοικοκυριά γονατίζουν από τις υποχρεώσεις, η ανάπτυξη του Χάρη Γεωργιάδη αποτελεί στάχτη στα μάτια του λαού. Δεν σημαίνει τίποτε για τον απλό άνθρωπο, ούτε μεταφράζεται σε αύξηση εισοδήματος. Ούτε αίρει τα βάρη με τα οποία η κυβέρνηση τον φόρτωσε από το 2013. Η ανάπτυξη θα αποδειχθεί μόνον όταν μεταφρασθεί σε μεγαλύτερη ανακούφιση του απλού ανθρώπου. Και αυτήν τη στιγμή ανακούφιση δεν υπάρχει. Αντίθετα οι δυσχέρειες αυξάνονται, το χάος μεταξύ των πλουσίων, των μεσαίων και των φτωχών μεγεθύνεται και τα νοικοκυριά γονατίζουν.

Η ναυαρχίδα της προεκλογικής εκστρατείας του Νίκου Αναστασιάδη βυθίζεται μέσα στη μιζέρια της  κοινωνίας...